Interview: Heleen van den Hoven (2025)
Interview: Heleen van den Hoven (2025)
Heleen van den Hoven draait als thrillerauteur al mooi wat jaartjes mee. Met haar debuut Het Carpa complot zette ze zichzelf op de kaart. Inmiddels is er een nieuw boek van haar hand, Ontspoord. Hoog tijd voor een aantal vragen!
Hoe kwam je op het idee voor Ontspoord – was er een bepaald nieuwsbericht, filmpje of moment dat je triggerde?
Er speelden twee dingen bijna tegelijk: ik zag hoe mensen hun hele leven deelden op social media, en iedereen lieten meekijken met (ring)camera’s, of op filmpjes hun familie vastlegden. Daarnaast kwam er een bericht dat een Amerikaans bedrijf een boete had gekregen voor het vastleggen van dat soort beelden in een database, met de bedoeling personen te kunnen opsporen. De combinatie van die twee ideeën is uiteindelijk Ontspoord geworden.
Welke van je personages zou je zelf het liefst eens willen ontmoeten, en waarom?
Ik heb wel een zwak plekje voor Luuk. Ik zou met zijn treinen willen spelen. En Harriet mag mijn computer updaten. Als Nique dan tegelijk een appeltaart bakt, ben ik helemaal tevreden.
Als je Ontspoord in drie woorden zou moeten omschrijven, welke kies je dan?
Vind – volg – vernietig zijn de woorden die het eerst bij me opkomen. Maar herinneringen – zoeken – volgen is ook wel een set die bij het boek past.
Schrijven is vaak een intensief proces. Wat is jouw ultieme snack of drankje tijdens het schrijven?
Ik loop op thee, Earl grey thee meestal. Al is er ook menige mok steenkoud geworden wanneer ik lekker bezig was.
Hoe zorg je dat lezers echt meegesleurd worden in de spanning zonder dat ze de draad kwijtraken?
Dat is vaak een hele puzzel. Ik houd wel van een trage start, al is dat niet ieders smaak. Ik heb tijdlijnen en plotschema’s waarmee ik het verhaal vormgeef. Met elke keer een extra zetje probeer ik om uiteindelijk de gewenste sneltreinvaart te bereiken. Het is soms best een ingewikkeld proces, maar ik geniet er erg van.
Stel: Ontspoord zou verfilmd worden. Welke acteur zie jij meteen voor je als Nique of Harriet?
Tja, Carice van Houten als Nique, en Halina Reijn als Harriet? Voor dit boek zou ik eigenlijk in een jongere generatie acteurs moeten putten, maar daar ken ik geen namen van.
Wat vind je het allerleukst én het lastigst aan thrillers schrijven?
De puzzel maken vind ik erg leuk, en de personages inkleuren, het liefst met iets bijzonders. Het lastigst vind ik het om al meteen met sterke spanning te beginnen. Mijn uitgever vroeg ooit of ‘dat lijk’ niet een stuk eerder in het boek kon vallen – daarmee werd het voor mij weer een puzzel en dus leuk. Wat tegelijkertijd lastig en leuk is, is het leesbaar opschrijven van ingewikkelde zaken.
Heb je weleens een verhaallijn of personage helemaal moeten schrappen omdat het gewoon niet werkte?
Nee, dat is me nog nooit overkomen. Ik heb wel regelmatig scènes moeten inkorten of verwijderen omdat ze te lang waren. Daar zaten soms pareltjes bij…
Waar schrijf je het liefst: thuis aan een bureau, in een café, of misschien op een totaal onverwachte plek?
Gewoon thuis aan een opgeruimd bureau, met twee beeldschermen en zonder afleiding. Mijn droom is om nog eens in een schrijfhuisje te kunnen schrijven, dagen aan een stuk. Een tijdlang heb ik in het theehuis van Kasteel Rijnhuizen mogen schrijven, dat was ideaal: naar buiten kijken en de natuur zien. De stoelen waren er alleen erg hard…
En als afsluiter: welk boek ligt er nu op je nachtkastje dat je iedereen zou aanraden?
Ik heb net Tot het bittere einde van Esther Teunissen dichtgeslagen. Erg sterk, je ruikt de zeventiende eeuw gewoon en krijgt het gevoel dat je eindelijk iets snapt van die tijd en omstandigheden. Hierna ga ik beginnen aan ReinAard van Tom Lanoye, omdat het zo’n prachtige typografische uitgave is.
Write your review!