Column - Blauwdruk

• 20 January 2019
• Column
• Marinus van de Velde

Column - Blauwdruk

a href="https://www.thrillzone.nl/wp-content/uploads/2019/01/pjotr-vreeswijk.jpg"> ‘Als je deze enveloppe aanpakt zal je de rest van je leven over je schouder moeten blijven kijken. Je zult moeten verdwijnen. Je zult nooit meer veilig zijn.’ Deze en tientallen andere gelijkaardige zinnen zal je, telkens wanneer je een hoofdstuk van mijn nieuwste actiethriller afsluit, als cliffhanger tegenkomen. Net als bij mijn eerste twee boeken, Masterplan en Dwaalspoor heb ik me bij het schrijven van dit verhaal gehouden aan de blauwdruk zoals ik die in mijn hoofd heb. Snelle, korte hoofdstukken vanuit verschillende perspectieven en tijden. Kortom: mijn derde boek komt eraan. De blauwdruk Ik heb het hier vast wel eens eerder gezegd en nu, aan de vooravond van de release van mijn derde boek, is dat gevoel zelfs nog sterker. Ik wil een boek schrijven zoals ik het zelf wil lezen. Het beeld dat ik daarbij heb, heeft zich in de vorm van een vast omlijnd kader in mijn hoofd gesetteld. Ik heb het nergens opgeschreven en ook trek ik geen laatje open waarin het kant-en-klaar op mij ligt te wachten. Het is een gevoel, alsof ik weet hoe het boek moet klinken. Ik zie het voor me als een drietrapsraket waarbij elk nieuw stadium van de reis sneller en krachtiger wordt. Ik kies voor nieuwe hoogtepunten daar waar het verhaal zich naar een ander toneel verplaatst. In Masterplan gebruikte ik daarvoor het gevecht tussen De Neus en mijn actieheld De Klerck, een smerig en onverwacht verraad en als laatste een bestorming. Dwaalspoor had een gewelddadige hotelscene, een bizarre plottwist en zelfs een heuse raketlancering vanuit de bergen bij Teheran. Cliffhanger Snelheid. Daar draait het wat mij betreft om in dit genre. Geen uitgebreide uiteenzettingen of nutteloze toevoegingen. Helemaal aan het begin van mijn schrijfloopbaan kreeg ik het volgende advies van een uitgever: ‘Zorg ervoor dat ieder woord dat je schrijft iets toevoegt.’ Die les ben ik nooit vergeten. Mijn uitgever was het daar klaarblijkelijk mee eens want hij schrapte destijds vijftienduizend woorden uit mijn manuscript. Maar het was het waard want ieder woord moet tellen. Snelheid haal je niet alleen uit woorden. Ook met de lengte van mijn hoofdstukken, kort dus, en scherpe cliffhangers probeer ik de lezer te dwingen om toch net dat ene hoofdstukje nog te willen lezen. Perspectieven en tijdreizen In Masterplan redde een wetenschapper ooit een vreselijk wapen van de brandstapel en in Dwaalspoor kwam een oude dieseltrein krakend in beweging. Mysterieuze, onheilspellende gebeurtenissen waarvan de gevolgen lang onduidelijk bleven. Hiermee probeerde ik de aandacht van de lezer te grijpen en gedurende het hele verhaal vast te houden door de situatie steeds weer vanuit een andere persoon, plaats of tijd te vertellen. Nummer drie Ook in mijn derde boek maak ik gebruik van deze gereedschappen en krijgt het manuscript langzaam vorm. Er is nog veel werk te verrichten, maar het einde is in zicht. In dit deel haal ik oude bekenden terug en ruimen vertrouwde personages het veld, sluit ik vriendschappen en ontstaan er nieuwe vijanden. In dit verhaal reizen drie personages langs verschillende wegen naar dezelfde plek op aarde. Alle drie om andere redenen. Hun reis heeft echter een ding gemeenschappelijk raakvlak: de dood van ons allen … Voor de laatste ontwikkelingen kun je me volgen op Twitter @pjotrschrijft of www.pjotrvreeswijk.nl