De Zweedse auteur Pascal Engman is journalist en werkte bij een aantal grote Zweedse kranten. Toen kreeg hij het lumineuze idee om een sabbatical te nemen, die hem naar Chili bracht. Daar sloeg hij aan het schrijven van een thriller en Patriotten was daarvan een allerminst slechte uitkomst. Een filmmaatschappij uit LA kocht inmiddels de rechten. Engman had de smaak te pakken en besloot een trilogie te schrijven. Vuurland is daarvan het eerste deel.

In Vuurland maakt de lezer kennis met de -voor nu- uitgerangeerde politie-inspecteur Vanessa Frank. Ze werd gepakt voor rijden onder invloed en zit sindsdien thuis. Haar man Svante is ervandoor met een collega en Frank moet noodgedwongen in therapie bij een psycholoog.

Dan worden er kort achter elkaar een aantal steenrijke mannen ontvoerd en voor losgeld weer vrijgelaten. Het is een bijzondere zaak, waarvoor de collega van Frank haar discrete hulp vraagt. Het is het werk van twee kleine criminelen die snel geld willen verdienen. Een plan dat oorspronkelijk goed werkt, totdat een ontvoering uit de hand loopt en er op ze wordt gejaagd.

In Chili worden in een privékliniek orgaantransplantaties uitgevoerd. De grote crimineel Carlos heerst er de scepter en verdient goud geld met deze handel, waarvoor mensen van over de hele wereld neerstrijken in zijn enclave. Wanneer de orgaanstroom opdroogt, besluit Carlos de Zweedse markt aan te boren; straatkinderen moeten ontvoerd worden om hun organen te gebruiken…

Pascal Engman is niet de eerste de beste. Schrijven leerde hij als journalist en met Patriotten kon hij oefenen. Met Vuurland laat hij echter zien in een keer naar de top van het Zweedse thrillergenre door te stoten. Hij weet een bijzonder spannend verhaal te combineren met een bizar thema; die van orgaanhandel. Het doet je sidderen op de stoel.

Eigenlijk volgt Engman in Vuurland alle sporen die leiden naar een succesvolle Scandithriller. Zo is de plot duister en heftig. Frank wordt geconfronteerd met de Zweedse onderwereld waarin twee criminelen snel geld willen verdienen, maar waarin ze uiteindelijk belandt in een levendige handel in organen. Doordat Vanessa Frank vrijwilligerswerk doet in de begeleiding van vluchtelingenkinderen en haar ‘vriendinnetje’ Natasja opeens verdwijnt, komt ze op het spoor van deze handel. Het is iets wat je liever niet wilt weten als lezer, maar Engman weet dit gegeven te verwerken tot een spannende plot. Één minpuntje die toch genoemd moet worden. Engman moet een aantal malen gebruikmaken van iets teveel toeval om zijn plot in goede banen te leiden.

Tevens heeft Engman goed gekeken naar de karakters die dit boek bevolken. Inspecteur Vanessa Frank is de getormenteerde ex-vrouw die aan de drank is gegaan en daardoor is geschorst. Ze wacht haar uiteindelijke straf af. Ook dit kennen we; een hoofdpersoon met meer dan genoeg persoonlijke problemen. Frank krijgt echter een menselijk gezicht door haar acties en twijfels. Ze wordt bijgestaan door ex-special forces militair Nicolas Paredes die zijn talenten goed kan gebruiken in de strijd tegen de criminelen. Het toevoegen van hem levert ook een gezonde dosis actie op. Het is een bijzonder en aansprekend koppel die de lezer snel in het hart zal sluiten.

Ten slotte is de schrijfstijl van Pascal Engman erg goed. Hij doseert de lengte van de zinnen en maakt de dialogen realistisch. Hierdoor zal de lezer snel verzeild raken in Vuurland en razen de pagina’s in sneltreinvaart voorbij. De schrijfstijl die hij hanteert, doet in al zijn bondigheid ergens denken aan Jens Lapidus die met zijn Stockholm-trilogie furore maakte. Ydelet Westra heeft dit als vertaler goed weten te behouden.

De mix van bovenstaande facetten zorgt voor een spannende thriller die in het Scandithrillergenre zijn plekje meer dan verdient. Het boek is spannend, goed geschreven en kent met het koppel Vanessa Frank en Nicolas Paredes twee protagonisten die de lezer graag -snel graag!- weer terugziet. Pascal Engman, een naam om in de gaten te houden!