Wauw, wat een spannend boek is 19I91 van Tom Rijpert. Ik vond het zó goed dat ik er de hele tijd aan moest denken, ook toen ik niet aan het lezen was. Het begint allemaal in de zomer van 1991, als er een jongen verdwijnt van een zomerkamp op Terschelling. Iedereen zoekt hem, maar hij wordt nooit gevonden. Dat was meteen al een beetje eng én zielig.
Dan gaat het verhaal naar de zomer van 2002, elf jaar later. De hoofdpersoon, Basha Berkel, wordt dan naar hetzelfde zomerkamp gestuurd. Zij heeft er totaal geen zin in en al helemaal niet als ze in de bus rare fluisteringen hoort over een verdwenen jongen. En dan begint het pas echt spannend te worden…
Bij het kampvuur worden enge spookverhalen verteld, en boven haar stapelbed ontdekt Basha vreemde tekens in het hout gekrast. Ik kreeg er kippenvel van! Ze gaat op onderzoek uit, en wat ik zo cool vond, is dat je met haar meedenkt en alles stapje voor stapje ontdekt. Soms wist ik niet wat waar was en wat niet – dat maakte het extra mysterieus.
Wat dit boek echt bijzonder maakt, is het gebruik van spiegelgetallen. Het getal 19I91 is een soort code in het verhaal en komt steeds terug op verschillende manieren. Dat vond ik echt supergaaf bedacht. Het voelde alsof ik zelf een geheim aan het ontdekken was.
Het verhaal is goed geschreven, spannend, en soms ook een beetje eng (maar nooit té eng – ik durfde het prima te lezen). Ik vond het fijn dat Basha niet zomaar een ‘normale’ hoofdpersoon is. Ze is stoer, een beetje eigenwijs, en ze laat zich niet zomaar bang maken.
Ik geef 19I91 een 4*. Het is spannend, slim, mysterieus en anders dan alle andere boeken die ik heb gelezen. Als je houdt van geheimen, verdwijningszaken, zomerkampen en een vleugje horror, dan moet je dit boek écht lezen!
Tip: lees het met een zaklamp onder je deken… maar alleen als je durft! 😱
Write your review!