De schrijverscarrière van de Zweedse auteur Håkan Östlundh startte in 1981 met een jeugdroman. Het schrijven van scenario’s en een werkzame periode als journalist vulde toen zijn leven tot hij in 2004 zijn eerste misdaadroman lanceerde. Met Eiland van de angst verscheen het eerste deel van de serie met Frederik Broman als inspecteur van politie van Visby op het eiland Gotland. Na het verschijnen van het zevende deel vond hij het welletjes en presenteerde hij het begin van De Profeet-trilogie met De winter van de profeet als eerste deel.
Elias Fereira Krantz is nog aan het bekomen van het bericht dat hij een goedaardige tumor in zijn hersenen heeft als hij hoort dat zijn vader, Anders Krantz, in Sarajevo is omgekomen bij een bomexplosie in de lobby van het hotel waar hij verbleef. Hij werkte bij een Balkan-eenheid van de Zweedse ontwikkelingssamenwerkingsinstantie Sida en was daar met enkele collega’s en zijn chef Ylva Grey. Omdat er veel onbeantwoorde vragen zijn besluit Elias zelf op onderzoek te gaan. Al eerder had de 24-jarige Elias contact gehad met Ylva, die een verhouding met zijn vader had. In eerste instantie onafhankelijk van elkaar, komen ze in een ware rollercoaster van geweld terecht. Als er nog andere slachtoffers in hun omgeving vallen, is het zeker dat Anders dood geen ongeluk is geweest maar hij doelwit was. Ze bundelen hun krachten…
‘Het vacuüm is vol van het nu en hij moet zich inspannen om helemaal naar de andere oever te kijken, waar zijn geleefde leven staat als de overblijfselen van een ingestorte brug’
Östlundh besteedt in dit eerste deel van De Profeet-trilogie veel aandacht aan het creëren integreren van zijn personages in het verhaal. De belangrijkste beklijven bij de lezers en nestelen zich in hun geest. Met veel psychologie beladen groeien ze in hun rol en ervaren dat hun tegenstanders ook binnen de grenzen van hun vaderland vertoeven en politieke machtsspelletjes spelen. Met veel gesjoemel voor exportvergunningen voor oorlogsmaterieel en de daarbij spelende corruptie, stoppen ze veel energie om onder de radar te blijven. Ylva en Elias krijgen gezelschap van politiefunctionaris Karolina Möller die zich ook in de gevarenzone begeeft…
De winter van de profeet heeft geen sluitend einde, daar zullen beide andere delen hun waardevolle steentjes nog aan bij moeten dragen. Losse, op zichzelf staande delen met dezelfde protagonisten, kunnen bogen op een sluitend einde waarin een aantal problemen zijn opgelost en alleen de blijvende personages zich nog gaan ontwikkelen. Bij een trilogie zullen lezers het voorgaande in hun geheugen moeten opslaan omdat dit van belang kan zijn voor de uiteindelijke ontknoping. Het is een wezenlijk verschil omdat de drie delen samen een volledig verhaal vertellen. Inmiddels is het tweede deel, Het uur van de profeet, ook in Nederland verschenen en zal het afsluitende deel niet lang meer op zich laten wachten.
Samengevat is De winter van de profeet een veelbelovend eerste deel van de trilogie waarbij even afgewacht moet worden om het eindoordeel over het totaal te kunnen geven. Een probleem kan zijn om alle, veelal detaillistische informatie die lopende het verhaal gegeven wordt, in het geheugen op te slaan en de verbanden te blijven zien.
Als recensent vanaf 2006 begonnen bij Crimezone, later Hebban. Daar juryvoorzitter voor de Hebban debuutprijs geweest, ook tot 2015 recensent geweest bij Hebban. Bij beide platforms leesclubs gecoördineerd, op dit moment doe ik dat alweer ruim 6 jaar bij ThrillZone. Bij ThrillZone lever ik ad hoc ook recensies voor de site. Naast dit alles heb ik op Facebook nog WatCeesleest, waar al mijn recensies op verschijnen.