De 46-jarige Steve Cavanagh werd geboren onder de naam Stephen Mearns in Belfast, Noord-Ierland. Na zijn rechtenstudie in Dublin keerde Cavanagh terug naar de Noord-Ierse hoofdstad waar hij samen met zijn vrouw en twee kinderen nog altijd woont. Toen hij zijn schrijverscarrière begon nam hij het pseudoniem Steve Cavanagh aan. Cavanagh is de meisjesnaam van zijn moeder en een ode aan de vrouw die hem inspireerde om te gaan schrijven.

De auteur begon in zijn twintiger jaren als scenarioschrijver, maar hij besloot om uiteindelijk al zijn focus te leggen op een carrière als civiel recht advocaat. Het duurde daarna 15 jaar totdat hij de pen weer oppakte. Vanuit zijn kennis, passie in interesse met betrekking tot het rechtssysteem werd de Eddie Flynn serie geboren. De boekenreeks, met in de hoofdrol een voormalig oplichter die nu zijn leven betert als advocaat, geniet groot succes wereldwijd. Met Dertien, het vierde deel in de serie, beleefde Cavanagh zijn ultieme doorbraak.

Prestigieuze awards, lyrische recensies, Sunday Times bestsellers; het kan niet op voor Steve Cavanagh. Maar wat is de volgende stip op de horizon?! Een verfilming? Een samenwerking met de allergrootste auteurs in zijn genre? Voor nu besloot de succesvolle auteur om in ieder geval tijd te maken voor een interview met ThrillZone. We spraken over hoe Cavanagh zich per ongeluk inschreef voor zijn rechtenstudie, in welke mate hij de ervaringen uit de rechtszaal meeneemt in zijn boeken en of hij ooit een thriller zal gaan schrijven met zijn idolen John Grisham en Michael Connelly.

Er doet een verhaal de ronde dat je rechten bent gaan studeren omdat je je per ongeluk voor de verkeerde studie had ingeschreven. Hoe zit dat?

 “Dat verhaal is een beetje aangedikt, maar ik heb me inderdaad aangemeld voor de verkeerde studie. Ik bracht de verkeerde papieren of ik ging in de verkeerde rij staan. Het was een hele vroege ochtend waarop ik me niet zo goed voelde. Ik kon later niet meer switchen, dus ik ben er als het ware ingerold.”

En wat was de reden dat je je die ochtend niet zo goed voelde? We hebben gelezen dat het lag aan een gezellige avond met een aantal drankjes.

“Er was wat alcohol mee gemoeid ja…”, antwoordt hij lachend.

Op je eigen Instagram post je over je schrijfproces waarbij je altijd gebruik maakt van chique vulpennen met allerlei soorten speciale inkt. Wat is het verhaal daarachter?

“Ik begon met het gebruiken van een vulpen toen ik nog werkzaam was als advocaat. Je moet als advocaat namelijk heel veel aantekeningen maken. Ik kreeg RSI-klachten van het typen achter de computer en ik zag dat iemand vulpennen aanbeval, omdat je geen druk hoeft uit te oefenen op het papier. Daarna werd het een soort van hobby. Ze zijn heel erg fijn om te gebruiken en interessant met alle verschillende soorten designs en inkt die je hebt. Het dient dus zowel een functioneel als een esthetisch doel.”

En in hoeverre schrijf je dan je boeken met de hand?

“Er zijn bepaalde momenten dat ik een pauze neem van typen achter de computer en dat ik verder schrijf met de hand. Dan type ik dat stuk tekst later weer uit. Ik probeer het af te wisselen, want er is een ander deel van je brein werkzaam wanneer je met de hand schrijft. Het is veel vrijer en het helpt mij om creatief te blijven.”

“Elk woord is een wapen in de rechtszaal.”

In welke mate gebruik je jouw ervaringen als civiel recht advocaat in je boeken?

“Ik maak gebruik van wat ik heb geleerd over het rechtssysteem tijdens mijn studie, zoals hoe een rechtszaak werkt en welke technieken je hebt. Maar ik gebruik nooit echte zaken of echte mensen als inspiratie. De rechtszaken en personages in mijn boeken zijn allemaal fictie. Alle technische details kloppen wel allemaal. De technieken die Eddie gebruikt voor zijn kruisverhoren in de rechtszaal zijn gebaseerd op echt bestaande technieken die advocaten gebruiken. Kruisverhoren zijn een kunst en het is een vorm van psychologische oorlogsvoering. Elk woord is een wapen in de rechtszaal. Ik vind het fascinerend en het is niet vaak dat kruisverhoren duidelijk te zien zijn in een boek of op televisie. Wanneer je het goed doet is er echte drama.”

Je bent zelf geboren en getogen in Belfast, maar de Eddie Flynn serie speelt zich af in New York City. Vanwaar deze keuze?

“Dat heeft een paar redenen. In Ierland hebben we een ander rechtssysteem met solicitors (advocaat die pleit bij lagere gerechtshoven) en barristers (advocaat die pleit bij hogere rechtbanken). De barristers dragen die grappige pruiken, een toga, etc. Dat paste echter niet bij het type boek dat ik wilde schrijven. Het zou veel te formeel zijn geweest en niet hebben gewerkt. Het zou een comedy zijn. In Amerika zit je niet met verschillende type advocaten zoals we dat in Ierland hebben. New York City heeft mij altijd gefascineerd. Gevoelsmatig ken ik deze stad omdat ik het mijn hele leven in films en op tv heb gezien. De meeste mensen weten hoe New York eruitziet, zelfs als ze er nog nooit zijn geweest. Toen ik mijn boeken begon te schrijven was ik er zelf ook nog nooit geweest, maar ik kon wel dat gemeenschappelijke beeld overbrengen dat we allemaal van New York hebben. Bovendien past het tempo waarin de stad beweegt bij mijn boeken.”

Je bent pas na het derde deel in de Eddie Flynn reeks daadwerkelijk in New York geweest, toch?

“Ja, na De getuige, toen ik Dertien aan het schrijven was, bezocht ik New York voor de eerste keer.”

“Ik heb niet heel veel geld verdiend, maar ik heb wel heel veel mensen geholpen.”

Eddie Flynn is een eigenzinnig, geslepen en moedig personage. Welke aspecten van je eigen karakter heb je verwerkt in dit personage?

“Eddie vertegenwoordigt alleen cliënten waarvan hij gelooft dat ze onschuldig zijn. Dat was een groot onderdeel van onze advocatenpraktijk tijdens mijn carrière. We hadden als regel dat we nooit iemand gevaarlijks terug op straat zouden zetten. Zelfs als we de zaak konden winnen dan zouden we dat nooit doen. Het is het niet waard. Dat was een groot onderdeel van mijn ethos toen ik een advocaat was. Eddie en ik hebben dezelfde stijl als het gaat om kruisverhoren, hij geeft net als ik ook echt om zijn cliënten en we dragen allebei een medaille van de heilige Christoffel. Eddie helpt mensen in nood, waarbij hij zich nooit druk maakt om hoeveel hij daarvoor betaald krijgt of wat de zaak voor invloed zal hebben op zijn verdere carrière. Mensen helpen was ook een groot onderdeel van mijn carrière. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik niet een heel succesvolle advocaat was hahaha. Ik heb niet heel veel geld verdiend, maar ik heb wel heel veel mensen geholpen. Dat was voor mij het belangrijkste.”

Maar je kunt toch niet altijd zeker weten of iemand schuldig of onschuldig is?

“Je kunt dat inderdaad niet altijd zeker weten, nee. Maar ik heb mensen vertegenwoordigd die fouten hebben gemaakt, maar die mensen zeiden: ‘het spijt me, ik heb een verschrikkelijke fout begaan en kun je me helpen?’ En dan begeleidde ik ze door het proces heen. Je had gevallen waarin iemand een parkeerbon had gekregen en dan ga je zoeken naar mazen in de wet. Maar in situaties dat een cliënt iemand anders pijn had gedaan, iets heel slechts had gedaan of als er enige twijfel was over diens oprechtheid besloten we om weg te lopen van die zaak, terwijl andere advocaten dat misschien niet uit zou maken. Je vraagt een cliënt eigenlijk nooit of ze onschuldig zijn, de cliënt vertelt je dat wel of niet. Gelukkig hoefde ik mezelf die vraag meestal niet te stellen als civiel recht advocaat. Ik werkte voor individuen wiens rechten waren geschonden waarbij we het opnamen tegen hun werkgever of een deel van de staat. Ik werkte altijd voor de gewone man die tegenover het grote bedrijf stond. Een soort David versus Goliath.”

In 2010 vertegenwoordigde je een geïmmigreerde fabrieksarbeider die racistisch werd bejegend op de werkvloer. Uiteindelijk won je de grootste schadevergoeding voor rassendiscriminatie in de Noord-Ierse rechtsgeschiedenis. Hoe voelt het wanneer je zoiets bereikt voor een ander?

“Dat was een heel speciaal moment, zowel voor mij als de cliënt. In die tijd waren minder dan 2% van de rassendiscriminatiezaken succesvol en een heel groot percentage haalde niet eens de rechtbank. Dus we gingen echt tegen alle verwachtingen in. Om een tribunaal van drie rechters te overtuigen van het feit dat er sprake was van racisme, terwijl dit ook nog eens tot in de uiterste gelederen van de organisatie werd verdoezeld, was een hele grote taak. Meestal willen de rechters niet geloven dat iemand gediscrimineerd wordt op basis van zijn ras en doen ze het af als een misverstand: iets is gezegd, maar ze meenden het niet. We moesten niet alleen bewijzen dat dit alles was gebeurd, maar ook nog eens dat ze alles hadden verdoezeld. De zaak duurde twee weken, maar samen met het hele team dat ik om me heen had, hebben we het voor elkaar gekregen. Uiteindelijk geloofden ze wat mijn cliënt ze had verteld en hebben we de waarheid aan het licht gebracht.”

“Het kwam in me op dat oplichters en advocaten allemaal dezelfde vaardigheden hebben.”

Eddie Flynn is voormalig oplichter die banden heeft met de onderwereld, maar nu zijn leven betert als advocaat om mensen in nood te helpen. Hoe ben je op de achtergrond van dit personage gekomen?  

“Het gebeurde op een dag dat ik een getuige aan een kruisverhoor onderwierp en hem misleidde in het vertellen van de waarheid. Het kwam in me op dat oplichters en advocaten allemaal dezelfde vaardigheden hebben: overredingskracht, misleiding, manipulatie. Al deze vaardigheden die een oplichter gebruikt zijn dezelfde als een strafpleiter gebruikt. Weliswaar voor de juiste redenen denken ze. Dus ik dacht als je iemand bent die zijn hele leven een oplichter is geweest, dan zou je een erg goede advocaat zijn. En dat was de ontstaanswijze van dit personage. Het leek mij een eenvoudige transitie en een interessante dynamiek, omdat Eddie met één been in beide werelden staat. Hij is een outsider in de criminele wereld net zoals hij dat is in de advocatuur.”

Je hebt je ontpopt als een echte meester van de plottwist. Zo weet Eddie altijd elke zaak compleet op zijn kop te zetten door zijn scherpe geest en door gedegen onderzoek. Hoe bedenk je elke keer zulke grootse plotwendingen?

“Dat gaat niet gemakkelijk. Ik begin met al het bewijs tegen Eddies cliënt op tafel te leggen en dan is het aan mij om daar gaten in te prikken. Ik bekijk hoe goed en sterk dat bewijs is net zoals ik zou doen bij een echte rechtszaak. Ik verplaats me in de advocaat van de verdediging en ik kijk naar wat er echt aan de hand is. Over de plotwendingen denk ik lang na, maar ik heb veel redacteurs om me daarbij te helpen en ook mijn vrouw helpt me ontzettend door altijd als eerste mijn werk te lezen.”

Dus je vrouw speelt ook een belangrijke rol in jouw schrijfproces?

“Jazeker, ze plaatst soms hele waardevolle kanttekeningen en ze komt zelf ook met ideeën. Ze is een groot onderdeel van het proces.”

In elk nieuw boek staat er een andere zaak centraal. Hoe bedenk je elke keer weer een nieuwe verhaallijn? Wat inspireert je?

“Dat is heel moeilijk, om elke keer weer met een gloednieuw idee te komen. Ik heb altijd heel veel ideeën, maar het gaat erom dat je de juiste kiest. Ik beschouw mijn boeken niet als legal thrillers. Ik denk altijd eerst aan wat de schurk heeft gedaan. Waar gaat het echt over? Ik bekijk het als een vraag: wat als je zou ontdekken dat de officier van justitie kwaadaardig zou zijn? Wat als je zou ontdekken dat er een seriemoordenaar in de jury zit? Wat als je zou ontdekken dat je man een seriemoordenaar is en je wordt gearresteerd als zijn handlager? Die vragen intrigeren en inspireren mij en laten mij nadenken over wat er zou gebeuren in die situatie. De vraag waar ik mee begin is de drijvende kracht achter het gehele boek. Het gaat er alleen om dat je een vraag of idee vindt die goed genoeg is om een boek over te schrijven.”

“Veel dingen die gebeuren in Advocaat van de duivel zijn waargebeurd.” 

Je sprak net over een kwaadaardige officier van justitie. Dat moet over Advocaat van de duivel gaan, het vijfde deel in de Eddie Flynn serie dat recentelijk in Nederland is verschenen. Dit boek speelt zich deze keer niet af in New York, maar in Alabama. Dat komt vast omdat de doodstraf daar nog intact is en Eddies cliënt afstevent op een doodvonnis. Klopt dat?

“Ja, dat klopt. Je kunt in New York geen zaak hebben met de doodstraf als gevolg, maar wel in Alabama. Dit boek gaat volledig over de doodstraf en hoe dat echt in zijn werk gaat in het Amerika van vandaag de dag. Veel dingen die gebeuren in Advocaat van de duivel zijn waargebeurd. De zaak zelf is fictie, maar hoe de doodstraf werkt is allemaal waarheidsgetrouw omschreven.”

Gevoelsmatig heeft Advocaat van de duivel in sterkere mate een onderliggende boodschap dan je voorgaande boeken. Klopt dat?

“Ja dat klopt. Ik speelde al heel lang met de gedachte om dit boek te schrijven. Ik moest dit boek uit mijn systeem krijgen. In alle Eddie Flynn boeken is er een moment dat ik de lezer wijs op iets dat in het echt gebeurt met betrekking tot het rechtssysteem, maar ik wil de lezer niet bestoken met feiten en informatie. Ik probeer in de eerste plaats een spannend verhaal te schrijven met als doel mijn lezers te entertainen, maar hopelijk kan ik ze ook iets bijbrengen. Dat is wat een Eddie Flynn boek zou moeten doen. Maar met dit boek zit er absoluut meer achter en is er meer emotionele diepgang.”

“Er waren een aantal beangstigende dingen die ik mensen moest vertellen.” 

Je geeft aan dat je dit boek uit je systeem moest krijgen. Hoe ontstond het idee voor Advocaat van de duivel?  

“Ik dacht vrijwel meteen aan het begin van mijn schrijverscarrière aan het schrijven van een boek over de doodstraf, maar het is een zwaar thema en ik vond dat ik als auteur nog niet goed genoeg was om dit te tackelen. Dus heb ik een tijdje moeten wachten. Ik wilde een boek schrijven over een officier van justitie die in de kern een psychopaat is, iemand die de wet gebruikt voor moord. Toen ik research begon te doen kwam ik tot de ontdekking dat dit geen fictie was. Er bestaan echt officieren van justitie in deze wereld die zo te werk gaan, die graag een doodvonnis vellen over anderen. Dat was choquerend voor mij. Het is best wel beangstigend… Dat heb ik verwerkt in mijn boek en ik wilde schrijven over hoe de doodstraf er vandaag de dag uitziet. Niet veel mensen weten dat de elektrische stoel nog altijd voor de doodstraf wordt gebruikt. Toen het boek uitkwam waren er in dat jaar drie mensen op deze wijze geëxecuteerd. Dat is allemaal echt, maar veel mensen praten er niet over. Iedereen denkt nu dat er een injectie wordt gebruikt om de doodstraf te voltrekken omdat dit pijnloos is, maar dat is het helemaal niet. Er waren een aantal beangstigende dingen die ik mensen moest vertellen.”

Je beschreef hoe je jezelf vragen stelt wanneer je een nieuwe verhaallijn voor een boek aan het bedenken bent. Welke vragen heb je jezelf recentelijk gesteld?

“Het volgende boek dat in Nederland uitkomt is De handlanger. Voor dat boek heb ik veel research gedaan naar seriemoordenaars. Wat ik ontdekte is dat heel veel getrouwd waren! En in veel gevallen wist de echtgenote in kwestie niet eens dat haar man een seriemoordenaar was. Ik heb veel artikelen op het internet gevonden waarin, met name vrouwen, zeggen dat ze het zouden weten als ze met een seriemoordenaar waren getrouwd. Maar ik vraag me af: zou je het weten? Dus De handlanger gaat over een vrouw genaamd Carrie Miller die ontdekt dat haar man een seriemoordenaar is. Zo begint het boek. Haar man, Daniel Miller, is een seriemoordenaar met de bijnaam The Sandman die aan het moorden is geslagen in New York. De FBI trapt vervolgens haar deur in en zegt: jouw man is The Sandman en we hebben bewijs dat jij zijn handlanger bent. Daniel Miller heeft de benen genomen en Carrie moet terecht staan. Dit is het moment dat Eddie Flynn haar te hulp schiet, want hij gelooft dat ze onschuldig is.”

“Veel mensen zeggen dat De handlanger mijn beste boek tot dusver is.”

De handlanger wordt het zevende deel in de Eddie Flynn series. Gekeken naar de wederom lovende kritieken voor dit boek lijkt het succes van de reeks niet af te nemen. Wat is in jouw ogen de reden dat lezers steeds opnieuw uitkijken naar een nieuw deel?

“Ik denk dat mensen veel belangstelling hebben voor het personage Eddie Flynn. Lezers houden van hem. Ondanks dat hij al deze geweldige vaardigheden heeft en durft op te staan tegen hogere machten, is hij een geloofwaardig en kwetsbaar karakter. Hij is dapper, maar is bang tegelijkertijd en hij maakt zich zorgen over de mensen om hem heen. Dat maakt hem geliefd. Zelf verbeter ik me bovendien ook. Ik ben altijd lerende. Ik kijk constant naar artikelen, cursussen, boeken, etc. Daar stop ik echt tijd in, om beter te worden in mijn vak en om op een betere, spannendere manier een verhaal te vertellen. Ik probeer elke keer om een beter boek te schrijven dan de vorige. Soms lukt dat en soms niet, maar veel mensen zeggen dat De handlanger mijn beste boek tot dusver is. Dat is geweldig om te horen. Ik probeer ook veranderingen in de serie aan te brengen om het verfrissend te houden door bijvoorbeeld nieuwe personages te introduceren. Zo is FBI-agent Gabriel Lake een nieuw personage die lezers erg interessant vinden. Mijn personages zijn samen net een soort disfunctionele familie. Ze hebben allemaal zo hun gebreken, maar ze lijken samen te passen en elkaar te helpen waar nodig.”

Denise is een ander nieuw personage die je met Advocaat van de duivel hebt geïntroduceerd. Wat kun je over haar vertellen?

“Denise is het enige personage dat is gebaseerd op een echt persoon. Denise was mijn secretaresse en de relatie die zij heeft met Eddie in het boek is in grote mate hetzelfde als de relatie die ik met haar had. Ze was soort van de baas… hahaha. Denise vindt het heel leuk en het is een mooie manier om haar te eren.”

Je bent natuurlijk niet de eerste auteur die legal thrillers schrijft. Hoe zorg je ervoor dat je onderscheidend bent ten opzichte van de rest?

“Mijn boeken worden eigenlijk niet verkocht als legal thrillers. Er is wel een rechtszaak, maar er zit heel veel suspense omheen. John Grisham is de grootste auteur in mijn genre, maar veel van zijn boeken bevatten geen of weinig scènes in de rechtbank, terwijl in mijn boeken de rechtszaal altijd een groot onderdeel is. Dat maak het een beetje onderscheidend. Mijn hoofdpersonage is een crimineel en toch is hij de eerlijkste man in de rechtszaal. Voor mijn zijn het de personages die je boeken uniek maken.”

Jouw boeken bevatten een combinatie van actiescènes in de rechtszaal maar ook daarbuiten gebeurt er van alles. Probeer je dat altijd bewust zo in je boeken te verwerken?  

“Ja, ik denk dat het helpt met de snelheid van het boek. In de rechtbank heb je het nodige drama, maar ik hou er ook van om wat filmische elementen toe te voegen en daar helpen de passages buiten de rechtbank heel erg bij. En soms kan ook een ontdekking buiten de rechtbank weer bijdragen aan de rechtszaak. Dat helpt allemaal om het boek interessant te houden.”

Ondanks dat je jouw boeken niet per se als legal thrillers presenteert, word je wel vergeleken met de allergrootsten in dit genre, waaronder Michael Connelly en John Grisham. Als we ons niet vergissen zijn deze auteurs ook jouw eigen idolen. Hoe voelt zo’n vergelijking?

“Het is een hele eer om met hen vergeleken te worden. Ik heb ook het voorrecht gehad om ze te ontmoeten. Ik ken Michael bovendien heel goed en hij support me heel erg.”

Zou je ooit overwegen om samen een boek te schrijven met een van deze auteurs?

“Ik denk van niet. Er zijn veel betere auteurs dan ik. Zij zitten op een niveau waar ik niet zit. Michael heeft genoeg succes met zijn eigen boeken. Ik zou het niveau van zijn boeken niet naar beneden willen brengen door met hem samen te werken”, zegt Cavanagh nederig.

Dat zou echt niet het geval zijn!

“Ik ben een groot Connelly fan. Misschien dat we ooit een televisie serie samen zouden maken, maar geen boek. Michael is een veel te goede schrijver en dat geldt hetzelfde voor meneer Grisham.”

Er schijnen aanbiedingen te zijn geweest om van de Eddie Flynn reeks een film of televisieserie te maken, maar die heb je destijds afgeslagen omdat je het op de juiste manier wilt doen. Hoe is de status nu?

“Er is op dit moment niets gaande, maar ik heb goede vertegenwoordigers en dit jaar gaan we er opnieuw naar kijken. Dus misschien heb ik meer nieuws daarover in de loop van 2023.”

En wat betreft de eerdere aanbiedingen die je hebt geweigerd. Het is begrijpelijk dat het goed moet voelen. Hoe zie jij de uiteindelijke vertaling naar het grote scherm of de televisie voor je?

“Ik wil het personage Eddie Flynn en de setting hetzelfde houden. Natuurlijk is het een ander medium en zijn er andere manieren om het verhaal te vertellen. Echter zou ik het niet graag willen dat iemand een heel ander verhaal gaat vertellen. Ik zie graag dat het overeenkomt met het boek. Dat is heel belangrijk voor mij. Je weet het nooit, we gaan het zien.”

Als je een acteur zou mogen kiezen die Eddie Flynn zou spelen, wie zou het dan zijn?

“Dat zeg ik eigenlijk nooit.”

De auteur kaatst de vraag terug en vraagt wie wij in gedachten zouden hebben. Maar wij hebben ook geen eenduidig antwoord.

Cavanagh vervolgt: “Iedereen heeft daar zijn eigen idee over, omdat Eddie niet heel uitgebreid wordt omschreven in mijn boeken. Er zijn hier en daar maar een paar kleine verwijzingen naar hoe hij er uitziet, misschien net vijf regels. Maar daardoor kunnen lezers zelf een voorstelling maken van wie Eddie is en het persoonlijk maken voor zichzelf. Dus dat heb ik best wel opzettelijk gedaan. Wanneer een acteur Eddie gaat spelen, kan dit voor mensen totaal verschillend zijn ten opzichte van het beeld dat ze van hem in hun hoofd hadden. Als die keuze ooit gemaakt moet worden dan zal ik daar wel zeggenschap in hebben.”

Als je over Eddie Flynn schrijft zie je dan ooit jezelf voor je?

“Nee, want Eddie doet heel veel dingen die ik nooit zou doen. Hij is veel dapperder dan dat ik ben en hij heeft meer haar…” grapt Cavanagh.

Nederig, grappig en eigenzinnig. Steve Cavanagh blijft doordenderen met zijn Eddie Flynn serie. Mogelijkheden om zijn succesvolle boekenreeks naar het grote scherm of de tv te brengen zijn dus voorhanden, maar de Noord-Ierse auteur wacht op het juiste moment. Op zijn Instagram geeft hij aan bezig te zijn met Eddie Flynn deel 8, maar hij kon daar helaas nog niets over vertellen. Hij is ook bezig aan een ander project waarover hij ons in vertrouwen vertelde. Op het moment van schrijven kunnen er echter geen details daarover worden onthuld. We willen ons bij een voormalig advocaat niet schuldig maken aan vertrouwensschending. Voor nu rest ons te wachten op De handlanger. Dit boek zal in mei verschijnen en is volgens Cavanagh dus zijn beste boek tot nu toe. Wij kunnen in ieder geval niet wachten!