Kristen Perrin kennen we van haar thriller Hoe ik mijn eigen moord oploste. Haar nieuwe boek heet Hoe ik mijn eigen lot bezegelde en is het tweede deel in de Castle Knoll-serie. Hoog tijd om haar wat vragen te stellen!
1. Je hoofdpersonage krijgt in Hoe ik mijn eigen lot bezegelde op jonge leeftijd te horen dat ze op haar vijfentwintigste zal worden vermoord. Wat inspireerde dit intrigerende uitgangspunt?
Ik vond het leuk om het cliché van de bemoeizuchtige dorpsbewoonster (de oude vrouw die iedereen in de gaten houdt en alle roddels en geheimen probeert te verzamelen) een frisse draai te geven. Ik vroeg me af: waarom zou iemand zijn of haar leven wijden aan het verzamelen van andermans geheimen of het uitzoeken van mogelijke misdaden die ze begaan hebben? (Behalve uit pure nieuwsgierigheid natuurlijk, want dat kennen we inmiddels wel.) Een goede reden daarvoor zou zijn als iemand er vrij zeker van is dat zijn of haar leven in gevaar is, maar niet weet door wie. Frances weet nooit wanneer haar moord zal plaatsvinden (kleine correctie: de waarzegster zegt niet dat ze vijfentwintig zal zijn, alleen dat ze op een dag vermoord zal worden), dus deze onzekerheid drijft haar om uit te zoeken wie de waarschijnlijke dader zou kunnen zijn, om te voorkomen dat het gebeurt.
2. Castle Knoll voelt als een mix van klassieke mysterie en moderne spanning. Hoe heb je deze setting gecreëerd? Is het dorp gebaseerd op een echte plek?
Castle Knoll is sterk gebaseerd op een echt dorp in het platteland van Dorset, genaamd Corfe Castle. Het was een van de eerste landelijke dorpen in het Verenigd Koninkrijk waar ik ooit tijd heb doorgebracht, en ik was er meteen door gecharmeerd. Het dorp Corfe Castle roept hetzelfde gevoel op van klassiek en modern – je hebt er ouderwetse dingen (theehuisjes en snoepwinkels), maar je kunt er ook je auto parkeren bij een vintage stoomtrein, wifi gebruiken en gastronomisch eten in het hotel, en wandelen tussen moderne vakantiewoningen met glazen gevels en eeuwenoude stenen huisjes. Toen ik in deze setting aan het schrijven was, voelde de combinatie van nostalgie en het heden heel natuurlijk, waarschijnlijk door mijn ervaring daar.
3. Het idee van ‘je eigen lot bezegelen’ is fascinerend. In hoeverre geloof je persoonlijk in het lot versus vrije wil?
Ik ben meestal vrij logisch ingesteld en geloof dat onze toekomst niet vastligt, en dat het het beste is om gewoon het beste uit onszelf te halen in de tijd die we hebben. Maar ik kijk niet neer op dingen als waarzeggerij, astrologie of andere tradities met een mystiek tintje waar mensen zich graag aan verbinden. Ik denk dat mensen altijd al verbinding hebben gezocht met dingen die ze niet kunnen verklaren, en het idee van de toekomst is vaak beangstigend. Ik vind het prachtig om te denken aan hoe oude beschavingen rituelen en verhalen gebruikten om te proberen de toekomst te voorspellen – dat maakte een onzekere wereld waarschijnlijk wat minder angstaanjagend. En ik denk dat die motivatie nog steeds geldt, dus ik sluit niet uit dat ik af en toe mijn horoscoop bekijk en erdoor gefascineerd raak.
4. In thrillers is tempo allesbepalend. Hoe vind je de balans tussen het opbouwen van spanning en karakterontwikkeling?
Dat is altijd een lastige balans, en het kost me meestal meerdere versies om het precies goed te krijgen. Voor mij werkt het het beste om eerst een versie te schrijven waarin de focus vooral ligt op het plot – alle aanwijzingen, dwaalsporen, wendingen, spanningsopbouw. Vaak ontwikkelen de personages zich parallel aan die elementen (hoe ze reageren, wat ze voelen, hoe ze uitdagingen aangaan), maar daarna doe ik extra bewerkingen waarin ik de karakterontwikkeling verder uitwerk, bijvoorbeeld met meer emotionele spanning en humor.
5. Wat was de grootste uitdaging of plottwist in dit boek waar je als schrijver echt mee worstelde – en hoe heb je het opgelost?
Goede vraag! Ik denk dat de grootste uitdaging was om een plot te bedenken voor dit tweede boek dat voortbouwde op details uit het eerste deel, maar toch ook zelfstandig overeind bleef. Ik wilde een vervolg schrijven dat, als iemand het per ongeluk als eerste oppakte zonder boek één te hebben gelezen, alsnog een plezierige leeservaring zou bieden – met een goed mysterie en interessante personages. Tegelijkertijd wilde ik dat lezers die juist dol waren geworden op de personages en setting van het eerste boek, de verbinding tussen beide delen zouden voelen. Dus het moest een soort puzzel worden met in elkaar grijpende stukjes, maar waarbij elk stukje ook afzonderlijk boeiend moest zijn.
6. De Castle Knoll-serie heeft zo’n kenmerkende sfeer. Kun je lezers alvast een hint geven over wat ze kunnen verwachten in een mogelijk derde deel?
Ik ben zó enthousiast dat lezers gaan ontdekken waar de serie naartoe gaat! Boek 3 speelt zich af in Londen, waar we Frances meemaken in de Swinging Sixties terwijl ze studeert aan de universiteit (en haar steeds veranderende relatie met Ford daar probeert te navigeren), en Annie brengt wat tijd door in Chelsea, waar ze is opgegroeid. Daar moet ze, samen met inspecteur Crane, mysteries in haar eigen familie ontrafelen.
Write your review!