De vergelding

• 06 September 2025
• Thriller
• Jelle van de Kruijs

De vergelding

• Serie

  Logan Booth

• Auteur(s)

  Matt Rogers

• Uitgeverij(en)

  Xander Uitgevers

• Publication year

  2025

• Thrillzone score

  2
• Share this review

Matt Rogers (35) uit Melbourne begon op zijn achttiende met het zelf uitgeven van thrillers tijdens een pauze van zijn rechtenstudie. Zeventien jaar later heeft hij 36 boeken op zijn naam staan en meer dan een miljoen exemplaren verkocht, waaronder de populaire Dante Jacoby-serie. Zijn schrijfstijl typeert zich door actie met een filosofisch randje. In 2025 lanceerde hij de Logan Booth-serie, waarvan het eerste deel, The Forsaken, in Nederland verscheen als De vergelding.

In De vergelding komt Logan Booth erachter dat hij tien jaar lang als huurmoordenaar opdrachten uitvoerde voor wat hij dacht dat een idealistische ondergrondse beweging was. In werkelijkheid werkte hij voor de CIA. Die ontdekking slaat de grond onder zijn voeten vandaan, maar als zijn beste vriend Jorge, een journalist die te dicht bij de waarheid kwam, wordt vermoord, ontwaakt Booth uit zijn innerlijke leegte. Hij raakt verwikkeld in een dodelijke zoektocht naar antwoorden, samen met Alice Mason, een drugsverslaafde vrouw met een duister verleden en informatie waar mensen voor willen moorden. Terwijl ze worden opgejaagd door onbekende maar invloedrijke vijanden, moet Booth kiezen: blijft hij vluchten of vecht hij terug?

In De vergelding voert Matt Rogers ons mee naar Brownsville, de rauwe onderbuik van New York, een wijk vol verval, drugspanden en schimmige figuren. Het is geen toevallige keuze: Logan Booth vestigt zich hier uit zelfhaat en berusting, alsof hij zichzelf geen betere plek gunt. Deze duistere setting weerspiegelt zijn mentale staat en geeft het verhaal vanaf de eerste pagina een melancholische ondertoon. Booth is geen klassieke actieheld, maar een gebroken man die zich in de schaduw verschuilt. Rogers gebruikt Brownsville niet alleen als decor, maar als verlengstuk van Booths innerlijke leegte. De vraag is: weet hij die duisternis ook echt te doorgronden en betekenis te geven?

Matt Rogers probeert met De vergelding een actiethriller te schrijven die zich onderscheidt van het genre, maar zijn poging om het verhaal te verheffen met filosofische diepgang en psychologische reflectie werkt averechts. Het resultaat is een boek dat zijn eigen vaart ondermijnt en de lezer achterlaat met meer onduidelijkheden dan spanning. 

Het verhaal wordt regelmatig onderbroken door overdreven filosofische bespiegelingen die de actie vertragen en de plot doen vervagen. In plaats van een strak, meeslepend verhaal, krijgen we een reeks introspectieve passages die de urgentie uit het verhaal halen.

De main villain in De vergelding is een karikatuur: over-the-top, zonder overtuigende motivatie en vooral aanwezig om Logan Booth iets te bevechten te geven. Ook de overige tegenstanders blijven vlak. Ze functioneren niet als volwaardige personages, maar als decorstukken die het plot vooruit moeten duwen en Booth moeten laten schitteren als een onoverwinnelijke superheld. Dat levert scènes op die de wetten van de logica tarten. Natuurlijk mag een actiethriller over de top zijn; dat hoort immers bij het genre. Maar Booths onaantastbaarheid maakt hem niet sympathiek, maar juist onrealistisch en eendimensionaal. Zelfs zijn vijanden lijken hem te bewonderen, waardoor de uitkomst van zijn missie nooit echt spannend is: hij zal slagen, want falen is geen optie. En hoewel hij mentaal gebroken zou moeten zijn, voelt zijn emotionele reis geforceerd en blijft een echte ontwikkeling of resolutie uit.

De dialogen zijn gekunsteld en doorspekt met psychologische prietpraat. Personages spreken op een manier die onnatuurlijk aanvoelt, alsof ze allemaal de stem van de auteur dragen in plaats van hun eigen. Dit maakt het moeilijk om emotioneel betrokken te raken bij hun relaties of keuzes.

De actiescènes, hoewel spectaculair, voelen losstaand. Ze lijken ontworpen om het verhaal op te peppen, maar missen een logische of emotionele verbinding met de gebeurtenissen eromheen. Hierdoor ontstaat een fragmentarisch geheel dat niet overtuigt.

Wat het boek het meest ondermijnt, is het gebrek aan een solide plot. De verhaallijn rondom Jorge’s dood – en de duistere zaken die hij onderzocht – krijgt niet echt gestalte. Zijn vriendschap met Logan mist emotionele diepgang, waardoor zijn dood geen impact heeft. De acties die Logan onderneemt voelen daardoor betekenisloos.

Ook de relatie tussen Logan en Alice, een drugsverslaafde zwerver die als spiegel voor zijn innerlijke strijd moet fungeren, voelt geforceerd. De parallellen die Rogers probeert te trekken tussen hun levens zijn dun en kunstmatig, waardoor hun band nooit echt tot leven komt. Alice lijkt vooral te moeten dienen als hulpmiddel om Logan te laten reflecteren op zijn innerlijke strijd, maar die rol krijgt geen overtuigende invulling. Er ontbreekt chemie, emotionele opbouw en geloofwaardigheid. Hun interacties blijven oppervlakkig, waardoor het idee dat Alice hem zou helpen helen nooit echt van de grond komt. Het resultaat is een relatie die leeg aanvoelt en de emotionele kern van het verhaal ondermijnt.

Kortom, De vergelding mist de fundamenten die een goede actiethriller dragen: geloofwaardige personages, een strak plot, natuurlijke dialogen en actie die voortkomt uit noodzaak. Rogers’ ambitie om het genre te overstijgen resulteert in een onsamenhangend verhaal dat niet weet te overtuigen.