Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de moord van Harriet Monckton op 7 november 1843 komt auteur Elizabeth Haynes met haar nieuwste boek De dood van Harriet Monckton. Elizabeth Haynes debuteerde in 2011 met het boek Waarheen je ook vlucht dat bekroond werd met de Amazon Best Book Award. Sindsdien heeft ze meerdere thrillers geschreven die allemaal goed zijn ontvangen en haar meest recente boek De dood van Harriet Monckton is wederom een succes.
Wanneer de plaatselijke lerares Harriet Monckton dood wordt gevonden achter de kapel in het dorpje Bromley is direct het hele dorp in opschudding. Harriet was een geliefde en graag geziene vrouw wie zich als lerares inzette voor haar meisjes. Waar eerst nog tot ontzetting van iedereen werd uitgegaan van zelfmoord door de jonge vrouw blijkt later dat het een moord betrof en dat niet alleen zij maar ook de baby van wie ze 6 maanden zwanger was is omgekomen.
Vanaf het eerste moment is de toon van het boek duidelijk: Elizabeth Haynes kiest ervoor om alles vanuit het ik perspectief te schrijven, alleen dan vanuit wisselende betrokken personen. Zo schakelt het verhaal tussen eerwaarde George Verrall, Thomas Churcher, Richard Field en Frances Williams. De ik-vorm is lastig om uit te voeren in een moordmysterie omdat je niet teveel wilt prijsgeven aan het begin van het boek. Elizabeth Haynes weet het echter zo te brengen dat elk persoon een mogelijke verdachte is en je tot het einde van het boek in afwachting bent van wie het daadwerkelijk gedaan heeft. En wie uiteindelijk de vader van Harriet’s ongeboren kind blijkt te zijn.
Wat bijzonder is aan De dood van Harriet Monckton en wat je als lezer meeneemt in de tijd en situatie waar het boek plaatsvindt is de schrijfstijl die Haynes hanteert. Het is duidelijk dat het een Victoriaans Engeland betreft en dit komt terug in de onderwerpen van de gesprekken, de manier waarop bepaalde zinnen worden vormgegeven en de nadruk op het geloof. De afwijkende manier van communiceren ten opzichte van de hedendaagse tijd en de rol van de vrouw is continue aanwezig zonder dat het er te dik opgelegd wordt. Je waant je vanaf het begin af aan in Bromley en als onderdeel van de samenleving in het dorp.
De dood van Harriet Monckton speelt zich af in 1843, wanneer het geloof en de leider van de kerk nog een zeer sterke rol in de samenleving hebben. Zo voel je vanaf het eerste moment de rol van George Verrall, die wil voorkomen dat er een sectie plaatsvindt en het wil afdoen als een zelfmoord van een zeer verstoorde en ongelukkige vrouw. Dit is slechts een voorbeeld van de motieven van de hoofdpersonen. Elk persoon heeft zijn of haar eigen agenda en door de intrigerende schrijfwijze ben je als lezer in staat om gaandeweg steeds meer stukjes van de puzzel te leggen die het mysterie vormgeven. Zo vraag je je het ene moment af of Frances, de beste vriendin van Harriet, misschien niet kon omgaan met het feit dat haar liefde voor Harriet niet beantwoord werd. Maar kan je je het andere moment weer afvragen waarom Thomas niet duidelijk is over zijn rol in het verhaal en de betreffende nacht dat Harriet is omgekomen.
Het is razendknap dat een moordmysterie tot het einde blijft intrigeren en spannend blijft. En dat doet De dood van Harriet Monckton tot de laatste pagina. De schrijfstijl zuigt je het stadje Bromley in en laat je niet los tot je hebt achterhaald wie de moordenaar is en wie de vader van het ongeboren kind blijkt te zijn. Dit boek kon zomaar een van de beste thrillers van 2020 blijken. Een pareltje en een must read voor elke liefhebber van het genre!
Wanneer de plaatselijke lerares Harriet Monckton dood wordt gevonden achter de kapel in het dorpje Bromley is direct het hele dorp in opschudding. Harriet was een geliefde en graag geziene vrouw wie zich als lerares inzette voor haar meisjes. Waar eerst nog tot ontzetting van iedereen werd uitgegaan van zelfmoord door de jonge vrouw blijkt later dat het een moord betrof en dat niet alleen zij maar ook de baby van wie ze 6 maanden zwanger was is omgekomen.
Vanaf het eerste moment is de toon van het boek duidelijk: Elizabeth Haynes kiest ervoor om alles vanuit het ik perspectief te schrijven, alleen dan vanuit wisselende betrokken personen. Zo schakelt het verhaal tussen eerwaarde George Verrall, Thomas Churcher, Richard Field en Frances Williams. De ik-vorm is lastig om uit te voeren in een moordmysterie omdat je niet teveel wilt prijsgeven aan het begin van het boek. Elizabeth Haynes weet het echter zo te brengen dat elk persoon een mogelijke verdachte is en je tot het einde van het boek in afwachting bent van wie het daadwerkelijk gedaan heeft. En wie uiteindelijk de vader van Harriet’s ongeboren kind blijkt te zijn.
Wat bijzonder is aan De dood van Harriet Monckton en wat je als lezer meeneemt in de tijd en situatie waar het boek plaatsvindt is de schrijfstijl die Haynes hanteert. Het is duidelijk dat het een Victoriaans Engeland betreft en dit komt terug in de onderwerpen van de gesprekken, de manier waarop bepaalde zinnen worden vormgegeven en de nadruk op het geloof. De afwijkende manier van communiceren ten opzichte van de hedendaagse tijd en de rol van de vrouw is continue aanwezig zonder dat het er te dik opgelegd wordt. Je waant je vanaf het begin af aan in Bromley en als onderdeel van de samenleving in het dorp.
De dood van Harriet Monckton speelt zich af in 1843, wanneer het geloof en de leider van de kerk nog een zeer sterke rol in de samenleving hebben. Zo voel je vanaf het eerste moment de rol van George Verrall, die wil voorkomen dat er een sectie plaatsvindt en het wil afdoen als een zelfmoord van een zeer verstoorde en ongelukkige vrouw. Dit is slechts een voorbeeld van de motieven van de hoofdpersonen. Elk persoon heeft zijn of haar eigen agenda en door de intrigerende schrijfwijze ben je als lezer in staat om gaandeweg steeds meer stukjes van de puzzel te leggen die het mysterie vormgeven. Zo vraag je je het ene moment af of Frances, de beste vriendin van Harriet, misschien niet kon omgaan met het feit dat haar liefde voor Harriet niet beantwoord werd. Maar kan je je het andere moment weer afvragen waarom Thomas niet duidelijk is over zijn rol in het verhaal en de betreffende nacht dat Harriet is omgekomen.
Het is razendknap dat een moordmysterie tot het einde blijft intrigeren en spannend blijft. En dat doet De dood van Harriet Monckton tot de laatste pagina. De schrijfstijl zuigt je het stadje Bromley in en laat je niet los tot je hebt achterhaald wie de moordenaar is en wie de vader van het ongeboren kind blijkt te zijn. Dit boek kon zomaar een van de beste thrillers van 2020 blijken. Een pareltje en een must read voor elke liefhebber van het genre!
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Wanneer de plaatselijke lerares Harriet Monckton dood wordt gevonden achter de kapel in het dorpje Bromley is direct het hele dorp in opschudding. Harriet was een geliefde en graag geziene vrouw wie zich als lerares inzette voor haar meisjes. Waar eerst nog tot ontzetting van iedereen werd uitgegaan van zelfmoord door de jonge vrouw blijkt later dat het een moord betrof en dat niet alleen zij maar ook de baby van wie ze 6 maanden zwanger was is omgekomen.
Vanaf het eerste moment is de toon van het boek duidelijk: Elizabeth Haynes kiest ervoor om alles vanuit het ik perspectief te schrijven, alleen dan vanuit wisselende betrokken personen. Zo schakelt het verhaal tussen eerwaarde George Verrall, Thomas Churcher, Richard Field en Frances Williams. De ik-vorm is lastig om uit te voeren in een moordmysterie omdat je niet teveel wilt prijsgeven aan het begin van het boek. Elizabeth Haynes weet het echter zo te brengen dat elk persoon een mogelijke verdachte is en je tot het einde van het boek in afwachting bent van wie het daadwerkelijk gedaan heeft. En wie uiteindelijk de vader van Harriet’s ongeboren kind blijkt te zijn.
Wat bijzonder is aan De dood van Harriet Monckton en wat je als lezer meeneemt in de tijd en situatie waar het boek plaatsvindt is de schrijfstijl die Haynes hanteert. Het is duidelijk dat het een Victoriaans Engeland betreft en dit komt terug in de onderwerpen van de gesprekken, de manier waarop bepaalde zinnen worden vormgegeven en de nadruk op het geloof. De afwijkende manier van communiceren ten opzichte van de hedendaagse tijd en de rol van de vrouw is continue aanwezig zonder dat het er te dik opgelegd wordt. Je waant je vanaf het begin af aan in Bromley en als onderdeel van de samenleving in het dorp.
De dood van Harriet Monckton speelt zich af in 1843, wanneer het geloof en de leider van de kerk nog een zeer sterke rol in de samenleving hebben. Zo voel je vanaf het eerste moment de rol van George Verrall, die wil voorkomen dat er een sectie plaatsvindt en het wil afdoen als een zelfmoord van een zeer verstoorde en ongelukkige vrouw. Dit is slechts een voorbeeld van de motieven van de hoofdpersonen. Elk persoon heeft zijn of haar eigen agenda en door de intrigerende schrijfwijze ben je als lezer in staat om gaandeweg steeds meer stukjes van de puzzel te leggen die het mysterie vormgeven. Zo vraag je je het ene moment af of Frances, de beste vriendin van Harriet, misschien niet kon omgaan met het feit dat haar liefde voor Harriet niet beantwoord werd. Maar kan je je het andere moment weer afvragen waarom Thomas niet duidelijk is over zijn rol in het verhaal en de betreffende nacht dat Harriet is omgekomen.
Het is razendknap dat een moordmysterie tot het einde blijft intrigeren en spannend blijft. En dat doet De dood van Harriet Monckton tot de laatste pagina. De schrijfstijl zuigt je het stadje Bromley in en laat je niet los tot je hebt achterhaald wie de moordenaar is en wie de vader van het ongeboren kind blijkt te zijn. Dit boek kon zomaar een van de beste thrillers van 2020 blijken. Een pareltje en een must read voor elke liefhebber van het genre!