Auteur Laura Lippman heeft elke grote prijs binnen het crimegenre gekregen voor haar inmiddels aanzienlijke oeuvre, staat vermeld op de achterflap van Schuld. Voorzichtige conclusie, na het lezen van deze thriller: dit boek zal vermoedelijk niet in de prijzen vallen.

Het verhaal in Schuld draait vooral om Amber en Joe. Door gebeurtenissen in het verleden probeert Amber om angstvallig uit de buurt van Baltimore, haar geboortestad, te blijven. Ze staat daar bekend als het ‘galamoedertje’, het meisje dat haar baby zou hebben vermoord op de avond van het schoolgala, nadat Joe Simpson haar in de steek liet om met een ander meisje aan de haal te gaan.

Als Amber zich door omstandigheden gedwongen ziet terug te keren naar Baltimore, realiseert ze zich dat ze een tweede kans heeft als ze maar uit de buurt van Joe blijft. Hij is nu een succesvol makelaar en getrouwd met plastisch chirurg Meredith.

Het lukt Amber echter niet om uit de buurt van Joe te blijven en de twee worden steeds meer naar elkaar toe getrokken. Dit alles speelt zich af tijdens de beginjaren van Covid waardoor het verhaal een heel beklemmend karakter krijgt.

Joe blijkt het allemaal niet zo nauw te nemen met de huwelijkse trouw, want naast zijn  steeds inniger wordende contacten met Amber is daar ook het jaren jongere meisje Jordan. Joe heeft met haar een seksuele relatie die hij keer op keer wil beëindigen. Maar dat laat Jordan niet toe. Ze dreigt hem met het bekend maken van hun relatie en daarmee alles wat Joe heeft op het spel te zetten. Amber weet van deze relatie maar Meredith niet. Joe en Amber hebben geen geheimen voor elkaar, denken ze. En wanneer Joe zakelijk diep in de problemen komt, mede veroorzaakt door Corona, komen ze met een plan om Joe er weer financieel bovenop te helpen.

Tot zover kabbelt Schuld een beetje voort. Je proeft wel ietwat van de onderhuidse spanning, maar echt pakken doet het verhaal je niet. Als lezer merk je wel dat de gekozen oplossing slachtoffers met zich mee zal brengen. En gaandeweg de rit vraag je je af wie nu wie aan het bedriegen is. 

De echte spanning zit in de laatste 15 bladzijden waarin de auteur plottwist op plottwist gepropt heeft. Dit maakt het verhaal af en laat zien dat de buitenkant van iemand geen weergave van zijn of haar echte gemoedstoestand is. Het is echter niet genoeg om Schuld tot een echte thriller te maken. De auteur heeft het in haar dankwoord ook telkens over “deze roman” en dat zegt misschien genoeg. Interessant verteld, maar te weinig spanning om je echt op het puntje van je stoel te laten belanden.