strong>Leesclub 100,  De stille patiënt   –  Alex Michaelides Inleiding Het verhaal:  De stille patiënt ‘Zij is de enige die weet wat er gebeurd is. Ik ben de enige die haar kan laten praten.’ Iedereen dacht dat Alicia Berenson een gelukkig huwelijk had; dan schiet ze haar man vijf keer in zijn hoofd. Na deze gruwelijke daad zwijgt ze, en weigert een verklaring te geven. Alicia’s stilte spreekt tot de verbeelding van het publiek en maakt haar tot een mysterieuze beroemdheid. Psychotherapeut Theo Faber is ervan overtuigd dat hij haar weer kan laten praten en zo te ontrafelen wat er zich die bewuste nacht heeft afgespeeld. Hij doet er alles aan om een baan te krijgen bij de instelling waar Alicia zit opgesloten, en lijkt geobsedeerd om met haar in gesprek te gaan. Maar hij kan niet voorzien wat hij daarmee in gang zet… ******************** De schrijver: Alex Michaelides Alex Michaelides is geboren in Cyprus en heeft een Grieks-Cypriotische vader en een Engelse moeder. Hij werkt als scenarioschrijver en heeft een grote interesse in de Griekse legende van Alcestis en houdt verder van de boeken van Agatha Christie. Zijn inspiratie voor  De stille patiënt  heeft hij opgedaan bij een ervaring in een psychiatrische afdeling in Londen waar hij een opleiding psychotherapie volgde. De lezers: (Omdat het boek als Mystery-boek is gepresenteerd, dit keer geen motivatie) Lezer 1: leentje, 46 jaar Lezer 2: Tilank, 46 jaar Lezer 3: Linda Hilgers, 43 jaar Lezer 4: Dini57, 62 jaar Lezer 5: roodkapje, 56 jaar Lezer 6: vangrol, 72 jaar Lezer 7: Rebecca, 35 jaar Lezer 8: Liane van Oosterhout, 45 jaar Lezer 9: LoisC, 45 jaar Lezer 10: vick, 36 jaar Lezer 11: Sander83, 35 jaar Lezer 12: mar, 56 jaar Lezer 13: dees2307, 31 jaar Lezer 14: Foxlake, 66 jaar Lezer 15: Ruby, 28 jaar Lezers die met een eigen exemplaar actief hebben deelgenomen: MariekeLeest De Leesclub: Deze leesclub bondig en met een knipoog. Het honderdste boek dat door de leesclub is gelezen is  De stille patiënt, geschreven door  Alex Michaelides, uitgegeven en beschikbaar gesteld door  Uitgeverij Cargo. Het getal honderd heeft altijd wel een beetje magische klank. Dus ook de aankondiging dat de honderdste leesclub gaat starten is wel een klein momentje om even aandacht aan te besteden. De redactie heeft dat gedaan om een Mystery-leesclub te starten. Niemand van de aanmeldingen had het geluk om direct al een gratis leesexemplaar te winnen. Was ook moeilijk met een boek van een debuutschrijver. Dus kan in deze rubriek ook geen motief worden gegeven waarom persé voor deze leesclub is ingeschreven. Maar natuurlijk wel over de overige rubrieken en dat gaan we ook weer doen. Liane van Oosterhout wist haar verwachting heel leuk te verwoorden: ‘Ik denk dat het een cadeautje is dat zich langzaam laat openen en dan springt er op het laatst een pop op een veer uit. Ik ben benieuwd of het inderdaad zo is’. En ook  Linda had een verwachting: ‘Nooit eerder gehoord van deze schrijver maar door zijn studie en werkervaring in de psychologie, ben ik wel heel benieuwd hoe hij de gesprekken tussen Alicia en Theo beschrijft’. En  Dini57 beredeneerde haar verwachting: ‘Aangezien hij psychotherapie studeerde en werkzaam was in een gesloten afdeling verwacht ik wel die vakkennis terug te zien in het verhaal’. Vick ontdekte tijdens het lezen een belangrijk punt: ‘Er zijn in het boek enkele stukken die me opvielen, die ik 2 of 3 maal opnieuw heb gelezen om ze beter te laten doordringen. Dat vind ik heel belangrijk aan een goed boek, dat je moet nadenken over dingen, dat je voelt dat er een boodschap verscholen is die je net niet hebt begrepen. Ook  mar was direct enthousiast: ‘Wat een mooi boek! Het leest heel vlot! De verhaallijn heeft me tot nu toe aangenaam verrast’. Tilak begon met lezen en…’Ik ben gisteravond bij blz. 150 uitgekomen en ik bemerk bij mijzelf dat ik het moeilijk weg kan leggen, het boeit enorm.Het verhaal kan wat mij betreft nog meerdere kanten op en dit is ook wat mij zo nieuwsgierig maakt naar de afloop’. Toen  roodkapje het boek uit had wist ze dit te vertellen: ‘Mooi opgebouwd plot, met een kriebelend gevoel van onderhuidse spanning. Je wordt als lezer direct in het verhaal getrokken’. Iets ongeveer hetzelfde gold voor  MariekeLeest: ‘Het plot wordt heel goed opgebouwd. Er is iets vreemdsaan de hand maar je weet niet wat. Naargelang het boek vordert, kom je dichter bij de waarheid. Het is niet superspannend maar er is steeds een soort spanning aanwezig die me bezighield’. Als laatste compliment in deze rubriek is er een van  vangrol gekozen: ‘De plot zit heel goed in elkaar, erg goed opgebouwd! Je krijgt wel aanwijzingen en komt steeds meer te weten over de moord en de beweegredenen van iedereen, maar het einde was heel verrassend voor mij, zeer knap gedaan!’ En natuurlijk met ons meelezen voor al dit moois dat er is geschreven…. Voor het lezen: In deze rubriek wordt aan de lezers gevraagd een verwachting te geven op basis van de cover, achterflap en hun verwachting. Hiermee wordt een beeld gevormd in hoeverre de buitenkant van een boek, lezers kan interesseren. Citaat Liane van Oosterhout: De cover trekt mij aan, ondanks dat ik het qua hoeveelheid tekst op de cover wat veel vind. Quotes van collega-auteurs vind ik overbodig en soms zelfs irritant. Mooie basiskleur blauw/grijs. De eenzame stoel….het doet mij denken aan een ziekenhuis. Het boek ligt lekker in de hand. Qua omvang precies goed. Ik heb totaal geen verwachting van deze auteur. Ik had nog niet eerder van hem gehoord. Ik verwacht geen spannende achtervolgingen o.i.d. De psychologische factor zal een hoofdrol spelen. Ik denk dat het een cadeautje is dat zich langzaam laat openen en dan springt er op het laatst een pop op een veer uit. Ik ben benieuwd of het inderdaad zo is. Citaat Linda: De cover is een mooie en rustige afbeelding, mooie kleur en door de zin “Zij is de enige die weet wat er gebeurd is..” wordt mijn nieuwsgierigheid gewekt. Misschien wel iets teveel aanbevelingsquotes van andere schrijvers op de cover. En ik vind het wel een chique kaft met die flappen maar ook lastig dat je de korte beschrijving aan de binnenzijde van deze flap dient te lezen. Daardoor is de foto van de schrijver aan de achterkant van het boek wel iets te groot. Nooit eerder gehoord van deze schrijver maar door zijn studie en werkervaring in de psychologie, ben ik wel heel benieuwd hoe hij de gesprekken tussen Alicia en Theo beschrijft. Ik verwacht een psychologische thriller, hoever gaat Theo om Alicia aan het praten te krijgen en hoe brengt hij daarbij zichzelf in gevaar? Citaat vangrol: Sobere voorkant, eenvoudig. Die trekt me niet erg aan. Maar als ik op de achterflap zie dat het om een psychologische thriller gaat, ben ik enthousiast. De auteur ken ik niet, dus ik laat me graag verrassen. Ik hoop op een spannend boek dat zich in de medische wereld afspeelt. Citaat dees2307: Ik associeer de afbeelding direct met een ziekenhuis omgeving en ben door de titel heel benieuwd naar het verhaal. Het is voor mij een onbekende schrijver maar gezien haar achtergrond verwacht ik een psychologische schrijfwijze. Ik hoop een spannend medisch verhaal te lezen waarbij ik helemaal op ga in het boek. Citaat leentje: De auteur ken ik niet. De cover bevangt mij en roept om meteen te beginnen met lezen. Wat ik ook ga doen. Het ziet er treurig uit. Citaat LoisC: De cover ziet er nogal klinisch uit, steriel, ziekenhuisachtig. Heel er mooi vind ik de cover niet, maar hij valt wel op en dat is belangrijk. Het is een debuut. Ik heb nog nooit van deze Cyprioot gehoord. Dus ik ben heel benieuwd. Ik verwacht een beklemmende psychologische thriller met veel aandacht voor de psyche! Citaat Dini57: De cover is best passend bij de titel. Mooie rustige groentinten. Met de titel in een rode tint net als de rug van het boek en de flaptekst. Er staan op de cover en op de achterkant wat quotes van bekende auteurs. Op de achterkant ook een auteursfoto. Auteur is nog onbekend want dit is zijn debuut. Aangezien hij psychotherapie studeerde en werkzaam was in een gesloten afdeling verwacht ik wel die vakkennis terug te zien in het verhaal. Ik verwacht een mooie psychologische thriller zoals al is aangegeven. Citaat MariekeLeest: Ik heb het ebook gekocht dus ik baseer me op een foto van de cover die ik op internet vind aangezien mijn ereader zwart/wit is. Ik vind het een mooie cover van een steriele ziekenhuisgang. Het spreekt me aan en ik zou hem zo oppakken in de boekhandel. Alleen nogal veel quotes erop. Ik heb geen verwachtingen van de auteur. Op basis van de korte inhoud verwacht ik een psychologische thriller. Tijdens het lezen: In deze rubriek is aan de lezers gevraagd om hun aandacht te vestigen op opmerkelijke citaten en de zinsopbouw, woordkeuze of andere in het oog springende tekst. Dit zorgt altijd voor leuke discussies. We zetten de opmerkelijkste uitspraken voor u op een rijtje: Citaat vick: Er zijn in het boek enkele stukken die me opvielen, die ik 2 of 3 maal opnieuw heb gelezen om ze beter te laten doordringen. Dat vind ik heel belangrijk aan een goed boek, dat je moet nadenken over dingen, dat je voelt dat er een boodschap verscholen is die je net niet hebt begrepen. Wel wil ik eerst eerlijk zijn: ik heb het boek al uitgelezen. Dit omdat het heel erg vlot las, de schrijfstijl is heel aangenaam. Ook maakt het boek me benieuwd naar de reden van het zwijgen. Al redelijk snel begon ik me zelf een idee te vormen, en dit heb ik wel eens bijgesteld. Citaat roodkapje: Ik ben vanmorgen begonnen en het verhaal raakt me nu al na 3 hoofdstukken. “ We worden geboren met een halfgevormd brein, dat meer wegheeft van een modderige bonk klei dan van een Olympische God. “ Het opvangen van smeltende sneeuwvlokken is proberen geluk vast te houden; iets bezitten wat meteen weer verdwijnt” Dit wilde ik meteen graag kwijt, omdat het me raakt. De rest beantwoord ik later en ik verwacht nog veel meer mooie zinnen tegen te komen. Citaat Sander83: In de eerdere reacties zijn al een paar mooie passages vermeld. Zelf heb ik niets opgeschreven omdat ik maar blijf doorlezen. Het verhaal verloopt eigenlijk wel een beetje zoals verwacht, of eerder gehoopt. Er is zeker sprake van het psychologische en zet je aan het denken. Het proberen te doorgronden van een ander is sterk uitgewerkt en houd je goed vast. Ik heb niets opvallends aan fouten gezien. Alleen in het begin de ik vorm omdat ik dat meestal minder prettig vind lezen. Echter was dat zo weg. Citaat mar: Wat een mooi boek! Het leest heel vlot! De verhaallijn heeft me tot nu toe aangenaam verrast! Ik vind het een aangename schrijfstijl en heb nog geen fouten of rare zinsbouw tegengekomen! Heel mooie citaten die je tot nadenken brengt: “Als het heden en het verleden gelijktijdig bestonden, samengesmolten tot één perfect moment”. Citaat Tilak: Ik ben gisteravond bij blz. 150 uitgekomen en ik bemerk bij mijzelf dat ik het moeilijk weg kan leggen, het boeit enorm.Het verhaal kan wat mij betreft nog meerdere kanten op en dit is ook wat mij zo nieuwsgierig maakt naar de afloop.Wat ik wel een mooi stukje vond, is een stukje tekst wat op blz 109 staat: “Maar dat kreeg je met Alicia. Haar zwijgen was als een spiegel, waarin je jezelf zag. En vaak was wat je zag niet aantrekkelijk”. De schrijver heeft een mooie manier van schrijven en zet de lezer bij meerdere stukken tekst tot nadenken, heel bijzonder. Citaat foxlake: Wat een boek. Een totaal ander einde dan ik had gedacht.  Alex Michaelides schrijft in een prettige stijl.Veel mooie citaten zijn al genoemd, maar ik vond ook de volgende nog mooi: “Nu waren mijn tranen bevroren. Een reservoir van ijs”. Het boek was moeilijk weg te leggen, wilde toch steeds weten hoe het verder ging. Citaat Ruby: Ik zit ongeveer halfweg, tof boek om te lezen. Enkele fragmenten/zinnen die me bijgebleven zijn: – ‘Ik kom gewoon af en toe vast te zitten in mijn eigen hoofd. Dan voel ik me alsof ik door de modder waad.’ Ik vond het prachtig en bondig omschreven van Alice hoe ze zich voelt – ‘Ik geloof dat je dit kunt zeggen van de meeste mensen die voor een carrière in de geestelijke gezondheidszorg kiezen… We worden tot deze beroepstak aangetrokken omdat we beschadigd zijn – we studeren psychologie om onszelf te genezen.’ Ook dit is herkenbaar, het klopt dat dit bij velen het geval is. Er is alleen een taboe rond, dus het viel me op dat een schrijver die zelf psychotherapie studeerde dit durft zeggen. Na het lezen: In de laatste rubriek wordt openlijk over de inhoud van het verhaal gediscussieerd. Doelstelling is om hier gezamenlijk vast te stellen of de meningen overeenkomen, iedereen het verhaal op een zelfde wijze leest, beleeft en waardeert.  De stille patiënt is uiteindelijk door 16lezers beoordeeld en gewaardeerd. Het krijgt als  100ste  leesclubboek een gemiddelde puntenwaardering van  8,84 dat ruim voldoende is voor een plaats in de HALL of FAME, en natuurlijk ook is opgenomen in de Gerankte Deelnemerslijst. Noot redactie over de bepaling gemiddelde puntenwaardering: Door de deelnemers wordt een puntenwaardering over de zes belangrijkste facetten toegekend, over een schaal van 0 t/m 10. Dit geeft een realistischer, vollediger en nauwkeuriger beeld van de totstandkoming van de eindwaardering. Voor  De stille patiënt van Alex Michaelides geldt de gemiddelde beoordeling per facet, zoals hieronder is weergegeven. 1. Spanning: 8,25 2. Plot: 9,38 3. Leesplezier: 8,91 4. Schrijfstijl: 8,50 5. Originaliteit: 9,13 6. Psychologie: 8,88 Gemiddelde puntenwaardering: 8,84 Citaat Sander83: Een aantal karakter veranderen enigszins doordat het verhaal een andere wending neemt. Aan zowel Alicia als Theo zie je die verandering af. Gebeurtenissen hebben invloed op hoe ze zich voelen en op de beslissingen die ze nemen. Moeilijk om een echte favoriet aan te wijzen, Dan denk ik toch Alicia omdat ze ondanks de situatie waarin ze zit toch genoeg bij de les is Theo te herkennen. Geknakt door wat om haar heen is gebeurd. Vaak raak ik bij een boek in de ik vorm de weg snel kwijt. Mooi dus om te kunnen zeggen dat ik bij dit boek van begin tot eind in het verhaal zat. De suggererende schrijfstijl plaatst je bijna in het hoofd van de hoofdrolspelers waardoor je meeleeft met wat er gebeurt. In dit geval past het perfect bij een psychologische thriller waarbij je als lezer meegevoerd wilt worden in de psychische problemen waar men mee te maken heeft. Beoordeling: 9,50 Citaat roodkapje: Mooi opgebouwd plot, met een kriebelend gevoel van onderhuidse spanning. Je wordt als lezer direct in het verhaal getrokken. Stap voor stap kom je als lezer dichter bij de waarheid. De ontknoping is goed doordacht. Ik had dit einde niet aanzien komen, maar ergens wel verwacht. Het verhaal had steeds mijn volledige aandacht en was boeiend. Ik kon het haast niet wegleggen, omdat ik erachter wilde komen of het Theo lukte om Alicia aan het praten te krijgen. De schrijfstijl van Alex Michaelides is prettig en begrijpelijk. Goed onderbouwd. De stille patiënt heeft een realistische en geloofwaardige schrijfwijze. Maar ook aangrijpend, als je over Alicia nadenkt. Beoordeling: 8,83 Citaat vick: Ik heb niet het gevoel dat de karakters evolueren. Je komt stap voor stap meer over hen te weten, en de karakters blijken niet helemaal te zijn wat je in het begin denkt. Maar deze karakters zijn al van het begin aanwezig, je komt het gewoon later pas te weten. Mijn favoriete personage is Ruth, de therapeute van Theo. Zij is een oprecht persoon, ik vind de manier waarop ze met haar patiënten omgaat bewonderenswaardig: ze laat hen gewoon in stilte zitten als ze willen, om zo de onuitgesproken gevoelens en gedachten op te pikken. Niet iedereen kan dit, en ik vond het een zeer vernieuwende manier van met mensen omgaan. Op deze manier had ik nog nooit aan een stilte gedacht. Ik zou aan Theo willen zeggen: neem je verantwoordelijkheid in handen, je laat anderen opdraaien voor je eigen verdriet en voelt je niet eens schuldig? Beoordeling: 7,67 Citaat MariekeLeest: Het plot wordt heel goed opgebouwd. Er is iets vreemd aan de hand maar je weet niet wat. Naargelang het boek vordert, kom je dichter bij de waarheid. Het is niet superspannend maar er is steeds een soort spanning aanwezig die me bezighield. Er was iets vreemd aan de hand met die psychotherapeut. Beetje labiel precies. Maar het eind was onverwacht. Ik las het verhaal op 2 dagen uit. Dit zegt genoeg denk ik. Heel vlotte schrijfstijl. Uniek vind ik het verhaal toch toch wel. Een psychotherapeut is eens iets anders en de opbouw van het verhaal is toch ook wel goed gevonden. Beoordeling: 9,00 Citaat LoisC: In het begin van het verhaal weet de lezer weinig over Theo en Alicia. In de loop van het verhaal leer je deze personen beter kennen. Voor Alicia komt dit via haar dagboek en Theo leren we kennen door zijn handelingen en gedrag. Hij blijkt niet alleen psychotherapeut maar ook nog amateurdetective te zijn. Dit wil echter niet zeggen dat de karakters veranderen. Zowel Alicia als Theo zijn nogal wonderlijke personages. Michaelides weet ze prima neer te zetten, waardoor je geboeid raakt. Toch is het niet zo dat ik affiniteit met deze personen had tijdens het lezen. Een favoriet heb ik dus niet, maar ik maakte wel kennis met twee boeiende personages. Beslist niets veranderen. Het zit zo goed in elkaar dat bij verandering afbreuk aan het verhaal zou worden gedaan. De schrijfstijl past prima bij het verhaal. Door Theo in de eerste persoon zijn verhaal te laten doen en tegelijkertijd Alicia haar verhaal in dagboekvorm te laten vertellen heeft de auteur een ingenieuze mix gemaakt die uiteindelijk tot een verrassende, maar toch logische ontknoping komt. En, alhoewel het verhaal bepaald niet overloopt van flitsende actie – hetgeen bij thrillers vaak wel het geval is – boeit het verhaal van het begin tot het eind. Beoordeling: 9,50 Citaat Tilak: Ik vond het plot heel goed. Nadat ik het boek uitgelezen had moest ik zelfs nog wat stukjes teruglezen om tot de conclusie te komen dat alles gewoon klopt. Het plot wordt langzaam opgebouwd, dit zorgt ervoor dat er gedurende het gehele verhaal een bepaald sfeertje ontstaat waardoor het verhaal nog vele kanten op kon gaan. Pas op het laatst had ik in de gaten hoe het geheel in elkaar zat. Ik had wel telkens het gevoel dat er met Theo ook iets niet klopte maar pas op het einde en zelfs nog na wat stukjes teruggelezen te hebben, werd alles pas echt duidelijk. Het verhaal boeide mij direct vanaf het begin. Dit was weer typisch zo’n boek welke in je gedachten blijft hangen. De schrijfstijl was vlot en begrijpelijk. Voor mij was dit boek bedrieglijk. De lezer heeft al snel in de gaten dat er iets niet klopt. Maar soms ook wel een klein beetje ongeloofwaardig. Een therapeut die op deze wijze handelt, bevreemde mij wel wat. Beoordeling: 8,42 Citaat foxlake: De karakters worden in de loop van het boek verder uitgediept. Ik vind niet dat zij evolueren. Het karakter wat mij het meest aanspreekt is Ruth, het is een wijze rustige vrouw die iedereen in zijn of haar waarde laat. Ook gunt zij iedereen die bij haar komt de tijd om zelf te ontdekken hoe het verder moet in het leven. Voor mij hoeft niemand te veranderen want dat zou het boek dan ook teveel veranderen. De schrijfstijl past prima bij het verhaal. Door Theo het verhaal te laten vertellen uit zijn optiek en de dagboekfragmenten van Alicia vormt het verhaal een geheel. Eigenlijk las ik tot op heden weinig tot geen psychologische thrillers dus een vergelijking gaat nu nog niet op. Door het lezen van  De stille patiënt ga ik zeker meer boeken van deze schrijver lezen. Ik vond het een heel goed boek en ben reuze benieuwd naar volgende boeken van deze schrijver. Beoordeling: 8,50 Citaat leentje: Het plot zit goed in elkaar, tot op het eind weet je niet wat er aan de hand is. Helmaal op het einde als het boek uit is en het wat laat na zinderen over denken merk je dat je onderweg bij het lezen van het boek tips hebt gehad. Over de dader en valt alles in elkaar. Eigelijk zou ik het nu opniew moeten lezen. Het einde kwam echt heel onverwacht. Heel zeker vond ik het een boeiend verhaal, anders was het niet zo vlug uit jammer genoeg. Zijn schrijfstijl is heel vlot en makkelijk te lezen, heb niet een stuk twee keer moeten over lezen om het te begrijpen. Beoordeling: 9,50 Citaat Liane van Oosterhout: Ik zie bij Theo toch wel verandering. Van psychotherapeut naar “geobsedeerde stalker”…nou ja, een soort van. Ik zag hem halverwege in ieder geval niet echt meer als therapeut. Als ik heel eerlijk ben, sprak geen van de personages mij echt aan. Ik wil nooit personages veranderen. Ze zijn zoals ze door de auteur worden neergepend. Dat kan spannend, saai, vlak etc zijn. Maar het is niet aan de lezers om karakters te veranderen. Ik moest erg wennen aan de schrijfstijl. Persoonlijk houd ik er niet echt van. Maar het past uitstekend bij het verhaal. Je wordt door Theo eigenlijk misleid. En pas aan het einde snap je bepaalde passages. Dat was knap gedaan. Ik weet niet of ik nog een boek van hem zou lezen. Ik zit in een soort spagaat. Aan de ene kant vond ik het best traag en miste ik de nodige actie. Maar aan de andere kant is het einde zo slim bedacht. Ik houd van het onverwachte…… Beoordeling: 8,50 Citaat dees2307: Goede opbouw van het plot en dat maakt bet spannend om verder te lezen. Mooie plot, je krijgt gaandeweg tips over de dader maar hier kom je pas achter als je het boek uit hebt; dan vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Ik vond het een volledig onverwacht einde. Ja ik vond het een boeiend verhaal en wilde het boek blijven lezen en niet wegleggen. Vlot geschreven en makkelijk te lezen. Beoordeling: 7,50 Citaat mar Ik vind niet dat ze evolueren of groeien. De lezer leert ze stap voor stap beter kennen. In het begin van het boek was Theo mijn favoriet, ik had met hem te doen …. Ruth was het meest sympathieke personage, zo een verstandige en rustige vrouw. Ik vond de schrifstijl prima passen bij het boek! Door de ik-vertelvorm van Theo en de dagboekfragmenten van Alicia was er voldoende afwisseling. Hoe de levens van Theo en Alicia vergelijkbaar zijn en stilaan verweven worden is heel mooi gedaan. Ja, ik ga nog wel een volgend boek van deze auteur lezen, zeker weten! Ik heb genoten van het boek en zal dus deze auteur zeker volgen …. Prachtig debuut! Beoordeling: 9,50 Citaat vangrol De plot zit heel goed in elkaar, erg goed opgebouwd! Je krijgt wel aanwijzingen en komt steeds meer te weten over de moord en de beweegredenen van iedereen, maar het einde was heel verrassend voor mij, zeer knap gedaan! Ik vond het verhaal ongelooflijk boeiend, het had steeds mijn volle aandacht! De schrijfstijl is prettig en goed te volgen. Ik had er moeite mee het boek weg te leggen. Ik vind dit een psychologische thriller pur sang! Dit boek is voor mij uniek, omdat het zo goed opgebouwd is en je voelt dat de schrijver weet waarover hij het heeft. Mijn advies zou zijn: ga zo door, ik ben fan!!! Beoordeling: 9,67 Citaat Ruby Natuurlijk evolueren de karakters, met elke zin die geschreven wordt kom je meer en meer te weten over de personages. Met Theo heb je eerste medeleven: slechte jeugd, dan toch geluk met Kathy, dan weer bedrogen echtgenoot, en tot slot *slik*… Alice natuurlijk ook in de mate dat ze zwijgt en dan toch begint te praten. Mijn favoriete personage was Joeri – omdat hij mij oprecht leek en het goed bedoelde met iedereen. Maar toen kwam het fragment waar Theo hem met Elif zal drugs dealen. (Of hoe je je kan vergissen. De personages vond ik goed in elkaar zitten! Zou er niets aan veranderen. De schrijfstijl vond ik zeer prettig. Door de flashbacks met het dagboek van Alice en de flashbacks naar het verleden van Theo krijgt het verhaal een extra niveau. Ik zou naar aanleiding van dit boek zeker opnieuw iets lezen van  Alex Michaelides! Vond dit een zeer goed debuut. Zat goed in elkaar, leuk plot en leest vreselijk vlot weg. Beoordeling: 8,50 Citaat Rebecca Het verhaal is geweldig opgebouwd. Ik leef mee met de verschillende hoofdpersonen maar er verandert steeds iets met de mensen waardoor mijn gevoel voor die mensen ook steeds veranderd. Uiteindelijk had ik het echte einde niet verwacht. Ik vond het boek ontzettend fijn om te lezen. Spannend zonder eng te zijn en daardoor bleef ik doorlezen. Als ik wist niet veel tijd te hebben begon ik er ook niet aan! Heerlijk en pakkend geschreven! Psychologische thriller, die onder je huid gaat zitten…… je moet doorlezen en weten hoe het eindigd. Aan het einde valt alles mooi op zijn plaats. Beoordeling: 9,00 Citaat Dini57 De karakters evolueren niet echt in dit boek. Ik heb geen favoriete personage, ik had verwacht dat de hoofdpersoon Alicia zou zijn maar eigenlijk is dat Theo en zijn zoektocht naar de waarheid. Een schitterende schrijfstijl die misschien wel past bij deze sterke psychologische thriller. Ik ga zeer zeker de volgende boeken van deze auteur lezen, ik vind het een geweldig en origineel debuut. Een sterk en origineel plot dat heel goed is opgebouwd. Ondanks dat ik verwachtte dat het allemaal heel anders was gegaan met Alicia kwam die plottwist toch als een verrassing. Ik las het boek in een paar uurtjes uit, het was niet weg te leggen. Ik vind dat hij een erg mooie schrijfstijl had dat ook in een roman niet zou misstaan. Ik zou dit zeker een psychologische thriller noemen. Beoordeling: 9,50 Citaat Linda Het plot vonmd ik heel erg goed, het duurde bij mij vrij lang voordat het kwartje viel. Heel gaaf gedaan, Alicia die Theo herkent in de kliniek en de politie die uiteindelijk haar dagboek vindt en het eind gelezen heeft terwijl Theo dit niet gelezen kan hebben. Nee, had dit einde absoluut niet verwacht! In het begin moest ik even wennen aan de schrijfstijl en leek het meer een roman dan een thriller, het verhaal ontvouwd zich heel rustig en langzaam maar dat is niet vervelend. De schrijfstijl is zeker niet moeilijk maar niet gebruikelijk voor een thriller. Ik vond het een mix van realistisch en bizar, ik geloof wel dat het dagelijkse leven in een kliniek er zo aan toe gaat, meer het verhaal van Theo, zijn zoektocht buiten de kliniek, gesprekken met familie en vrienden van Alicia en het uiteindelijke plot vond ik briljant! Beoordeling: 8,33 Lees de onverkorte discussie en de reacties in alle onderdelen van deze leesclub Voor het lezen Tijdens het lezen Na het lezen #1 Na het lezen #2 Beoordeling