Emily Elgar woont in Lewes East Sussex, volgens eigen zeggen met haar eindeloze geduldige man en energieke jonge zoon. Ze begon serieus met schrijven in 2012 toen ze werd toegelaten tot de schrijfcursus voor romans aan de Faber Acadamy. Ze werkte in die tijd als maatschappelijk werker voor mannelijke, vrouwelijke en transgender sekswerkers in Londen. Ze vond het in het begin moeilijk om zichzelf een schrijver te noemen. Maar na zichzelf moed in gepraat te hebben, schreef ze haar eerste boek If you Knew Her (dit boek is niet vertaald). Waar is Grace is haar tweede boek en het eerste naar Nederlands vertaalde boek. Eerst was het boek alleen als epub te verkrijgen en inmiddels dus ook in hardcopy.
“Ik loop niet mee, uit angst dat Meg daar op me ligt te wachten. Drup, drup, drup,….”
In het stadje Ashford zijn Meg en Grace zeer geliefd. Niemand kan een kwaad woord zeggen over moeder en dochter; totdat Meg vermoord gevonden wordt en er geen spoor te bekennen is van Grace. Heel het stadje staat op zijn kop en is met man en macht op zoek naar Grace. Zeker omdat de tijd dringt: Grace is immers zwaar ziek en zonder haar medicatie heeft ze maar een paar dagen te leven. Wie doet er nu zoiets? Een liefdevolle moeder vermoorden en haar zieke dochter vermoorden? Het buurmeisje Cara en journalist Jon starten hun eigen zoektocht. Elk hebben ze hier hun eigen redenen voor en tijdens hun zoektocht komen ze op heel wat onthutsende ontdekkingen.
“De vragen dreunen in mijn hoofd, en als ik ze probeer te ontwarren blijven ze als toffee aan elkaar kleven en begrijp ik er steeds minder van.”
Waar is Grace is gebaseerd op een waargebeurd verhaal: de moord op Clauddine, “Dee, Dee” Blanchard en de verdwijning van haar dochter Gypsy Rose. Voor de lezers die dit verhaal kennen is het boek uiteraard een stuk minder interessant om te lezen dan voor de onwetende lezer. Voor degenen die het boek nog niet gelezen hebben, ga vooraf niks opzoeken over deze zaak, want het zal het leesplezier voor een groot deel wegnemen. Wel is het leuk om na het lezen Wikipedia te raadplegen om zo de overeenkomsten en de verschillen op te kunnen merken, want Elgar heeft zich wel een paar vrijheden veroorloofd.
Het verhaal heeft een originele insteek en weet de lezer van de eerste letter de boeien. We lezen het verhaal vanuit drie perspectieven. We hebben het verhaal van Jon de journalist die heel wat strubbelingen heeft in zijn eigen privéleven, maar moeder en dochter niet kan loslaten en de waarheid wil achterhalen. Dan hebben we Cara (het buurmeisje), die voelt dat ze verder moet gaan om Grace te vinden. En dan hebben we nog de dagboekfragmenten van Grace zelf die we te lezen krijgen. Beetje bij beetje komen we via de drie te weten wat er zich nu eigenlijk de nacht dat Meg vermoord is heeft afgespeeld. We komen via de zoektocht van Jon en Cara meer te weten over moeder en dochter en wat er zich allemaal afspeelde tussen de vier muren.
Het boek leest door het afwisselen tussen de personage heel vloeiend. Elgar weet op die manier de lezer aan het boek gekluisterd te houden.
Naast dat dit boek een thriller is, heeft het ook een diepere laag: Elgar werpt in dit boek een aantal morele vraagstukken op die de lezer aan het denken zetten. Over vragen als ‘is een misdaad ooit goed te praten?’ en ‘is het strafrecht wel altijd relevant?’ valt te discussiëren en er zullen verschillende meningen over bestaan. In die zin is dit boek een perfect boek voor een leesclub.
“Ik voel me op vreemd terrein, als een zwemmer in onbekend water, met zijn kwetsbare buik naar de cirkelende haaien beneden hem gekeerd.”
Waar is Grace is een goed uitgewerkte psychologische thrillers die bij de fans van B.A. Paris en A.J. Finn in de smaak zal vallen. Wij kijken al uit naar een nieuwe thriller van deze schrijfster. De eerste kennismaking met Emily Elgar was er eentje die ons naar meer doet smachten.
Sinds 2020 recenseer ik voor ThrillZone. Mij zul je nooit zonder boek vinden; waar ik ook naartoe ga, ik neem een boek mee. Mijn favoriete genres zijn thriller en feelgood. Ook al lukt het door de drukte niet altijd om veel meters te maken per dag, iedere avond voor het slapen gaan moet ik een hoofdstuk gelezen hebben. Anders heb ik geen goede nachtrust.
Ik lees heel veel auteurs en ontdek ook graag nieuwe auteurs. Natuurlijk heb ik ook favoriete auteurs. Voor het thrillergenre zijn dit Karin Slaughter en Anja Feliers. Voor het feelgood genre zijn dit Rachel Hore en Lucinda Riley.
Meg en haar dochter Grace zijn erg geliefd in het stadje Ashford, dus wanneer Meg bruut vermoord wordt en Grace vermist is, is iedereen in shock. Niet in de minste plaats omdat Grace ernstig ziek is en haar medicijnen nodig heeft om te overleven. Heeft het iets te maken met haar gewelddadige ex, die al eerder geprobeerd heeft om Grace te ontvoeren…? Journalist Jon Katrin, die al eerder over Meg en Grace geschreven heeft, gaat op onderzoek uit. Samen met het buurmeisje en de vriendin van Grace, Cara, die zich schuldig voelt dat ze geen betere vriendin was, steekt hij zich in een wespennest.
Waar is Grace is gebaseerd op een waargebeurd verhaal: de moord op Clauddine, “Dee, Dee” Blanchard en de verdwijning van haar dochter Gypsy Rose. Voor de lezers die dit verhaal kennen is het boek uiteraard een stuk minder interessant om te lezen dan voor de onwetende lezer. Voor degenen die het boek nog niet gelezen hebben, ga vooraf niks opzoeken over deze zaak, want het zal het leesplezier voor een groot deel wegnemen. Wel is het leuk om na het lezen Wikipedia te raadplegen om zo de overeenkomsten en de verschillen op te kunnen merken, want Elgar heeft zich wel een paar vrijheden veroorloofd.
Naast dat dit boek een thriller is, heeft het ook een diepere laag: Elgar werpt in dit boek een aantal morele vraagstukken op die de lezer aan het denken zetten. Over vragen als ‘is een misdaad ooit goed te praten?’ en ‘is het strafrecht wel altijd relevant?’ valt te discussiëren en er zullen verschillende meningen over bestaan. In die zin is dit boek een perfect boek voor een leesclub.
Het boek wordt voornamelijk verteld vanuit het perspectief vanuit Jon en Cara en ondanks hun leeftijdsverschil werken ze goed samen. We leren ze niet heel goed kennen, maar ze krijgen net voldoende diepgang mee om ze geloofwaardig te maken. Grace leren we beter kennen door middel van dagboekfragmenten.
Dit boek is met veel vaart geschreven, is spannend en houdt de aandacht van de lezer constant vast. Heel klein minpuntje is dat het verhaal zo nu en dan een tikkeltje voorspelbaar is, maar dat is niet storend en doet niks af aan het leesplezier. Het is moeilijk te geloven dat dit pas het tweede boek van Elgar is. Hopelijk wordt haar eerste boek ook in het Nederlands vertaald want dit boek smaakt naar meer van deze schrijfster!