Met Het Pad der Stormen bereiken we alweer het zesde, en daarmee voorlaatste, deel van De Zeven Zwaarden-reeks van Anthony Ryan. De novella’s zijn stuk voor stuk overtuigende fantasyverhalen met ieder een opzichzelfstaand avontuur, maar opbouwend naar een (ongetwijfeld) explosieve climax. Het vijfde boek, De Zee der Zuchten, gaf de lezer inzichten en het achtergrondverhaal over de ontstaansgeschiedenis van de demonische zwaarden en introduceerde tevens de machtige aartsdemon Kalthraxis. Waar onze vrienden de demonen uit de zwaarden willen vrijlaten, en daarmee de vloek willen opheffen, wilt Kalthraxis juist de zwaarden samenbrengen en zo een ongekende macht ontketenen.
In de eens vreedzame stad Alcedon heerst een opstand. Een sluimerende dreiging van buitenaf zorgt voor een interne strijd waarbij de gemoederen hoog oplopen. Guyime en zijn gezelschap arriveren er terwijl de chaos toeneemt. Ze zijn op zoek naar het zevende demonenzwaard en vragen hulp van koning Daxos van Alcedon. Als zijn leger hen helpt het gevaarlijke Pad der Stormen te betreden, verzekert Guyime hen van veiligheid en bescherming.
Wat volgt is een strijd die we nog niet eerder in één van de novella’s hebben gelezen. Vanuit zijn andere boeken weten we dat Anthony Ryan hevige gevechtsscenes niet schuwt en dat hij dit gedetailleerd op papier weet te zetten. En dat laat hij in Het Pad der Stormen ook zien.
De confrontatie met het rebellenleger van Alcedon op het Pad der Stormen is episch. En dat alles om het laatste demonenzwaard in handen te krijgen. Rajan, een geduchte rebellenleider wilt het machtige wapen tevens bemachtigen en heeft al enkele dagmarsen voorsprong door de weifelende koning. De tijd dringt sowieso, want ook Kaltrhaxis is op jacht. En hoewel hij langzaam uit zijn schaduw treedt, speelt hij het dodelijke spel nog altijd via Ekiri, de behekste dochter van Zoeker, die tot dusver spoorloos verdwenen was. Eens te meer wordt er veel gevraagd van het inmiddels zevenkoppige ‘team’. Hun krachten, gesterkt door de demonen in hun wapens, worden op de proef gesteld en naast samenwerking, staan ze er in sommige gevallen ook alleen voor. Wie pakt het zevende zwaard en komt zo dichter bij hun einddoel?
De titels van de boeken slaan in de meeste gevallen op de omgeving waarin ze zich storten. Het Pad der Stormen is een verraderlijk pad door tuig terrein en met roerige politieke machtsvelden. Het fungeert daarmee niet alleen als decor, maar ook als katalysator. Het gezelschap doorkruist samen met het Alcedonische leger het pad, dat net zo gevaarlijk is als de bestemming erachter. Nahossa is een eeuwenoud tempelcomplex dat gebouwd werd ter ere van de goden, maar dat in handen van barbaren viel. Offers aan de goden en een gouden gift van het Alcedonische Rijk zijn de rijkdommen die er nog altijd begraven schijnen te liggen, en waar menig avonturier zijn/ haar leven voor waagt. Onder die rijkdommen bevindt zich zeer waarschijnlijk het zwaard waar ze allemaal naar op zoek zijn.
Waar de vorige boeken vaak leunden op mysterie, karakterontwikkeling of wereldverkenning, veranderde deze dynamiek duidelijk in De Zee der Zuchten. Dit zesde deel borduurt daar op voort. Het is een strategisch boek dat veel geheimen onthult, maar ook bepaalde eindjes aan elkaar knoopt. De focus verschuift van de individuen naar het grotere geheel. De strijd draait niet langer alleen om de magische artefacten, maar meer om de balans in de wereld zelf. De groep is inmiddels een eenheid geworden, een geolied team in plaats van toevallige bondgenoten. Ze kennen hun krachten en hun doel; niet alleen van zichzelf, maar ook van elkaar.
Duidelijk is dat de climax nabij is. De dreiging van Kalthraxis is niet langer abstract: zijn plannen zijn tastbaar, zijn macht groeit en hij is vastberaden het laatste zwaard in handen te krijgen, waardoor de ondergang van de wereld dreigt.
Opnieuw weet Ryan in beperkte pagina’s een avontuur te brengen dat spanning, wereldbouw en epiek moeiteloos combineert. Alles komt samen, de opbouw van de vorige boeken mondt uit in het zich aandienende slotstuk. De toon wordt duisterder, de gevaren zijn groter en de inzet is hoger dan ooit. Het Pad der Stormen is een intens deel, met zware gevechten, spannende mystiek en meeslepende ontwikkelingen. De storm is los en zal pas gaan liggen als de ongetwijfeld epische finale van het zevende boek tot een einde is gekomen. Kom maar op!
Ik ben Mads Bruijnesteijn en nu al een aantal jaren nauw betrokken bij ThrillZone. Werkzaam in de boekenbranche heb ik van mijn hobby (lezen) mijn beroep kunnen maken. En dan mag ik ook nog eens recenseren voor ThrillZone. Mijn interesse is best divers, maar het fantasygenre, inclusief Science Fiction-verhalen, kunnen mij enorm bekoren. In de creaties van een nieuwe, niet bestaande wereld met memorabele personages kan ik mijzelf verliezen. Thrillers lees ik al vanaf mijn 12e levensjaar, dus ook met dat genre heb ik een band. Favorieten zijn: John Grisham, Harlan Coben, Sebastian Fitzek en Anthony Ryan.
All author reviews
Write your review!