David Baldacci is als auteur niet meer weg te denken uit het thrillerlandschap. Hij verkocht letterlijk honderden miljoenen exemplaren van zijn boeken, die in verschillende series zijn uitgebracht. Het is alweer even geleden, maar in 2011 introduceerde hij John Puller in De provocatie.

In De provocatie wordt Puller, werkzaam in het leger bij de Criminal Investigation Division (CID), naar Drake in West-Virginia gestuurd. In dat kleine gehucht in de Amerikaanse binnenlanden is een legerkolonel -met zijn hele gezin- vermoord.

Wanneer Puller in Drake aankomt, snapt hij al snel dat er meer aan de hand is. Hij wordt door de inwoners met argusogen bekeken en bovendien zit alles er onder het steenkoolstof; in de buurt wordt steenkool gedolven en daardoor is de omgeving spookachtig uitgestorven geworden.

Om de moordzaak op te lossen (en natuurlijk worden er al snel nóg meer lichamen gevonden) werkt Puller noodgedwongen samen met politieagente Samantha Cole. Het duo vult elkaar goed aan.

John Puller stelt in zijn debuut niet teleur. Hij is een veteraan van de Irakoorlog en heeft ook in Afghanistan gediend. Hij heeft daar veel gezien en meegemaakt, iets wat hij in zijn rugzak meetorst. Hij is iemand die het liefst met de laarzen in de modder staat. Hij had al lang officier kunnen zijn, maar dat vertikt hij. Bovendien heeft hij een broer die in de nor zit (Robert) en een vader die een legerlegende was. Al met al een driedimensionaal personage dat direct indruk maakt.

Wat veel mensen niet weten, is dat Baldacci in zijn boeken regelmatig maatschappijkritische noten kraakt. Zo ook in De provocatie, waar hij de allesvernietigende mijnbouw ter discussie stelt. Het zorgt letterlijk voor gezondheidsschade en armoede, terwijl de rijken steeds rijker worden. Drake mag dan wel fictief zijn, Baldacci zet de setting uitstekend neer.

De plot is zoals we die van Baldacci kennen; er is meer, veel meer aan de hand dan in eerste instantie ingeschat. Het enige dat de lezer kan doen, is in het karretje stappen en de achtbaanrit uitzitten. Want natuurlijk zit er een complot achter waar ook de regering zijn vinger in de pap heeft. Heerlijk.

Een kritiekpuntje is dat De provocatie even op gang moet komen. Maar al snel zit de lezer middenin het verhaal en dan is het genieten geblazen. Dit is Baldacci op zijn best.