Boeken, boeken, overal boeken Ik ga verhuizen. Tenminste… we zijn verwikkeld in de koop van een huis. Maar ja, omdat we hier hoe dan ook gaan vertrekken, ben ik maar alvast begonnen met inpakken. En wat pak je dan in? Juist, de spullen die je niet zo één-twee-drie nodig hebt. Spullen die wel een poosje weggestopt kunnen worden in dozen die ergens opgestapeld worden tegen een muur in een kamer die niet gebruikt wordt. Spullen zoals servies, vazen, extra bestek, dingen-die-je-eigenlijk-best-kunt-wegdoen-maar-toch-niet-kwijt-wilt. En boeken natuurlijk. Het zal voor velen niet vreemd klinken dat ik honderden boeken bezit. Van roman tot non-fictie, van Engels- tot Friestalig, van thriller tot kinderboek. Overal in huis staan boekenkasten, of hangen planken aan de muur met daarop dubbele rijen boeken. En die moeten natuurlijk allemaal mee. Nou ja, op de enkeling na die ik niet heb uitgelezen vanwege niet boeiend of saai of ronduit slecht (mijn mening dan, want echt slechte boeken bestaan er niet behalve boeken vol taal- en spellingfouten maar die gaan bij mij direct door naar het oud-papier). Gevolg: een groot deel van die boeken verdwijnt dus alvast in dozen. Vol goed moed had ik een paar dozen bij de Appie meegenomen en gevuld met boeken. Bleek dat ik pas anderhalve stapel van de boeken die vóór de boekenkasten liggen, had ingepakt. Zes dozen vol en ik was nog niet eens aan de kasten zelf begonnen! Zucht. Ik besloot dan maar eerst de boeken ertussenuit te zoeken die naar de kringloop zouden gaan. Boeken die ik toch nooit meer lees, of die me totaal niet (meer) kunnen boeien. Zo gezegd, zo gedaan. Bananendoos klaargezet en minutieus de rijen met boeken nagekeken. Het resultaat was een magere vijf boeken in die enorme doos, waarvan ik er ook nog eens eentje terugpakte wegens ooit-nog-eens-te-lezen. Dat schoot dus ook niet op. Diepe zucht. Dan maar gewoon één voor één uit de kast en in de doos. Dat klinkt als een goed idee, en vrij simpel, maar niets is minder waar. Na een halve plank kwam ik een boek tegen waarvan ik niet eens meer wist dat ik hem had en voor ik het wist was het anderhalf uur later en had ik dat boek zowat voor de helft uit. Diepe, diepe zucht. Ik heb het voor die dag maar voor gezien gehouden. Misschien dat het op een ander moment beter lukt. Als we de sleutel van het nieuwe huis hebben, bijvoorbeeld. Want dan wordt het nog serieuzer… dan moeten we opschieten willen we op tijd klaar zijn met inpakken. Of ik moet gewoon iemand inhuren die mijn boeken voor me inpakt. Dat is natuurlijk ook een idee…