De nieuwste thriller van auteur Frank van Zwol heet Speciale opdracht. Hoog tijd om hem aan de tand te voelen!

Kun je jezelf even voorstellen aan onze lezers? 

In een recensie ben ik ooit omschreven als de Indiana Jones onder de Nederlandse thrillerauteurs. Die omschrijving past goed. Ik maak wildernistochten en expedities in de uithoeken van de wereld. Geweldige plaatsen die ik dan weer gebruik als setting voor mijn thrillers. Schrijven doe ik vooral in de winterperiode. 's Zomers ben ik vooral druk met de verkoop van opvouwbare kano's en er is ieder jaar natuurlijk wel een grote reis of expeditie.

Speciale opdracht, je nieuwste thriller, is het vervolg op jouw eerdere thrillers met Tom Brandt in de hoofdrol. Was dit altijd al jouw plan, dat er een prequel moest komen? 

Het idee voor een prequel kwam eigenlijk door de coronaperiode. Ik vroeg me af hoe ik een verhaal in de toen tegenwoordige tijd, met mondkapjes, avondklok en eindeloos handen desinfecteren, vorm moest geven. Het was een beroerde periode en ik kon me niet voorstellen dat die setting ooit prettig zou lezen. Door een Tom Brandt-verhaal terug in de tijd te plaatsen was dat probleem in één keer opgelost.

Waarom ben je met dit thema gekomen, kernwapens in Darp? 

Van een vroegere dienstmaat kreeg ik een linkje doorgemaild. Een - tot voor kort classified - video over een draagbaar kernwapen. Uitgerekend de eenheid waarmee wij de onderdeelsbar deelden moest deze geheime taak uitvoeren. Na zo'n video ga je lopen nadenken. Wat wisten we toen, wat heb ik gezien? Zo kwam de sitewacht in Darp ook weer op mijn netvlies. Terwijl er massaal geprotesteerd werd tegen kruisraketten, stonden wij aan de andere kant van het hek die nucleaire spullen te bewaken. Mooi om de tijdgeest van de Koude Oorlog terug te kunnen halen in een thriller. Frappant is dat tactische kernwapens door de oorlog in Oekraïne opeens weer actueel zijn nu Poetin er regelmatig mee dreigt.

Hoe ontstond Tom Brandt in jouw fantasie?

Na twee stand alones, Het Thule-incident en Klem, gaf mijn toenmalige redacteur bij Karakter Uitgevers de voorzet: ‘Zou je ook een reeks met een seriepersonage kunnen schrijven? Dat verkoopt lekker.’

‘Natuurlijk kan ik dat’, zei ik. Ook al had ik volstrekt geen idee wat ik me daarmee op de hals haalde. Ik bedacht een geheim agent met een aannemelijk cv als oud-marinier en freelancer voor de MIVD. Zijn dekmantel als fotograaf voor National Geographic leende ik van mijn vrouw, Jolanda Linschooten.

Wat is de meest uitdagende thriller die je tot nu toe hebt geschreven en wat maakte het zo uitdagend? 

Dat is een lastige. Was het de 600 kilometer skiën over de Groenlandse ijskap voor Het Thule-incident? De trektocht in de Canadese Yukon voor Klem die op een keiharde overlevingstocht uitdraaide? De solotocht over Spitsbergen naar de Russische enclave Barentszburg waar ik onderweg tussen de ijsberen kampeerde? De tocht door het ruige binnenland van IJsland voor Schokgolf? Of in het hoofd van de verdwenen Arjen Kamphuis kruipen voor Van de radar. Uiteindelijk is Speciale opdracht de grootste uitdaging. Vooral omdat ik mezelf steeds probeer te verbeteren, dus ligt de lat bij de laatste thriller altijd het hoogst. En zelf uitgeven, daar komt natuurlijk ook het nodige bij kijken.

Hoe houd je jezelf gemotiveerd en geïnspireerd om te blijven schrijven over de avonturen van Tom Brandt?

Zoals hiervoor gezegd is iedere Tom Brandt-thriller een volkomen uniek verhaal. Er zit een stuk van mezelf in, van mijn avonturen, en van een historisch gegeven of actuele kwestie. Bij iedere thriller hoort dan ook een bijzondere expeditie plus een enorme research. Op deze manier is het onmogelijk om eenheidsworst te produceren. Nadeel voor mijn lezers is dat ze wel langer moeten wachten op de volgende Tom Brandt dan op de volgende Appie Baantjer.

In hoeverre helpen jouw avonturen in de natuur mee in de thrillers met Brandt?

Mijn avonturen zijn een belangrijke schakel om een doorleefde setting te realiseren. Als ik bijvoorbeeld in een recensie lees dat de het landschap en de weerbarstige elementen op IJsland een extra personage toevoegen aan Schokgolf, dan is mijn opzet goed gelukt. Het kan dus best, ook als je geen Indridason of Sigudardottir heet.

Je schreef ook stand alones…wat vind je leuker?

Met de stand alones Het Thule-incident en Klem heb ik me kunnen ontwikkelen als auteur. Met de Tom Brandt-serie kan ik me nu op hoog niveau uitleven. Het personage van Tom is in zekere zin op mijn lijf geschreven en ik beleef er enorm veel plezier aan om iedere thriller weer tot een uniek verhaal te maken.

Heb je persoonlijke rituelen of gewoontjes tijdens het schrijven? Zijn er specifieke gemoedstoestanden die je helpen om in de juiste schrijfmodus te komen? 

Op deze vraag hoor je als auteur altijd iets pseudo-interessants te vertellen. Helaas. Schrijven is gewoon werk. Ik ga achter mijn bureau zitten en tik tot ik mijn dagquotum van 1000 woorden klaar heb. Sinds kort heb ik een hoofdtelefoon met noice cancelling, dat helpt me enorm om omgevingsherrie buiten te sluiten.

Je hebt verschillende uitgevers gehad. Hoe lastig is het om je te handhaven als Nederlandse thrillerauteur?

De concurrentie is moordend, vooral van vertaald werk. Er is nog altijd een onafgebroken stortvloed aan Scandinavische thrillers. Uitgevers, boekhandels en het CPNB steken hun nek niet echt uit voor Nederlandse auteurs. Daarnaast is het verdienmodel voor auteurs op basis van royalty's eigenlijk een vorm van moderne slavernij. Slechts een handjevol thrillerauteurs komt boven het voorschot van een paar duizend euro uit terwijl in een thriller al snel een half jaar werk zit. Daar kan geen mens van leven. Dit was mede de reden dat ik zelf ben gaan uitgeven en ik nu zowaar een substantieel deel van mijn inkomen uit mijn boeken haal.

 Als je één advies zou kunnen geven aan aspirant-schrijver die dromen van het creëren van meeslepende psychologische thrillers, wat zou dat advies zijn? 

Je kunt het niet alleen. Zoek proeflezers die je keihard durven af te branden, een redacteur die je werk door de gehaktmolen haalt en een strenge corrector die het rode potlood vrolijk over je pagina's laat stuiteren.

Kun je ons een tipje van de sluier oplichten over je toekomstplannen als auteur? Heb je al nieuwe projecten of ideeën op de planning die je met ons zou willen delen? 

Vrij recent kreeg ik een brainwave voor een verhaal dat zich weer in Nederland afspeelt. Heel bijzonder, want alles viel direct op zijn plek. Maar eigenlijk wil ik Tom wel weer naar het buitenland sturen. Er ligt een verhaal op de plank dat zich afspeelt in Schotland. Op de laatste paar hoofdstukken na is het klaar, maar er rammelt nog wat en vraagt om een paar flinke ingrepen. Of misschien ga ik toch met een compleet nieuw verhaal aan de gang. In de zomer van 2024 staat er een zeekajak expeditie op Groenland op de planning, wellicht stuit ik daar op een Thule-incident 2.0.