Staal en stormweer is het tweede deel in de fantasyserie De Brug der Getijden van de succesvolle Nieuw-Zeelandse auteur David Hair. 

In Staal en stormweer staat de zogenaamde Getijdenvloed voor de deur. En dat is in Urte, de wereld in dit fantasyboek, geen sinecure. Want deze vloed legt gedurende twee jaar de Leviathan-brug droog, een verbinding tussen de werelddelen Antiopia en Yuros. De machtshebbers op Yuros besluiten voor eens voor altijd het werelddeel Antiopia te onderdrukken en zetten alle pionnen klaar op het schaakbord.

Het is een groots verhaal, maar Hair besluit de lezer mee te nemen in deze strijd door de ogen van drie -oog het oog- simpele mensen. Zo is er Ramita, die is uitgehuwelijkt aan de grote magiër Antonin Meiros. Hij wil magiërs voortbrengen en ziet in haar de perfecte vrouw. Ramita is echter nog steeds verliefd op Kazim, die alles op alles zet om haar weer terug te krijgen.

Alaron is een jonge magiër die in Water en vuur zakte voor zijn magiërsexamen en voor altijd is verboden magie te bedrijven. Hij komt op het spoor van de eeuwenoude Scytale, die de bezitter veel macht brengt en zo het evenwicht op Urte in een oogwenk kan veranderen. Hij wordt echter op de hielen gezeten door de machtshebbers van Yuros, die koste wat kost de Scytale zelf in handen willen krijgen.

Tenslotte is er nog huurlinge Elena Anborn. Zie dient het koningshuis Neste op Antiopia. In Water en vuur werd ze daar gepostioneerd door Gurvon Gyle, om bij het uitbreken van de oorlog het koningshuis van binnenuit te vernietigen. Elena verklaarde echter trouw aan het koningshuis en moet nu alle zeilen bijzetten om infiltranten -letterlijk en figuurlijk- buiten te houden.

En ondertussen komt de Getijdenvloed dichter- en dichterbij…

In Water en vuur presenteerde David Hair met het veelzijdige Urte een aansprekend universum. Hij gebruikte het eerste deel om de puzzelstukken goed te leggen en nam daar de tijd voor. Staal en stormweer is echter, zoals de titel al zegt, van een andere orde; de strijd is aanstaande en er gebeurt veel, heel veel, in dit deel. De lezer komt ogen en oren tekort om alles bij te houden en dat is een groot compliment aan de auteur; dit boek leg je niet graag weg.

Urte is een wereld met twee continenten die wel wat lijkt op Aarde. Yuros is het rijke westen, met machtshebbers die het liefst vandaag al de hele aarde in bezit hebben. Antiopia lijkt meer op het Midden-Oosten, met rijke culturen, veel kleur en heerlijke geuren. De mensen daar zijn gelovig en vredelievend. Maar, let wel; ze weten dat de strijd nadert en bereiden zich daar ook op voor.

Magie speelt in Staal en stormweer een belangrijke rol. De zogenaamde aanleg voor magie heeft gnosis en is aangeboren. Zoals Elena, Alaron als later ook Ramita hebben dit talent en moeten het regelmatig inzetten om hun vege lijf te redden. De drie personages worden in Staal en stormweer alweer meer uitgediept dan deel één. Waar Alaron bijvoorbeeld echt nog een jongen was, ontwikkelt hij zich tot een jongeman met een groot talent voor magie. En ook de man van Ramita, Antonin Meiros, blijkt meerdere lagen te hebben waardoor je als lezer steeds meer sympathie krijgt voor zijn ‘zaak’. Daardoor kom je als lezer regelmatig in tweestrijd; wie is nu de goede in dit verhaal, en wie de slechte? Deze interne strijd wordt mooi neergezet door David Hair.

Staal en stormweer gaat over de strijd tussen goed en kwaad, maar gaat ook over simpele mensen die uiteindelijk tot grootse daden in staat zijn. Hair lijkt daarmee een boodschap te willen afgeven; besef goed waar je staat, en denk na over je daden. Je bent tot veel in staat.

Water en vuur had een lange aanloop maar bleek uiteindelijk een spannend fantasyboek. Staal en stormweer profiteert van deze gedegen voorbereiding en schakelt nog een tandje bij en brengt de wereld van David Hair perfect tot leven; het is een fantasy zoals het een fantasy betaamt. Veel magie, dito actie en een geweldige wereld waarin de ontwikkelingen razendsnel gaan. We kunnen niet wachten tot de Leviathanbrug boven water staat!