Stephen King is in 1947 geboren in Portland, Maine. Vanwege zijn bekendheid zullen we een uitgebreide biografie achterwege laten want dat lijkt niet nodig. Hij debuteerde dankzij zijn vrouw Tabitha met Carrie. Sindsdien heeft hij vele verhalen in het thriller-, horror- en suspensegenre op zijn naam staan, waarvan de verhalenbundel Duistere zaken zijn nieuwste aanwinst is.

Een lang verborgen geheim van twee gelijknamige heren wordt grondig onderzocht, terwijl de nare droom van Danny Coughlin voor een verontrustende uitkomst zorgt. Een vervolg op Cujo mag in deze verzameling ook niet ontbreken, waarin een rouwende weduwnaar naar Florida afreist, en een onverwachte erfenis met een venijnig addertje onder het gras krijgt. Of een verhaal over een zwijgzame Vietnamveteraan, die op een opmerkelijke vacature reageert. Hij ontdekt dat sommige uithoeken van het universum het beste onontdekt kunnen blijven. Dan heb je nog die mysterieuze voorspellingen die weleens een voor- of nadeel kunnen zijn. Deze herinneren lezers eraan dat een enorm tragisch leven nog steeds betekenisvol kan zijn. Kortom, er zijn duistere zaken genoeg.

Twee getalenteerde rotzakken: Wanneer een beroemde vader komt te overlijden, doet zijn zoon en opmerkelijk boekje over hem open. Opmerkelijk, omdat dit verhaal makkelijk geschreven kon worden door de ogen van één van King’s zoons zelf. Een soort van zelfspot van de auteur? Het komt hoe dan ook over alsof het een knipoog naar zichzelf is. Het is enigszins boeiend, met een griezelige ondertoon. Zeker wanneer de beroemde schrijver in kwestie de regie krijgt.

De vijfde stap: Harold Jamieson’s vrouw overleed aan borstkanker. Ondanks zijn verdriet heeft hij nog een vol leven. Op een dag ontmoet hij in het park een vreemde snuiter, die weleens de wending van zijn leven kan bezorgen. Vlot, maar met een twist die een doorgewinterde King- lezer kan zien aankomen.

Willie de Weirdo: Willie bestudeerd graag dode vogels, en heeft een enge verzameling insecten. Wanneer zijn opa aftakelt, vindt hij zelfs de rottingslucht wel lekker. De schrijver geeft zijn lezers een klassiek moment voor een wat-is-hier-nou-eigenlijk-gebeurd reactie. In dat opzicht kan het wat kippenvel opleveren.

Danny Coughlin’s nare droom: Het verhaal begint met een nogal vreemde insteek, en dat is dus Danny’s nare droom, welke op een bizarre manier werkelijkheid wordt, waarbij Danny niet helemaal aan het kortste eind trekt. Vreemd genoeg heeft deze droom iets weg van eerder werk van de horrorgrootmeester. Dit is zo’n verhaal die de lezer tot het einde vasthoudt, maar waar dan wel een portie geduld voor nodig is door de langzame opbouw. 

Finn: Een verhaal over pech, meevallers en geboren worden onder ongelukkige gesternten. Finn is een mild coming-of-age verhaal, waarin de protagonist ontvoerd wordt. Naarmate het zich ontluikt gebeuren er dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. Had wat de lezer betreft meer moraal kunnen bevatten.

Op Slide Inn Road: Het verhaal heeft meteen een nostalgisch randje, omdat Frank Brown achter het stuur van zijn opa’s oude Buick zit. Nog een geheim van een kenmerkende auto? Op weg naar een op sterven liggende oudtante met zijn familie, wordt er een misschien wel dodelijke beslissing gemaakt. Nogmaals vlotte vertelstijl, alleen heeft het een minder memorabel einde.

Rood scherm: Rechercheur Wilson heeft een slechte ochtend. Al helemaal wanneer een ontoerekeningsvatbare verdachte ondervraagd moet worden. Verhaal vraagt om enige overpeinzing, maar voelt een beetje afgeraffeld.

De turbulentie- expert: De lezers volgen turbulentie- expert Dixon, die een nieuwe opdracht krijgt op een vlucht van Boston naar Sarasota. Na de vlucht lijkt hij zijn opdracht op een slinkse manier voort te zetten. Interessant en met een duister randje, al is ook dit verhaal vrij simplistisch gebleven.

Laurie: Lloyd krijgt ongevraagd een puppy, omdat zijn zus vindt dat hij dat nodig heeft. Wat zo schattig begint, eindigt in een ware nachtmerrie, waarbij niet al te zuinig wordt omgesprongen met het fenomeen blood&gore. De lezer kan dit verwachten van King, al zie je deze insteek wellicht niet helemaal op die manier aankomen.

Ratelslangen: Wie Cujo heeft gelezen, herkend de setting meteen. Helemaal wanneer er gerefereerd wordt naar wat er veertig jaar geleden met de beroemde hond gebeurd is. Waar we eerder niet helemaal onder de indruk waren met de verhalen uit deze bundel, laat King met dit verhaal weer eens zien wie de echte meester in het verbanden leggen is. Niet alleen heeft het een draadje met Cujo, het verhaal heeft ook raakvlakken met Duma Key. Het heeft daarmee een sterk nostalgische symboliek en geeft een overduidelijk paranormaal gevoel. Wie Cujo schrijnend vond, gaat zijn vervolg ook ronduit hartverscheurend vinden. Het is messed up zoals we van de auteur gewend zijn.

De dromers: Pas maar op voor dromen. Die zijn levensgevaarlijk volgens dit verhaal, dat uit het oogpunt van een ex-soldaat wordt verteld. Hij krijgt een baan bij een droomwetenschapper. Zoals te verwachten krijgt ook dit verhaal een nogal absurde wending met letterlijk een explosief einde.

De Antwoordman: Lezers volgen het perspectief van Phil Parker, die gedurende zijn leven de Antwoordman drie keer heeft ontmoet. Een vreemde insteek, waarbij het vooral gaat over het maken van een toekomst. Of betreft het toch het voorspellen ervan, maar dan op een hele listige manier?

Niet alle plotwendingen in deze korte verhalen zijn bijzonder sterk, en op enkele vlakken kon het ontwikkelen van de karakters ook echt wel een stukje beter. Soms voelde ook het eind ietwat gekunsteld. Toch werden enkele verhalen bijzonder griezelig bevonden en sommigen laten lezers met een flink what-the-fudge gevoel achter. Misschien niet zijn sterkste bundel, toch blijkt een mindere King nog steeds erg vermakelijk.