Door: Denise Wolfs
De Britse auteur Daniel Cole werkte onder andere als ambulancebroeder voordat hij in 2017 wereldwijd doorbrak met de thriller Ragdoll. De rechten werden aan meer dan 30 landen verkocht en ook een verfilming is in de maak. In 2018 volgde Marionet, het tweede deel met William (Wolf) Fawkes en Emily Baxter. Afgelopen mei is het derde, afsluitende, deel De Wolven verschenen. Naar aanleiding hiervan bracht Daniel Cole een bliksembezoek aan Nederland en wij van Thrillzone mochten hem een paar vragen stellen. Het interview vond plaats in hotel Twenty Eight in Amsterdam.
Wilde Cole altijd al schrijver worden? Cole heeft een heleboel baantjes gehad: zo heeft hij gewerkt als strandwacht, bij de dierenbescherming en meest recentelijk als ambulancebroeder. Tijdens al deze werkzaamheden is hij echter altijd blijven schrijven. Hij richtte zich in eerste instantie voornamelijk op het schrijven van scenario’s. Cole is een echte filmfreak, dus scenarioschrijver leek hem een droombaan. Na zes jaar was hij helaas nog geen stap verder gekomen, totdat hij besloot het scenario van Ragdoll om te zetten in een boek en zoals hij zelf zegt: ‘the rest is history.’
Heeft het werk als ambulancebroeder hem geholpen bij het schrijven van zijn boeken? Cole was vrij jong toen hij begon met deze baan en het soms heftige werk zorgde ervoor dat hij behoorlijk snel volwassen werd. Ook heeft hij een donker gevoel voor humor ontwikkeld, wat je volgens hem terug ziet komen in zijn boeken. De dialogen tussen de karakters komen soms hard en kil over, maar eigenlijk is dit gewoon een soort “coping mechanisme” om om te kunnen gaan met de gruwelen die deze baan soms met zich meebrengt. Gelukkig heeft hij zelf nooit met geweld te maken gekregen tijdens zijn werk op de ambulance en bovendien leert dit werk je vrij snel hoe gevaarlijke situaties het best te vermijden zijn. Af en toe mist hij zijn werk wel, vooral als hij bezig is met redigeren, hier heeft hij namelijk een hekel aan. En het snelle rijden met sirene aan wordt natuurlijk gemist!
Is Cole inmiddels fulltime schrijver? Schoorvoetend geeft hij toe dat hij daar min of meer toe gedwongen is. In eerste instantie was het zijn bedoeling om een standalone te schrijven, maar na de London Book Fair is alles in een stroomversnelling geraakt. Opeens had hij in dertig landen een deal voor drie boeken staan. En toen moest hij dus als een gek gaan schrijven. Aangezien hij geen snelle schrijver is, zou hij dit niet kunnen combineren met een “gewone” baan.
Wanneer schrijft Cole zijn boeken en hoe zit dit proces eruit? Door zijn werk op de ambulance is Cole gewend geraakt aan nachtdiensten en eigenlijk is hij dit ritme (nog) niet kwijtgeraakt. Hij schrijft dan ook voornamelijk ’s nachts. Ondanks dat hij zich beseft dat dit geen gezond ritme is, vindt hij het moeilijk om zich een andere manier aan te leren. Als Cole begint aan een boek dan zorgt hij voor een prikkelend begin en een schokkend, onverwacht einde. Alles wat daar tussenin gebeurt laat hij tijdens het schrijven over aan de karakters. Op die manier blijft het verhaal natuurlijk en blijft spontaniteit gegarandeerd.
Klopt het dat Emily Baxter op de zus van Cole is gebaseerd? Cole moet lachen en antwoordt dat dit inderdaad het geval is. Zijn zus is erg grappig en sommige dingen die zij ooit heeft gezegd heeft hij regelrecht overgenomen in het boek en uit de mond van Baxter laten komen. Zijn zus voelt zich gevleid, want Baxter is een geliefd en populair karakter bij de lezers. Wel grapt ze af en toe dat er nu een grote druk op haar schouders rust. Het karakter van Wolf is niet op een bepaald persoon gebaseerd, maar is een mengelmoes van verschillende van Coles filmhelden.
Hoe zit het met de verfilming van Ragdoll? De rechten zijn al tijdens de London Book Fair verkocht en inmiddels is hetzelfde productieteam dat ook Killing Eve heeft gemaakt ermee bezig. Hier is Cole erg blij mee want hij vindt Killing Eve een fantastische serie met donkere humor, een pakkende verhaallijn en goed politiewerk. Zijn ideale Wolf is Mark Ruffalo: hij is ruig, knap en grappig, maar ook heel eng als het moet. Over de actrice die Baxter zou moeten spelen heeft hij eigenlijk geen idee. Hij heeft wel eens voorgesteld dat zijn zus dit zou kunnen doen. Ze heeft de toneelschool gedaan, dus wie weet… Cole kon helaas nog niet aangeven wanneer we Ragdoll op televisie kunnen bewonderen.
Hoe ontspant Cole na een schrijfsessie? Het liefst kijkt hij dan een goede film: zijn smaak is zeer breed en zoals gezegd is hij groot fan van Mark Ruffalo, dus de Avengers films behoren tot zijn favorieten. Helaas leest hij zelf minder dan hij zou willen. Als hij in de mood is om te lezen dan gaat hij liever zelf schrijven. Cole is dol op de boeken van J.K. Rowling: de Harry Potter boeken waren voor hem dan ook een soort gids over hoe een perfect boek te schrijven.
Waarom heeft Cole ervoor gekozen om steden als Londen en New York te kiezen als decor voor zijn boeken? Dat Ragdoll zich moest afspelen in Engeland was voor Cole meteen duidelijk, maar hij wilde het grootst mogelijke podium voor het boek en hoewel Bournemouth, waar Cole zelf vandaan komt, een levendige badplaats is, is het wel klein. Daarom heeft hij gekozen voor Londen. Aangezien Ragdoll bedoeld was als standalone had Cole nog niet nagedacht over een setting voor een tweede boek. Uiteindelijk besloot hij het “domste” te doen wat je als schrijver kunt doen: een tweede boek schrijven zonder het hoofdpersonage uit deel één en de actie verplaatsten naar een ander deel van de wereld, in dit geval New York. Gelukkig heeft deze move goed uitgepakt en Cole is nog steeds erg tevreden met het resultaat.
Wat is het grootste verschil tussen de drie boeken? Het tweede deel van het drieluik, Marionet, is grootser en bombastischer dan Ragdoll. Alle elementen die van dit boek zo’n succes hebben gemaakt zijn in het tweede deel dubbel zo groot aanwezig. Het was onmogelijk om dit in het derde boek nog te overtreffen. Het derde boek is dan ook compacter, intiemer, emotioneler en grappiger dan de eerdere delen en kent de beste plot. Overigens heeft Cole wel de nodige strijd met zijn uitgevers gehad over dit drieluik. Uitgevers houden van standalone thrillers: die kunnen ze aan het grootst mogelijke publiek verkopen. Cole echter vond het belangrijk dat er een ontwikkeling in zijn karakters zat die in ieder boek verder werd uitgewerkt. De boeken zijn dus wel als standalone te lezen, maar de lezer mist wel de nodige verwijzingen, achtergrond en diepte als ze niet op volgorde worden gelezen.
Hoe belangrijk zijn reviews voor Cole? Cole leest geen reviews, nooit! Hij is vrij onzeker en bij een positieve review zou hij denken dat diegene het niet echt meent en bij een slechte review zou hij juist alles geloven. Daarom is het voor hem beter om ze gewoon niet te lezen.
Nu dit drieluik is afgerond, wat staat er als volgende op stapel? Cole kan en mag hier uiteraard nog niet te veel over vertellen, maar hij heeft het eerste deel van een geheel nieuwe serie inmiddels afgerond. Overigens sluit hij niet uit dat we Baxter en Wolf ooit nog gaan terug zien.
