Soetewey, Rudy - Bericht van de overkant

Super Admin

0

Een creatieve geest kun je de in Edegem woonachtige Vlaamse auteur Rudy Soetewey niet ontzeggen. Het is deze creatieve geest die jaren geleden heeft besloten een samenwerkingsverband aan te gaan met Soetewey’s schrijftalent. Eerdere bekroningen in de vorm van het winnen van de Diamanten Kogel en de Hercule Poirotprijs gaan vergezeld van een aantal nominaties en bevestigen de waardering van zijn werk (lees hier onze recensies). Zijn verhalen komen niet alleen als thriller terecht in de boekwinkel maar worden ook op toneel vertoond. In de voorlaatste thriller was een belangrijke rol weggelegd voor de salami, zijn pas verschenen Bericht van de overkant speelt zich af in een omgeving waar tot dit moment het bestaan nog nooit van is aangetoond. Het is nog maar de vraag of dat Soetewey wel gaat lukken…

Een lekke autoband en een kat zijn de aanleiding dat de hoofdpersonage, overigens zonder naam, onverwacht in het ziekenhuis belandt als een vrachtwagen plotseling van zijn koers afwijkt. Zijn toestand is dermate ernstig dat hij regelmatig wegzakt en na bij bewustzijn is gekomen, zich afvraagt of hij nu een OBE (out-of-body experience) heeft gehad of uit een BDE (bijna-dood-ervaring) is teruggekeerd. Na zijn definitief overlijden blijkt hij een andere ‘wereld’ te zijn binnengegaan waar andere omgevingsregels gelden om met elkaar te kunnen communiceren. Als gids fungeert zijn overleden hond, de labrador Feike, die hem introduceert in de systeemwerking en al snel lukt het hem om terug te keren naar zijn verleden en een blik te werpen in het heden…

‘Zijn toon stond zijn vrouw zichtbaar niet aan, maar net op het ogenblik dat ze wilde uithalen, werd ze aangesproken door haar dochter. Het meisje dat nu al een beetje op Dolly Parton leek, keek op’

De auteur troont zijn lezers mee In een surrealistische omgeving waarvan niemand weet of die ook werkelijk bestaat. Zijn protagonist blijft anoniem en vertelt als ik-figuur zijn avonturen, aan beide kanten van de levensgrens. Het is de pen van Soetewey die het verhaal, dat uitblinkt in onwerkelijkheid, humor en absurditeit, ook soms hilarisch en actueel maakt. Zijn sarcasme wordt o.m. herkend als hij aangeeft dat het een onmogelijke zaak is om een onafhankelijk onderzoeksjournalist te vinden. Soortgelijke uitspraken zijn niet zeldzaam en zeggen wellicht iets over de stemming van de auteur. Bij vorige boeken van hem is het van belang gebleken te ontdekken wat de schrijver ‘niet’ heeft geschreven maar in de context er wel had moeten staan. Het lijkt er op dat dit zich in deze roman wel heeft herhaald. Ondanks dit alles denk je als lezer niet aan voortijdig stoppen. De personages zijn, mede door de plotkeuze, vlak en doen ook geen enkele moeite zich aan de lezer te hechten. Van een opbouwende spanningslijn die van belang is in het thrillergenre is nauwelijks iets te ontdekken.

Samenvattend is het niet het gekozen thema maar de schrijfstijl die met overmacht wint. Soetewey is zelfs in staat om een verhaal met weinig waarheidsgehalte toch met overtuiging op een geloofwaardige wijze aan het papier toe te vertrouwen. Hij trekt dit door, tot zelfs op de cover om daar de inhoud toe te wijzen aan het thrillergenre. Dat zal dit keer door de gemiddelde thrillerlezer zeker niet bevestigd gaan worden. Maar de ontmoetingen met kleurrijke bekende overleden personen, dragen bij aan de vrolijkheid en relativeren alle onwaarheden en spotten met de werkelijkheid. Terug naar het verleden en af en toe kijken in het heden, is op de wijze zoals het in Bericht van de overkant door Soetewey is gebracht, een ware aanjager voor het leesplezier, maar zeker geen thriller.