Interview - Inge Duine

• 16 January 2018
• Interview
• Marinus van de Velde

Interview - Inge Duine

1>Interview - Inge Duine Deze week verschijnt Op glad ijs van de Nederlandse auteur Inge Duine. Het is niet haar eerste boek. In 2016 verscheen de sportthriller De laatste Tour, die verhaalt over de fictieve Tour de France van 1997. Het boek werd goed ontvangen. Logisch dat Duine een nieuwe thriller schreef. Ook weer een sportthriller, maar deze keer staat schaatsen in de spotlights. Wij stelden haar wat vragen. Wie is Inge Duine? Ik ben 33 jaar en woon in Bergen op Zoom samen met mijn vriend en onze kat Leentje. Ik werk vier dagen in de week bij Avans Hogeschool als docent bij de opleiding Communicatie. Ik ben heel erg slecht in niets doen, daarom sport ik graag in mijn vrije tijd: in de zomer ga ik graag tennissen en fietsen, in de winter schaats ik twee keer per week. Je bent volgens Linkedin docent Communicatie, maar hebt veel met sport (gedaan). Vanwaar deze ‘switch'. Ik sport nu vooral ter ontspanning van mijn werk als docent. Toen ik studeerde was ik een tijdje freelance coördinator van de rubriek Potje Sport van Univers, de krant van de Universiteit van Tilburg. Dat was het leukste bijbaantje ooit! Mijn droombaan was vroeger om voor het tv-programma Andere Tijden Sport te werken als researcher van reportages over sportgeschiedenis. Dat zie je denk ik in mijn onderwerpkeuze wel terug; De laatste Tour ging over de Tour de France van 1997 en Op glad ijs gaat over de Olympische Spelen van 2002. De laatste Tour werd goed ontvangen. Wat deed dit met je? Ik vond het heel spannend om de eerste reacties af te wachten; je hebt toch je best gedaan om een zo goed mogelijk verhaal te schrijven en ik hoopte vooral dat het niet afgefakkeld werd. Dat gebeurde gelukkig niet; over het algemeen waren de reacties best positief! Natuurlijk was er ook opbouwende kritiek; dat heb ik vooral meegenomen als leerpunten voor mijn nieuwe boek. Op glad ijs is wederom gebaseerd op een echt sportevenement. Waarom de keuze voor Olympics 2002? Ik wilde iets met schaatsen, iets met de Olympische Spelen en iets met aanslagen. Dan kom je al snel uit bij de Olympische Spelen van Salt Lake City in 2002. Vijf maanden na de aanslagen van 9/11 werden de Olympische Spelen, het grootste sportevenement ter wereld, op Amerikaanse bodem gehouden. Ik vroeg me af hoe dat toen ging: waren er extra controles, was er geen angst voor aanslagen, en hoe berichtten de media toen over de veiligheid van het evenement? Terwijl ik me daar in verdiepte, ontdekte ik dat er van tevoren al veel gedoe was geweest over die Olympische Spelen, omdat er IOC-leden moesten opstappen vanwege een omkoopschandaal. Toen ik dat ontdekte wist ik het zeker: dit wordt het onderwerp! Hoe is je research gegaan? En wat is feit/fictie? [fusion_builder_container hundred_percent="yes" overflow="visible"][fusion_builder_row][fusion_builder_column type="1_1" background_position="left top" background_color="" border_size="" border_color="" border_style="solid" spacing="yes" background_image="" background_repeat="no-repeat" padding="" margin_top="0px" margin_bottom="0px" class="" id="" animation_type="" animation_speed="0.3" animation_direction="left" hide_on_mobile="no" center_content="no" min_height="none"][caption id="attachment_24688" align="alignleft" width="208"] Inge Duine. Copyright: Ilona Helmons.[/caption] Ik heb vooral gekeken naar beelden van toen; de openingsceremonie, wedstrijden en ook naar de beelden van de aanslagen van 9/11. En natuurlijk ook veel krantenartikelen gelezen over het omkoopschandaal binnen het IOC en de wedstrijden van de Olympische Spelen destijds. Dit is allemaal werkelijk zo gebeurd en is meer het decor van het verhaal. Ik vind het   leuk om te spelen met de vraag ‘wat is feit/wat is fictie?’ om in dat feitelijke decor een fictief verhaal te plaatsen; het verhaal over Jennifer Rose en haar schoonfamilie is fictief. Wat is het grootste verschil tussen de twee boeken? In De laatste Tour wordt het verhaal vanuit drie perspectieven verteld: rechercheur Pierre Tilliez, journaliste Patricia Wale en wielrenner Maarten Bergerink. Er kwamen ook erg veel verschillende personages in voor. Voor Op glad ijs heb ik daarom van te voren goed nagedacht over de personages, wat hun functie moest zijn voor het verhaal en met welke conflicten ze te maken krijgen. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om het verhaal te vertellen vanuit Jennifer Rose, een ex-topschaatsster die nu tv-commentator is. En...welke vind je zelf het best? En waarom? Ik ben erg tevreden over Op glad ijs, omdat ik beter heb nagedacht over het hoofdpersonage Jennifer Rose en de conflicten waarmee zij te maken krijgt. Hoofdpersoon Jennifer Rose is een (gewezen) topsporter. In hoeverre zit hier iets van jezelf in verwerkt? Vroeger was het mijn droom om mee te doen aan de Olympische Spelen, dus ik zou willen dat er iets van waarheid in verwerkt zat… Maar ik ben pas begonnen met schaatsen toen ik in Tilburg ging studeren en op kamers ging, dus ik schaats gewoon lekker recreatief mijn rondjes op de ijsbaan en train alleen voor de Elfstedentocht. Lees je veel van andere thrillerauteurs? Dat valt eigenlijk wel mee. Ik kijk meer thrillerseries dan dat ik thrillers lees. Ik lees namelijk vaak in bed, voordat ik ga slapen, en dan heb ik liever een roman dan een thriller, anders kom ik zo lastig in slaap… Als je moest kiezen, wat is jouw favoriete thriller? Als ik op vakantie ben lees ik wel meer thrillers, bijvoorbeeld Origin van Dan Brown, Mea Culpa van Clare Mackintosh en Het meisje op de weg van Michael Berg. Qua series is de Deense versie van The Killing, seizoen 2 me altijd bijgebleven, net als het eerste seizoen van Homeland. Wat kunnen we hierna verwachten? Ja, goede vraag… Er zijn nog genoeg spannende verhalen te verzinnen over de sportwereld. Behalve fietsen en schaatsen doe ik ook nog aan tennis haha...  [/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]