Hij woont in Wales, waar hij schrijft en tevens werkt als vertaler. Chris Lloyd is erg ambitieus en hij waagt zich aan een nieuwe serie historische misdaadromans. Het eerste deel, De ongewenste doden, is meteen goed voor het winnen van een begeerde prijs: “The 2021 Historical Writers’ Association Gold Crown Award for Best Historical Fiction”.

Op 14 juni 1940 vallen de nazi’s Parijs binnen en bezetten de stad. Rechercheur Eddie Giral, nog steeds getraumatiseerd door de gevolgen van de Eerste Wereldoorlog, belandt opnieuw in een levensbedreigende situatie. Gerechtigheid draagt hij hoog in het vaandel en dit blijft hij koppig nastreven. Nadat men vier vluchtelingen heeft gevonden in een goederenwagon, ze zijn gedood door vergassing, gooit Eddie zich volledig op het moordonderzoek. Hij beseft echter niet dat zijn zogenaamde vrienden misschien wel zijn vijanden zijn. Uiteindelijk wordt hij, tegen wil en dank, een cruciale speler middenin een mysterieus oorlogsspel.

‘Hij bewoog en kreunde. Ik ging wat water halen uit een regenton bij de deur en maakte zijn gezicht ermee schoon, waste het bloed uit de wonden en gebruikte mijn zakdoek om de bloedstroom te stelpen.’

Eddie Giral is de ik-verteller, een getormenteerde ziel die zijn verleden niet los kan laten. Vooral de gruwelen van De Grote Oorlog (1914-1918) hebben zich diep in zijn brein genesteld. Zijn Duitse tegenpool, majoor Hochstetter, gaat samenwerken met Eddie en het rechercheteam. Dit zorgt voor het nodige vuurwerk. De Franse speurneus krijgt evenwel wezenlijke hulp van Kitty Ronson, een Amerikaanse journaliste. De geschiedenis herleeft, op een heldere wijze reconstrueert Lloyd de eerste dagen van de Duitse bezetting van Parijs. Ook de politieke achtergronden weet hij helder weer te geven. In dit verband zijn de verwijzingen naar historische figuren - zoals Charles de Gaulle en Adolf Hitler – erg nuttig en leerzaam.

De Lichtstad van begin de jaren veertig is een schitterende setting; deze is filmisch weergegeven met relevante sfeerbeelden. Vertellen kan Eddie, dus ook de schrijver, als de beste. In een toegankelijke taal ziet Lloyd geen betekenisvol detail over het hoofd. Het geheel is doorspekt met (zwarte) humor die daar perfect in past. Het is eveneens een historische reconstructie, waarin de belangrijke figuren zoals Charles de Gaulle en Adolf Hitler niet mogen ontbreken.

‘Ik haastte me naar buiten, leunde tegen de ruwe bakstenen muur en kokhalsde, de gal raspend in mijn keel, bitter in mijn mond. Ik probeerde de tranen te laten komen, maar het lukte niet. Ik moest mijn zoon nog vinden.’

Het boek beslaat een vrij korte periode, weergegeven in een chronologische volgorde van 14 tot en met 23 juni 1940. De ingelaste flashbacks naar 1925 zijn verhelderend; zo verneem je bijvoorbeeld waar en hoe Eddie zijn psychisch letsel heeft opgelopen. Tegelijk vertelt hij hoe hij vroeger was als echtgenoot en vader van zijn zoon Jean-Luc. Deze laatste speelt een gewichtige rol in het verhaal. De auteur beschrijft de personages met diepgang; het zijn echte mensen. Qua karaktertekening is Eddie een heel sterke protagonist die deze nieuwe reeks wellicht met glans gaat dragen. Hier staat in elk geval een intrigerende protagonist op, dat is alvast veelbelovend voor de volgende delen.

Met de sterke thriller De ongewenste doden treedt Chris Lloyd behoedzaam in het voetspoor van een van de voornaamste schrijvers van historische thrillers. Jazeker, Philip Kerr – overleden in 2018 - heeft een mooi aantal thrillers uitgebracht met zijn geesteskind Bernie Gunther. Het lijkt wel alsof Eddie Giral gaat uitgroeien tot de nieuwe Franse versie van Gunther.