Wie onze recensies van de eerdere delen van de fantasyreeks De Brug der Getijden leest, ziet dat de Nieuw-Zeelandse auteur David Hair een complete fictieve wereld heeft gecreëerd waarin van alles gebeurt.

In deel drie, De scharlaken vloed, gebeurde waar het Rondiaanse leger van Yuros op wachtte; de maanvloed legde de Leviathan-brug tussen de continenten Antiopia en Yuros bloot. De strijdkrachten begonnen zich te bewegen over de brug richting Antiopia, in de hoop dat continent snel en gewelddadig te veroveren. In Maanvloed is die strijd inmiddels volledig losgebarsten. De Rondiaanse legers zaaien, met behulp van strijdmagiërs, dood en verderf in Antiopia. Maar; de echte strijd vindt plaats in de schaduwen.

Zo is er nog steeds de jonge Alaron Mercer, die samen met Cym de Scytale van Corineus heeft gevonden. Dat artefact zou de ultieme magische kracht bezitten. En er wordt meedogenloos jacht op hen gemaakt door ‘De Vuist’, nietsontziende religieuze strijders.

Gurvon Gyle, een geniepige adviseur, vergaart aan het nieuwe koninklijk hof van Javon steeds meer macht. Daar hebben de Nesti’s de troon moeten opgeven en zijn de ‘westerlingen’ Dorobons op de zetel terechtgekomen. Van datzelfde koninklijk hof heeft Elena Anborn weten te ontkomen; ze was de lijfwacht van de Nesti’s toen die, op een paar na, werden uitgemoord. Samen met Kazim traint ze zijn vaardigheden, klaar om terug te slaan.

Dan zijn er nog Ramita en Justina. Ramita was getrouwd met de machtige magiër Antonin Meiros en draagt zijn kinderen, volbloed magiërs. Justina traint Ramita in het gebruiken van magie en dat gaat aardig, totdat ze bezoek krijgen…

En als laatste heeft de jonge strijdmagiër Ramon een belangrijke rol in het boek. Hij vecht mee met de Rondiaanse legers, maar heeft ook zo zijn eigen agenda. Hij wil rijkdom vergaren door onder andere papaver te stelen. Wanneer zijn collega Severine doorkrijgt dat er oorlogsmisdaden worden gepleegd door hun legers, groeit de wederzijdse band steeds meer...

Je leest het al; in de wereld van Urte gebeurt veel, ontzettend veel. Het is ook geen geheim dat fantasyreeksen als deze niet bedoeld zijn om halverwege in te stappen. Sterker nog, al heb je de reeks gelezen tot nu toe; dan nog moet je even inkomen. Maar ben je eenmaal weer ‘bij’, dan is het genieten geblazen met de fantasiewereld die David Hair op grootse wijze tot leven heeft gebracht.

Het verhaal in Maanvloed is, door de bewegende Rondiaanse legers, vooral gesitueerd in Antiopia. Dat continent is een beetje te vergelijken met het Midden-Oosten. Het is er warm en er zijn uitgestrekte woestijnen. Iets waar de ‘westerse’ strijdkrachten niet aan gewend zijn.

Het gevaar ligt in Maanvloed continu op de loer. Dit heeft ook gevolgen voor de hoofdpersonen. De auteur is er niet scheutig mee om zijn protagonisten op te offeren voor het verhaal. Dit zorgt voor een steeds aanwezig gevoel van dreiging. Er wordt veel gevochten in dit deel. Met name een groots opgezet gevecht aan het eind van het boek maakt indruk en doet bij tijd en wijlen denken aan de grote gevechten uit de Lord of the Rings-boeken van Tolkien. De gevechten in het boek zijn bloederig en expliciet. Zo zijn er magiërs die goed zijn met vuur; hun tegenstanders bezuren het op gruwelijke wijze. De lezer zal soms even moeten slikken bij de beschrijvingen van die gevechten.

David Hair toont zich met Maanvloed een grootmeester van fantasy. De wereld die hij heeft gecreëerd is er eentje die de fans in het hart hebben gesloten en datzelfde geldt voor de karakters. Met het verspringen van het verhaal -de lezer volgt in elk hoofdstuk een van de hoofdpersonen- is ook de afwisseling afwezig én bouwt de lezer een verdere band op met de protagonisten van Hair. Die avonturen zijn daarbij afwisselend. De ene vecht zoals gezegd een grote veldslag uit, terwijl de ander op de vlucht is voor magiërs en een derde moet intriges aan het koninklijk hof het hoofd bieden. Hierdoor móét je blijven lezen en ligt binge reading op de loer.

Wij weten het wel; De Brug der Getijden is een van de beste fantasyseries die de laatste jaren is verschenen. Let wel; eenmaal begonnen moet je de nodige uren inruimen, want je houdt niet meer op met lezen!