Carissa Broadbent is vooral bekend om de Kronen van Nyaxia-serie, waar eerder de Nederlandse edities van The Serpent and The Wings of Night, en The Ashes and The Star Cursed King onder zijn verschenen. Uit hetzelfde universum werd het eerste boek in Het Schaduwwezen Duet naar het Nederlands vertaald. The Songbird and the Heart of Stone is opnieuw een opmerkelijke verschijning in het fantasygenre.
Mische heeft alles verloren toen ze in een vampier werd veranderd. Haar thuis, haar menselijkheid en ook de liefde van de Zonnegod aan wie ze haar leven had gewijd. Ter dood veroordeeld omdat ze een vampierprins heeft vermoord, heeft ze helemaal geen kans op verlossing meer. Dan wordt Mische gered door een bastaardprins van het Huis van Schaduw, Asar, waardoor ze tevens gedwongen wordt om een levensgevaarlijke missie te ondergaan, een missie in de vorm van een reis naar de onderwereld om de god van de dood tot leven te wekken. Mische zal moeten kiezen tussen haar geloof in de Zonnegod en haar opbloeiende liefde voor Asar. Zal haar beslissing leiden tot haar verlossing of zal het haar ondergang worden?
“Dit is het verhaal over de neergang van een uitverkorene”, zo begint een nieuw boek uit het universum van De Kronen van Nyaxia, het eerste deel van Het Schaduwwezen Duet. De auteur weet opnieuw haar lezers te boeien. Het verhaal is opgedeeld in zeven delen, die beginnen bij het Leven, eindigen bij de Dood, en alles wat daartussenin laat zien wat er met de protagonist gebeurt.
De lezer volgt Mische, een Dageraaddrinker, die gevangen is genomen door Egrette, de dochter van de Koning van het Huis van Schaduw, omdat zij zijn vampiers zoon vermoordde. Het verhaal belicht de zogenoemde Schaduwwezen- bloedlijn, waarin verraad en wraak niet zullen worden geschuwd. De regels voor dodenbezwering zijn dan ook in deze wereld streng. Het gaat over onvolmaakte sterfelijke emoties, zoals liefde, lust, verdriet, en woede.
Daarnaast spelen in deze wereld vijf elementen een rol: Lichaam, Adem, Geest, Geheimen, en Ziel, tevens de delen die tussen Leven en Dood worden onthuld, naarmate het verhaal vordert. De lezer kan deze elementen als Heiligdommen interpreteren. Het heeft daardoor een beetje een religieuze insteek, maar niet zoals de lezer religie zal kennen, en dit heeft het verhaal dan ook een verfrissende invalshoek gegeven.
De intermezzo’s laten een interessant coming-of-age verhaal zien, en vormt waarschijnlijk het achtergrondverhaal van de protagonist. Dit maakt de verhaallijn ook extra boeiend, want het vormt het karakter niet alleen, het geeft de lezer tevens een gedegen beeld van hoe ze zo uiteindelijk is geworden, en waarom haar juist nu datgene overkomt, waar ze op het moment doorheen worstelt. Hoewel ze stevig door de jaren heen gehard is, kunnen lezers moeiteloos haar emoties en gevoelens peilen, in hoeverre daar nog flintertjes van over zullen zijn. Als je op het punt staat een god te doden, dan is een overdaad aan emoties wellicht ook niet handig. En hoe vermoord je iets of iemand dat geen lichaam heeft? Dat zijn enkele dilemma’s die in de verhaallijn voorbij zullen komen.
Tussen de emoties door is er zo nu en dan enige actie, waarbij de omgeving nog wel eens veranderd, en dit op een luisterrijke manier tot uiting komt. Het doet op een bepaalde manier denken aan de negen cirkels van de hel. Het enige verschil hierin is dat de hel waar Mische doorheen gaat, Heiligdommen zijn. Rechtvaardigheid is dan ook een veelbesproken thema in dit boek. Door het religieuze tintje is het misschien ook niet voor iedereen weggelegd, en op de één of andere manier is Het Schaduwwezen Duet heel anders dan de eerste twee boeken over Nyaxia. Soms lijkt het alsof er opvallend weinig gebeurt, op enkele bloederige scenes, en wat summiere spice na dan. Vampiers mogen dan welig tieren in de verhaallijn, op sommige momenten is het ronduit lastig om een gedegen klik met de karakters te krijgen. Het is zogezegd wat aan de milde kant. Het overweldigd lezers dus niet.
The Songbird and the Heart of Stone eindigt in een niet-verrassende wending, want aan het begin van het verhaal wordt tenslotte al aangegeven dat het voor de protagonist niet fleurig zal eindigen. In deze verhaallijn lijkt de antagonist het laatste woord te hebben, en dat suggereert dat er wellicht nog een boek over Nyaxia op de stapel ligt. Er is in feite nog een kans voor Mische’s tegenspeler, en daarom eindigt het met een lichte cliffhanger. Voor de echte liefhebbers misschien niet helemaal datgene wat men van Broadbent zal verwachten, al is het toch zeker de moeite van het lezen waard.
Ik ben Saskia Boree. Boeken recenseren doe ik sinds 2013. Ik schrijf zelf ook verhalen, een hobby dat ik sinds mijn achtste uitoefen. In 2009 gaf ik zelf een boek uit, en zag SJM Schrijft in datzelfde jaar het levenslicht. Dat is een blog waar ik mijn recensies verzamel. Ik heb veel auteurs geholpen met proeflezen, en lees vrijwel de meeste genres. Enkele favoriete genres: thrillers, horror, suspense, sciencefiction en (urban) fantasy. Favoriete auteur is Stephen King. Sinds kort ben ik ook gastvrouw bij dBieb, en werk ik zo nu en dan als redacteur voor een plaatselijke nieuwssite.
All author reviews
Write your review!