De van oorsprong Britse Jane Harper woont al sinds haar achtste jaar in Australië en is inmiddels Australisch staatsburger. Ze heeft journalistiek gestudeerd en daarna heeft ze lange tijd als journalist gewerkt, onder andere bij de Hull Daily Mail en de Herald Sun. Na een schrijfcursus verscheen in 2016 haar eerste thriller The dry, in Nederland op de markt gebracht onder de titel De droogte. Een jaar later verscheen het tweede deel met rechercheur Aaron Falk en inmiddels is Harpers vierde (stand alone) thriller, De overlevenden, alweer een feit. De rechten van De droogte zijn aan 22 landen verkocht en de verfilming van De droogte is in Australië al verschenen met Eric Bana als Aaron Falk.

Het leven van Kieran Elliott veranderde voorgoed op de dag dat een roekeloos besluit een dramatisch gevolg kreeg: tijdens een storm overleed zijn broer en een jonge vrouw en van die laatste is het lichaam nooit gevonden. Nu is hij met zijn vrouw en baby terug in de kleine kustplaats waar hij is opgegroeid en waar de tragedie zich afspeelde. Wanneer tijdens Kierans bezoek een lichaam op het strand wordt gevonden, komen lang verborgen geheimen bovendrijven…

De overlevenden speelt zich af in een klein kustplaatsje in Tasmanië en dat is een plek die we niet vaak beschreven zien in boeken. Harper slaagt er voortreffelijk in om de omgeving voor de lezer tot leven te brengen: het voelt bijna alsof je er zelf bent geweest. Ook het leven in een klein dorp wordt realistisch in beeld gebracht: iedereen kent elkaar, weet alles van elkaar en bemoeit zich met elkaars zaken. Zeker met social media wordt alles snel bekend en Kieran moet zijn best doen om zijn gezin te beschermen tegen alle haatberichten die er over hem worden verspreid.

Kieran is een interessant personage die in dit boek het nodige voor zijn kiezen krijgt. Naast het dealen met het verleden krijgt hij ook nog te maken met de ziekte van zijn vader die aan beginnende Alzheimer lijdt. Ondanks dat het een doorlopend verhaal is, leren we genoeg over het verleden van Kieran om zijn gedragingen in het heden te begrijpen. Ook moet hij leren om in het reine te komen met zijn verleden. Hierdoor leert de lezer hem vrij goed kennen. Alle personages komen trouwens goed uit de verf: natuurlijk leren we ze niet uitgebreid kennen, maar ze gaan wel leven voor de lezer en die zal dan ook zeker het ene personage sympathieker vinden dan het andere.\

De overlevenden is geen snelle, flitsende thriller, maar een zogenaamde slow burner. Harper neemt haar tijd om het verhaal te vertellen, maar juist daardoor wordt de lezer in het verhaal meegezogen en zal hij/zij echt een connectie met het boek krijgen. De afwisseling tussen korte en wat langere hoofdstukken leest prettig en het boek wordt nergens voorspelbaar. Tel daarbij het steengoede einde op en je hebt een knaller te pakken. Dat Harper een talent was wisten we al, maar met dit boek kan zeker niemand meer om haar heen!