Noortje Brink werd geboren in Nijmegen, waar ze nog steeds woont met haar man en twee kinderen. Ze houdt van wandelen en afspreken met haar vriendinnen. Het liefst leest ze thrillers en spannende verhalen. Schaduwdag is haar nieuwe thriller; lees hier onze andere recensies van haar eerdere werk.

In Schaduwdag zijn Naomi en Tim een jaar samen. Om dat te vieren heeft Tim een verrassing voor Naomi. Hij heeft een vakantie naar Zeeland geboekt. Naomi is in Zeeland opgegroeid. Alleen keert Naomi liever niet terug naar Zeeland; ze is bang voor wat er zich in het verleden heeft afgespeeld. Ze heeft wel zin om samen op vakantie te gaan, maar is het echt een goed idee om terug te keren naar het verleden? En moet ze nu dan toch open kaart spelen met Tim? Ze wil Tim echter niet teleurstellen en ze vertrekken daarom toch naar Zeeland. Na vijftien jaar zal niemand haar herkennen of toch...?

Wanneer we Schaduwdag voor het eerst openslaan kijken we wel even op van het aantal pagina’s. 111 pagina’s is niet veel voor een thriller. Dit roept de vraag op; komt dit wel goed, bijvoorbeeld met de uitwerking van de karakters? Het antwoord hierop is ja.

Het verhaal start met een onderhuidse spanning en de dreiging daarvan voel je het ganse boek door. Er zit een constante onderliggende suspense in het boek. Je wordt als lezer meegezogen in het verhaal van Naomi en haar angst, haar twijfels en haar schuldgevoel. Maar wat is er nu eigenlijk gebeurd vijftien jaar geleden? We krijgen stukje bij stukje de waarheid te lezen en ondanks dat het geen dik boek is, krijgen we op al onze vragen een antwoord. Het is daardoor een mooi afgewerkt verhaal en het hoefde daardoor ook niet langer te zijn. Het is met andere woorden een kort maar krachtig neergezet verhaal.

“O ja, zo rook het. Zilt, kleiig en tegelijkertijd aards. En het was hier een graad koeler dan het in de stad was geweest, alsof ze in de schaduw stapte: de schaduwkant van haar leven.”

Schaduwdag is ideaal leesvoer voor wie van wat 'zachtere' thrillers houdt waar het psychologische een grotere rol krijgt dan de gruwel. Brink heeft met het boek aangetoond dat een verhaal niet altijd 300 pagina’s moet bevatten om goed te zijn.