Menig thrillerliefhebber weet inmiddels wel dat achter het pseudoniem Lars Kepler een echtpaar schuilgaat. Het zijn de Ahndorils die bekend zijn geworden door de Joona Linna-serie, die ooit aftrapte met het steengoede Hypnose. De kwaliteitsstandaard werd daarna doorgezet en inmiddels zijn we aanbeland bij deel negen, Spin.

In Spin komt de lezer erachter dat seriemoordenaar Jurek Walter -die we kennen uit eerdere boeken van Kepler- rondwaart. Er worden een aantal gruwelijke moorden gepleegd; slachtoffers worden neergeschoten en vervolgens opgelost in zuur, hangend in een rubberen zak. Ja, zo luguber als het klinkt, zo luguber is het ook.

Linna en consorten staan voor een raadsel. Want het zijn bekenden van hen, vaak zelfs politiecollega’s, die slachtoffer zijn. En ze lijken gekend te zijn door Saga Bauer. Zij werkt inmiddels niet meer bij de politie, maar krijgt pakketjes opgestuurd met aanwijzingen wie het volgende slachtoffer is. Een kat-en-muis-spel begint…

En dat spel duurt ruim 500 pagina’s én verveelt nergens én is razendspannend. Dit kennen we van Lars Kepler, want de schrijfstijl is filmisch en tegelijkertijd snel. Het zorgt ervoor dat de lezer Spin in een mum van tijd heeft verorberd. Bij die schrijfstijl horen ook expliciete beschrijvingen van de moorden. En met elk slachtoffer wordt die beschrijving wat plastischer, waardoor de lezer over een sterke maag dient te beschikken.

In Spin wordt slim teruggegrepen op eerdere boeken, maar nooit zo dat je het boek niet los kunt lezen. Natuurlijk verrijkt het de leeservaring wel als je de vorige delen kent, maar een voorwaarde is het niet. Dit laat wederom zien dat Lars Kepler weet hoe het spelletje werkt; lezers aan je binden, maar ook nieuwe lezers verwelkomen (en die vervolgens nooit meer loslaten).

De spanningsboog is -net als de plot- steengoed. Nergens zal de lezer ook maar willen afhaken, want de snelle schrijfstijl gecombineerd met de suspense, zorgt voor ultiem leesgenot. Kepler weet de lezer steeds een nieuw puzzelstukje ‘te voeren’, waardoor je als lezer als het ware met Linna en Bauer mee speurt. En dus ook in de vuurlinie komt.

Is er dan niets aan te merken op Spin? Niet zoveel, of het moeten de soms wat vreemde plotwendingen zijn. Maar omdat je als lezer zo opgaat in het verhaal, zul je je daar niet snel aan storen.

Je zou als lezer maar een ding wensen; dat Kepler sneller met een nieuw boek komt. Een topthriller, niets minder.