Belinda Bauer is geen onbekende in het thrillergenre en na Exit is het de beurt aan Vaderskind om gerecenseerd te worden. Vaderskind is de tiende literaire thriller van Bauer en ze weet de lezer wederom stevig te overtuigen van haar talent. Niet alleen zit het boek goed in elkaar maar pakt ze ook de onschuld van het kind met het blinde vertrouwen in de ouders, nu met name de vader. Vaderskind mag -naast het verhaal- ook een compliment ontvangen voor de kaft. De kaft betreft een meisje op haar buik in het zand, armen gekruist over haar rug met twee voetafdrukken wederzijds naast het lichaam. Een duister en intrigerende cover die doet verlangen naar het verhaal.
De tienjarige Ruby Trick woont met haar neerslachtige moeder en werkloze vader in het kustdorpje Limeburn, dat langzaam in zee lijkt te verdwijnen. Het is nat, de wegen zijn slecht en de natuur treedt langzaam de huizen binnen. Haar moeder houdt nog maar net het hoofd boven water als kostwinner van het gezin terwijl vader John, die vroeger op de scheepswerven werkte maar dus al een tijd werkeloos is, thuis zit tot groot ongenoegen van zijn vrouw. Ruby heeft zo haar problemen: pesten en de dreigende scheiding van haar ouders. Ruby’s vader is haar grote held. Niemand kan hem van dat voetstuk halen behalve Ruby zelf. Ze houdt een dagboek bij; hierin schrijft ze wat ze doet en wat er in haar leven gebeurt. Dat is een opdracht van school. Juf heeft de privilege om deze te mogen lezen en komt zo meer te weten over het leven van de familie Trick.
Tegelijkertijd vallen op de stranden en kliffen van North Devon jonge vrouwen ten prooi aan een moordenaar. De moordenaar draagt een bivakmuts, terroriseert jonge vrouwen, laat ze uitkleden en dwingt ze hun moeders te bellen om afscheid te nemen op het moment dat hij hun vermoordt. Machteloos en vol paniek luisteren ze mee aan de andere kant van de lijn. Pijnlijker en indringender voor een moeder kan Bauer het niet beschrijven.
Vader John heeft zich aangesloten bij de lokale cowboyclub die wekelijks samenkomen in de plaatselijke pub. De groep besluit de moordenaar te zoeken, aangezien de politie hierin lijkt te verzaken. Ruby wil haar vader graag helpen en hij neemt de enthousiaste Ruby dan ook graag mee in de nachtelijke uurtjes. Ook als dit ten koste gaan van het functioneren op school. Ruby hoopt alleen maar dat het uiteindelijk allemaal goed komt thuis en dat iedereen weer gelukkig is. Hier maakt -voornamelijk- de vader rijkelijk ge(mis)bruik van en komt Ruby in het vizier van de moordenaar terecht.
Bauer zet de tederheid, onschuld en het blinde vertrouwen van Ruby als kind heeft uitstekend en op pijnlijke wijze neer. Ze geeft Ruby een sterke rol in Vaderskind maar creëert bij de lezer al snel het gevoel van onschuld en onbevangenheid. In de ogen van een dochter staat vaak de vader op een voetstuk, maar als lezer prik je zo door deze ontvangen vaderliefde heen.
Bauer neemt de lezer mee in de groei van meisje naar vrouw en de wijsheid die daarmee gepaard gaat. Hierdoor lijken de lezer en Ruby samen tot de zelfde conclusie komen. Daarbij schrijft ze in haar kenmerkende stijl; vloeiende zinnen die makkelijk weglezen, bomvol levendigheid met hier en daar een vleugje grof taalgebruik. Ze weet een levend beeld te creëren van de omgeving en gebruikt ook de nodige humor en prachtige karakterisering. Eigenlijk volledig wat de kenners van Belinda Bauer verwachten. Geen onnodige ballast in het schrijven en vanaf het begin van het boek zit je in een versnelling die niet meer stopt. Het boek moet uit, punt. Bauer: een van de groten van het genre!
