Tove Alsterdal (Malmö 1960) groeide op in het noorden van Zweden. Ze heeft in een psychiatrisch ziekenhuis en als journalist gewerkt. Haar eerste thriller schreef ze in 2009. Naast enkele stand alone boeken is Inslag haar tweede thriller met Eira Sjödin in de hoofdrol. Het eerste deel, Stormval, ontving bij ThrillZone ***** en was ‘een ware belevenis om te lezen’. Weet Alsterdal deze lijn met Inslag door te zetten?

In Malmberget, een kleine Zweedse stad net boven de poolcirkel, schokt en beeft de aarde door de mijn die steeds meer ruimte vraagt. Huizen worden ontruimd en bewoners verplaatst. Bij de laatste controle van een lege woning horen de werklieden ineens een geluid uit de kelder. Een dier? Nadat ze een kelderraam hebben ingeslagen, treffen ze weggekropen in het donker een doodsbange man aan.

Een tijd later ontvangt politie-inspecteur Eira Sjödin een telefoontje van een vrouw die meldt dat haar ex-man is verdwenen. Ze doorzoeken zijn appartement, maar vinden niets verdachts. Weken later wordt bij toeval zijn lichaam in de kelder van een verlaten woning aangetroffen, en heeft Eira plotseling een moordzaak in handen. Wanneer haar baas op een dag niet op zijn werk verschijnt, lijkt ook hij slachtoffer te zijn – en dan begint de tijd plotseling te dringen.

Alle kenmerken zijn aanwezig om van Inslag een razend spannend boek te maken. Tove Alsterdal is hier echter niet helemaal in geslaagd. 

De lezer volgt Eira, een vrouwelijke politie-inspecteur, een trend die je steeds vaker ziet in Scandi thrillers. Op de een of andere manier lijken deze karakters allemaal op elkaar, van buiten hard en allemaal hebben ze een randje. Ook Eira draagt een heel verleden met zich mee en dat komt vooral tot uiting in de eerste helft van het boek. Door de manier van schrijven -heel uitvoerig en heel beeldend- ziet de lezer alles heel goed voor zich, maar dat komt de snelheid van het verhaal absoluut niet ten goede. Daarnaast komt er een stortvloed aan karakters langs die het ook niet makkelijker maakt om door de bomen het bos te zien. Bovendien blijven de gepresenteerde karakters allemaal een beetje vlak en dat is jammer.

Als het de lezer lukt om door de eerste helft te komen dan gloort daar wat licht aan de horizon. Er ontvouwt zich een spannend verhaal waar iets meer vaart in komt, maar soms verliest de auteur zich ook hier weer in uitvoerige beschrijvingen. Dit zorgt ervoor dat de urgentie van het speurwerk minder naar voren komt.