De Duitse thrillerauteur Nele Neuhaus brak in 2010 door met haar thriller Sneeuwwitje moet sterven. Het was de eerste kennismaking met het speurdersduo Pia Sander en Oliver von Bodenstein, een koppel dat inmiddels dus alweer een tijd meegaat. In de tussentijd schreef Neuhaus onder de naam Nele Löwenberg een aantal romans. In een interview in ’22 zei Neuhaus daarover:

“Ik publiceerde ooit twee delen in de trilogie rondom Sheridan Grant onder mijn meisjesnaam Nele Löwenberg. Dat deed ik omdat ik niet wilde dat mensen dachten dat het om een nieuw Pia en Oliver-boek zou zijn. Bij het uitbrengen van deel drie besloten we anders; mijn uitgever en ik hebben toen de beslissing genomen om de reeks alsnog als Nele Neuhaus uit te brengen.”

Het eerste deel uit de Grant-trilogie heet Zomer van de waarheid en deel twee is Weg naar nergens. In Duitsland is inmiddels het afsluitende deel ook verschenen onder de naam Zeiten des Sturms. Hoog tijd om Weg naar nergens op te pakken.

In Weg naar nergens is er iets vreselijks gebeurd. Esra, een van de Grant-zoons, heeft meerdere mensen op de Grant-ranch gedood. Net ervoor is Sheridan, na een ruzie, van de ranch vertrokken. Maar ze wordt door de politie en door haar stiefmoeder Rachel gezien als de dader en er wordt direct jacht op haar gemaakt.

Een van de weinigen die in de onschuld van Sheridan gelooft, is rechercheur Jordan Blystone. Wanneer hij met Sheridan in contact komt, ziet hij al snel dat er in de Grant-familie veel meer aan de hand is dan op het eerste oog lijkt. Hij duikt in de familiegeschiedenis en snort allerlei geheimen op…

We schreven over het eerste deel van de Grant-trilogie: “Zomer van de waarheid is een geslaagde coming-of-age roman”. Deel twee borduurt voort op de verhaallijn uit deze eerste roman, maar springt meer van de hak op de tak. Daardoor boet Weg naar nergens helaas an kracht in.

Laten we wel zijn; Neuhaus weet van wanten en heeft een aantal interessante verhaallijnen geschreven, waarbij de lezer vooral meeleeft met de gebeurtenissen van de zeventienjarige Sheridan. Ze raakt ongewild verzeild in allerlei gebeurtenissen, waarbij ze door haar naïviteit meer dan eens als de ‘schuldige’ wordt aangezien. Hier raakt de auteur een teer punt; ook al speelt het boek zich af in ’96, de #metoo-thematiek is zeer actueel. 

Hierbij is het wel de vraag wat Neuhaus wil bewerkstelligen. Is Weg naar nergens een thriller, of een roman? Het hangt er qua gebeurtenissen tussenin. De spannende facetten worden niet echt spannend en een whodunnit zit er ook niet in. Qua roman weet Neuhaus wel de juiste snaar te raken, want er zit veel romantiek in het boek evenals een aantal levenslessen voor Sheridan. Zij wordt als personage knap neergezet; ze is zowel sterk alsook naïef, vooral in haar omgang met mannen. Meer dan eens wordt ze daardoor in een kwaad daglicht gedwongen.

Wat daarbij dan weer niet uit de verf komt, zijn de vele gebeurtenissen die opgesomd worden. Soms gaat het verhaal zoals gezegd van de hak op de tak, waardoor zaken zomaar uit de lucht komen vallen. Een van die zaken is de geaardheid van een van de hoofdrolspelers. Waarom ineens zo’n twist, wat heeft dit voor meerwaarde? Door deze 'draaien' komt het over als too much en alsof Neuhaus teveel wil vertellen. Dat was geenszins nodig geweest , want met de sterke start heeft de auteur al een indrukwekkend frame in handen. 

Weg naar nergens is een goed geschreven roman met in Sheridant Grant een aansprekend personage, waarbij Neuhaus wel in de valkuil is gestapt teveel te willen vertellen. Less is more is een mooie tip voor de auteur.