Elk nieuw hoofdstuk is een verrassend cadeautje

In de schaduw gaat onder ander over Lydia Fitzsimons die op het eerste gezicht ee perfect leven heeft als echtgenote van een gerespecteerde rechter, moeder van een geliefde zoon en wonend in een statig huis in Dublin. Maar dat huis verbergt een geheim. En wanneer Lydia’s zoon Laurence dit geheim ontdekt, komen er krachten in beweging die langzaam maar zeker leiden tot een vernietigende climax.

Liz Nugent schrijft psychologische thrillers en won hiermee al diverse literaire prijzen. Ze woont in Dublin met haar man en haar boeken belanden in Engeland en Ierland steevast op 1. In de schaduw is haar eerste thriller die in het Nederlands verschijnt.

Ken je de kluchten van John Lanting waarbij je maar moet afwachten wat er aan de hand is als er weer een deur open gaat? In de schaduw werkt precies zo maar dan veel ingenieuzer en spannender. Ieder hoofdstuk is het weer afwachten vanuit welk personage het hoofdstuk geschreven is en hoe deze de gebeurtenissen ervaart.

De complexiteit van het verhaal is briljant en toch is het zo geschreven dat het heel goed te volgen is. We krijgen een verhaal voorgeschoteld waarbij de verteller per hoofdstuk wisselt. Je hebt Lydia, een moeder met heel veel issues, Laurence, haar zoon, die worstelt met zijn gewicht en zijn zelfbeeld en Karen, zus van vermoorde Annie.

We worden meegenomen in een verhaal waarbij de moeder een hoofdrol heeft, veroorzaakt door haar gedrag maar ook door hetgeen ze gedaan heeft. ze blijkt nl al op jonge leeftijd verantwoordelijk te zijn geweest voor de door van haar zusje.  Dit heeft er mede voor gezorgd dat zij een zelfgekozen geisoleerd bestaan opgebouwd heeft, waar weinig tot geen ruimte is voor anderen dan haar gezin. Ze zal er alles aan doen om te zorgen dat haar gezin, dat overigens al snel uit alleen nog maar moeder en zoon bestaat, samen blijft in het huis Avalon.

In de schaduw begint met de moord op een meisje genaamd Annie. Ze is ingehuurd om als draagmoeder te fungeren maar ze blijkt een liegende en bedriegende drugshoer te zijn. Deze Annie wordt begraven in de achtertuin, in de gedempte vijver waarin ooit de zus van Lydia verdronken is. De vader kan de stress van dit alles niet meer aan en sterft door een hartaanval; de stress wordt mede veroorzaakt door het feit dat de politie hem op het spoor is.

Laurence vindt het vreemd dat zijn ouders liegen over waar zij waren op de avond van de moord op Annie maar in eerste instantie schenkt hij daar weinig aandacht aan. 

Dan maken we een sprong van 5 jaar. Laurence is er achter gekomen dat Annie bij hen in de tuin ligt en heeft meegeholpen om ze beter te begraven. Hij voelt zich schuldig en verwart en komt op enig moment in contact met de vader van Annie die hij probeert te helpen. Via de vader ontmoet hij Karen, de zus van Annie, en Laurence en zij krijgen een relatie geheel tegen de zin van moeder Lydia want zij ziet haar zoon vertrekken uit het huis naar een eigen woning.

Op een avond nodigt Lydia, Laurence en Karen uit voor het eten, en wat volgt is een apotheose die werkelijk geniaal, maar ook gruwelijk, te noemen is. 

Je sluit het boek met een gevoel van horror dat een mens zo ver kan gaan om zichzelf op plaats 1 te zetten. Werkelijk fenomenaal gedaan, petje af.