Unity is het vierde deel van de Mitford moorden-serie. Jessica Fellowes heeft opnieuw een waargebeurde moord verwerkt in haar vierde boek. De Mitford-moorden is een mengeling van fictie en non- fictie. De hoofdrolspelers zijn de zes zussen Mitford, die vooral in de uitgaansscene bekend waren. De verhalen spelen zich af in de jaren ‘20 tot en met ‘40 van de vorige eeuw.

Bij het vermengen van fictie en non- fictie zijn een paar dingen van belang. Beide onderdelen moeten vloeiend in elkaar overlopen. Het verhaal moet de sfeer uitademen van de tijd en plek waarin het zich afspeelt. En vooral de geloofwaardigheid is van groot belang. Zijn de non-fictie gedeelten voldoende uitgewerkt, En dan zo dat het fictieve gedeelte niet geforceerd overkomt?

Als Unity bekeken wordt vanuit deze oogpunten, dan is het boek een teleurstelling. Jessica Fellowes heeft met name het tijdsbeeld waarin het verhaal zich afspeelt gemist. Juist het gegeven, dat twee Mitford zussen het nazisme aanhingen, wordt niet optimaal gebruikt en dat mag een gemiste kans heten.

Fellowes heeft te weinig gebruik gemaakt van de veranderende wereld in haar verhaal. Ze blijft te veel hangen in de Downtown Abbey sfeer. De flirt van Unity met het nazisme is potsierlijk. En het interessantste, de verhouding van Diane en Oswald Mosley, de leider van de Britse nazipartij, blijft ver onderbelicht.

Het is 1933 en Louisa Cannon is dolgelukkig; ze is getrouwd met rechercheur Guy Sullivan, haar grote liefde. Zelf doet ze een opleiding stenografie. Maar dan wordt ze benaderd door een man die haar vraagt om de Mitford zussen Diane en Unity, die lid zijn van de Britse Unie van Fascisten, te bespioneren tijdens een cruise die zij een paar weken later zullen maken. In eerste instantie weigert zij, maar de man benadrukt dat de toekomst van Engeland op het spel staat.

En zo vergezelt ze de Mitfords later op hun reis. Ze zijn nog niet lang onderweg als een van de passagiers op brute wijze wordt vermoord en Louisa bij het onderzoek betrokken raakt. Al snel worden er twee personen verdacht, maar Louise twijfelt of ze schuldig zijn.

Terwijl ze probeert om haar missie en haar onderzoek te combineren, raakt ze steeds verder verstrikt in een web van geheimen en tegenstrijdige belangen.

Het verhaal heeft, zeker in het begin, een beproefd stramien die niet afwijkend is van de eerdere delen. Maar zodra blijkt dat ook de man van Louisa op de cruise aanwezig is, gaat het in het boek schuren. Fellowes komt niet uit de verf als het gaat om het mengen van de verschillende verhaallijnen. Ze pakt diverse richtingen beet maar weet niet goed hoe ze deze tot een fatsoenlijk einde moet brengen. Hierdoor ontaardt het boek in een lichte chaos. Vooral de manier waarop Louise en Guy het moordonderzoek doen raakt kant noch wal.

Ook de rechtszaak, naar aanleiding van deze moord, krijgt een wat onlogische plek binnen het verhaal. Het schiet het doel een beetje voorbij. Alleen de uitkomst van de rechtszaak heeft een goede aanvulling.  

De personages die Fellowes gebruikt zijn, zoals altijd, wel ontzettend goed uitgewerkt. Ze zijn levendig omschreven en herkenbaar voor de lezer. En de bekende personages, zoals deze in de eerdere delen voorkomen, zijn verder uitgewerkt maar ook ontwikkeld. Dus daar zit de groei juist wel in de verhalen en laat Fellowes zien dat ze zeker een getalenteerde auteur is. Dat heeft ze echter niet doorgezet in de sfeerbeschrijvingen en de plot.

Jessica Fellowes heeft echt een kans voor open doel gemist. Ze had een verhaal neer kunnen zetten die het tijdsbeeld perfect had weergegeven en dat zou met een combinatie van een spannend plot én de uitstekende personages, een treffer in de roos hebben betekend. Maar Unity is niet het boek geworden waar men na deel drie, Diane, zo op had gehoopt. Helaas.