De tiende… een mijlpaal! Natuurlijk wist ik al heel lang dat het eraan zat te komen. Al vanaf de eerste letter die ik op papier zette tot de laatste punt aan het einde, was ik ervan doordrongen dat ik mijn tiende thriller aan het schrijven was. Voor mijn gevoel was het niet anders dan anders, maar toch… het gaf me wel een goed gevoel dat ik blijkbaar geen opgedroogde bron was, die na enkele boeken (of soms zelfs maar eentje) geen idee meer had waarover ze schrijven moest. Gelukkig heb ik zelfs nu nog ideeën te over waarmee ik zeker nog wel tien boeken vooruit kan. Maar we hadden het over mijn tiende, die de titel Uitverkoren draagt. Het is mijn dikste boek tot nu toe: zo’n 424 bladzijden schoon aan de haak. Nou ben ik altijd het type van ‘kwaliteit boven kwantiteit’, maar het is toch wel fijn voor mijn fans en lezers dat ze zo’n lekkere dikkerd krijgen voorgeschoteld. Daar komen ze de zomer wel mee door. Of niet… Op de boekpresentatie kreeg ik van velen al te horen dat ze het wel prettig vonden, zo’n dik boek. Konden ze lekker lang mee doen. Blijkbaar werkt dat niet echt zo, want van een heleboel lezers kreeg ik daags erna al een bericht dat ze het boek uit hadden, dat ze er veel langer over hadden willen doen, maar het gewoon niet weg konden leggen. Kijk, en dat is dan natuurlijk wel leuk om te horen. Echt iets speciaals hebben we niet gedaan bij de presentatie. Ik wilde gewoon een bijeenkomst op een leuke locatie, waar iedereen welkom was. En gelukkig kwamen er heel veel mensen; vrienden, fans, lezers, recensenten. De locatie was dan ook schitterend, vlak aan het water waar je zelfs kon toekijken bij het waterskiën. Natuurlijk had mijn uitgeverij wel iets speciaals geregeld voor mij vanwege mijn tiende: met een select groepje vrienden hebben we een bezoek gebracht aan de drukkerij en konden we zien hoe Uitverkoren ‘gemaakt’ werd. En ik kan vertellen dat dat ontzettend gaaf is om mee te maken. Het is geweldig om te zien hoe al die dunne, gedrukte katerntjes worden samengevoegd, gelijmd worden, van een omslag voorzien worden, bijgesneden worden en uiteindelijk als echt boek van de band rollen. Om dan het eerste exemplaar, van je tiende boek, overhandigd te krijgen, is toch wel een mijlpaal. Zoals mijn uitgeefster al zei: tien boeken in zesenhalf jaar is niet niks en stiekem ben ik daar ook wel een beetje trots op. Hoe dan ook, Uitverkoren ligt in de winkels, de eerste reacties zijn weer geweldig. Voor mij een goede stimulans om nog vele jaren door te gaan met boeken schrijven!