Martijn Simons (1985) studeerde Nederlandse taal en cultuur. Hij debuteerde eind 2009 met het korte verhaal De cavia in De Gids. In 2010 verscheen zijn debuutroman Zomerslaap, die enthousiast werd ontvangen. In 2015 verscheen zijn tweede roman Ik heet Julius. Zijn nieuwste jeugdthriller Verboden terrein werd opgenomen in de Politie niet betreden-reeks.
Een presentatie die Adam samen met drie klasgenoten moet geven, zorgt ervoor dat een van hen spoorloos verdwijnt. De presentatie wordt uitgesteld, maar kan niet voorkomen dat er nóg een leerling verdwijnt. De verdwijningen van zijn twee klasgenoten hebben iets te maken met hun werkstuk over het schoolterrein, zo trekt hij de conclusie. Zijn vader gedraagt zich vreemd, en zijn moeder lijkt ook iets over de zaak te weten. En wat is de connectie tussen zijn vader en de conciërge? Samen met Dina, het andere overgebleven groepslid, gaat hij op onderzoek uit.
Personage Adam is getuige van een nogal opmerkelijk gesprek. Wanneer hij een presentatie met drie klasgenoten moet houden, verdwijnt één van hen spoorloos. De auteur houdt zo op een herkenbare manier de jonge lezers bij de les, en hij is dan ook een boeiende verteller.
De presentatie van de karakters zal gaan over het zogenoemde verboden terrein van de school, en wellicht heeft de verdwijning van Ryan daarmee te maken. Adam maakt zich er hoe dan ook grote zorgen over. Hoewel emoties niet altijd overduidelijk doorschemeren, kunnen jonge lezers zich prima in de personages verplaatsen, en wil men ontdekken wat er met de verdwenen klasgenoot is gebeurd. Men wil vooral weten waarom het verboden terrein zo verboden is, welk verhaal daarachter steekt. Dit wordt later op een behapbare manier uitgelegd.
Al snel duiken er aanwijzingen op, en bouwt de auteur op die manier de spanning extra op. Er gebeuren dingen zoals door de politie ondervraagt worden, en op een gegeven moment krijgen ze de opdracht om na school meteen naar huis te komen. Wat heeft Adams moeder met deze opmerkelijke zaak te maken? En waarom moet zij het geld volgen? Allemaal vragen die het verhaal heel spannend maken, en boeiend houden. Vooral zijn vader en een toneelleraar doen ronduit geheimzinnig.
Aanwijzingen, anagrammen, en geheimzinnige briefjes inspireren de protagonisten om dieper in de zaak te graven, totdat ze daadwerkelijk op iets stuiten. Vanaf daar wordt de achtervolging op de mogelijke dader ingezet, en doordat lezers gaan denken dat de karakters elk moment betrapt kunnen worden, gaat men dan ook ongemerkt op het puntje van de stoel zitten. De gebeurtenissen brengen de jonge lezers tot een spannende ontknoping, brengt het tot een gedegen plot, en laat het verhaal niet al te zwaar eindigen. Het levert uiteindelijk passende emoties op, en blijft tot het einde geloofwaardig. Simons is een waardige verteller, die zijn lezers in zijn greep zal blijven houden.
Ik ben Saskia Boree. Boeken recenseren doe ik sinds 2013. Ik schrijf zelf ook verhalen, een hobby dat ik sinds mijn achtste uitoefen. In 2009 gaf ik zelf een boek uit, en zag SJM Schrijft in datzelfde jaar het levenslicht. Dat is een blog waar ik mijn recensies verzamel. Ik heb veel auteurs geholpen met proeflezen, en lees vrijwel de meeste genres. Enkele favoriete genres: thrillers, horror, suspense, sciencefiction en (urban) fantasy. Favoriete auteur is Stephen King. Sinds kort ben ik ook gastvrouw bij dBieb, en werk ik zo nu en dan als redacteur voor een plaatselijke nieuwssite.
All author reviews
Write your review!