Nachtkijker

Nachtkijker
nachtkijker tracy sierra thriller recensie thrillzone spanning boek.jpg

Tracy Sierra groeide op in de bergen van Colorado en woont tegenwoordig met haar gezin in New England, in een achttiende-eeuws huis dat – net als in haar debuutroman Nachtkijker – een geheime kamer heeft. Nachtkijker werd geselecteerd voor de Fallon Book Club, waardoor Sierra werd uitgenodigd voor The Tonight Show met Jimmy Fallon, waar kijkers het tot hun favoriet kozen. Momenteel werkt ze aan haar nieuwe boek Warning Signs, dat naar verwachting in 2026 in Nederland verschijnt.

Tijdens een hevige sneeuwstorm legt een moeder haar zoontje in bed. Dan klinken voetstappen op de trap. In het duister verschijnt een silhouet in de gang. In paniek wekt ze haar kinderen en vlucht naar een verborgen ruimte in het oudste deel van het huis. Wat volgt is een beklemmend kat-en-muisspel waarin ze niet alleen moet vechten voor hun leven, maar ook geconfronteerd wordt met de schaduwen van haar verleden. Terwijl de grenzen tussen werkelijkheid en verbeelding vervagen, rijst de vraag: kun je je geheugen en instincten nog vertrouwen?

Nachtkijker legt de vinger op een oerangst: niet geloofd worden. De twijfel of je herinneringen slechts waanbeelden zijn, of je jezelf nog kunt vertrouwen. Wat als het monster niet voor je staat, maar diep in jezelf schuilt? Sierra gebruikt die beklemmende vraag als fundament voor een thriller die doordringt tot de meest primitieve menselijke angsten: zelftwijfel en verlies van grip op de werkelijkheid, gevoelens die iedereen ooit heeft ervaren.

Een opvallend element is dat de personages geen namen hebben. Dat creëert aanvankelijk afstand, maar door de emotionele diepgang – vooral van de moeder – ontstaat toch een sterke connectie. De anonimiteit maakt het verhaal universeel: dit zou ieder gezin kunnen zijn.

Nachtkijker is een thriller die uitblinkt in sfeer en originaliteit. De grootste kracht – maar ook beperking – ligt in de setting: het verhaal speelt zich vrijwel volledig af binnen de vier muren van een huis. Dat zorgt voor een duister en beklemmend sfeerbeeld, maar maakt het ook lastig om de vaart erin te houden. Op momenten voelt het verhaal mede daardoor langdradig.

Sierra hanteert een gevoelige, beeldende schrijfstijl die de emoties van de moeder tastbaar maakt. Ze wisselt voortdurend tussen de angstige gebeurtenissen in het heden en flashbacks uit het verleden. Wat opvalt is het sterke contrast in toon tussen de twee tijdlijnen. Het heden is gehaast, onrustig en introspectief. De passages in het heden zijn vaak schuingedrukt en zitten vol innerlijke conflicten, paniek en fragmentarische gedachten. Dit weerspiegelt de mentale staat van de moeder: angstig, opgejaagd, onzeker. De stijl is kort, staccato en haastig, alsof je haar gedachten in realtime meemaakt.

Het verleden is echter zachter en filosofischer van toon. Deze flashbacks lijken uit te zoomen en bieden beschouwende inzichten in het gezin en de geschiedenis van de moeder. Ze bieden context, reflectie en emotionele diepgang. Hier zoomt Sierra als het ware uit en laat ze de lezer nadenken over bredere thema’s zoals familie, identiteit en onderdrukking. 

Deze wisseling van perspectief versterkt de psychologische gelaagdheid van het verhaal en roept vragen op over betrouwbaarheid en waarheid. Bovendien onthullen de terugblikken in de tijd steeds meer over het gezin en roepen tegelijkertijd nieuwe vragen op:

* Wie is de geheimzinnige insluiper die de ‘De Gluurman’ wordt genoemd?

* Hoe betrouwbaar is de moeder als verteller?

* Waarom is de vader afwezig?

* En wat is feit en wat is fictie?

Deze gelaagdheid maakt Nachtkijker tot een boek dat de lezer uitdaagt, zowel in geduld als intelligentie en kritisch denkvermogen.

De vermeende mentale instabiliteit van de moeder is dan ook een terugkerend element dat als een rode draad door het verhaal loopt. Naarmate het verhaal vordert, begint ze steeds meer aan zichzelf te twijfelen: was De Gluurman wel echt, of slechts een projectie van haar angsten en mentale instabiliteit? Die onzekerheid wordt versterkt door de politie en haar schoonvader, die haar verhaal in twijfel trekken. Sierra verbeeldt deze mentale worsteling treffend. De innerlijke dialoog van de moeder is intens en herkenbaar. Maar de manier waarop deze twijfel wordt uitgesponnen, voelt soms repetitief: wikken, wegen, wikken, wegen. Steeds als de spanning lijkt toe te nemen, haalt Sierra de druk er weer af. Dat is jammer, want het haalt de vaart uit het verhaal en ondermijnt de opgebouwde suspense.

Hoewel het boek wordt gepresenteerd als thriller, is het eerder een droevige psychologische roman. De machteloosheid van de moeder en haar gevoel niet geloofd te worden overstijgen de dreiging van De Gluurman. De onderhuidse spanning is aanwezig, maar Sierra weet het unheimische gevoel niet consistent vast te houden. Door het verhaal niet strak genoeg te structureren, laat ze een kans liggen om van Nachtkijker niet alleen een ingenieus, maar ook een verbluffend thrillerdebuut te maken.

De zoektocht naar antwoorden wordt langgerekt, waardoor het slot extra overtuigingskracht moet hebben. Gelukkig stelt het niet teleur: het einde landt met precisie en emotie. De ontknoping is bitterzoet, zorgvuldig opgebouwd en doordrenkt van gevoel.

Nachtkijker is geen standaard thriller. Het is een psychologisch geladen verhaal dat speelt met perspectief, betrouwbaarheid en onderhuidse spanning. Hoewel het soms wat langdradig en repetitief aandoet, weet het de lezer voortdurend te prikkelen door de subtiele manipulatie van waarneming en waarheid. Nachtkijker is geen boek voor tussendoor, maar voor de lezer die houdt van gelaagdheid, traag opgebouwde spanning en een duistere sfeer.

Jelle van der Kruijs.jpeg Jelle van de Kruijs

Mijn naam is Jelle van de Kruijs. Met 2001 als geboortejaar ben ik een jeugdige thrillerliefhebber. Dankzij Schuilplaats van Harlan Coben ben ik het thrillergenre ingezogen. Coben is dan ook mijn favoriete auteur, op de voet gevolgd door Steve Cavanagh en Deon Meyer. Als recensent bij ThrillZone krijg ik de mogelijkheid om kennis te maken met nieuwe auteurs en tegelijkertijd mijn twee passies te combineren; lezen en schrijven.

All author reviews
1 Comments
  • Silvie (not verified)
    14 November 2025, 14:24
    4

    Hoi Jelle, wat een mooie recensie heb je geschreven! Goede, diepgaande analyse van deze thriller. Ik mocht dit boek ook recenseren voor Thrillzone (als een soort auditie) en ben gevraagd mijn recensie hier te plaatsen, dus dat doe ik.

    Nachtkijker is het debuut van de Amerikaanse juriste Tracy Sierra, die de personages en de setting van deze thriller losjes gebaseerd heeft op haar eigen leven. Net als het hoofdpersonage woont ze in New England in een oud huis op een afgelegen locatie en heeft ze een zoon en een dochter.

    Het boek bevat alle elementen van een goede thriller: het eerder genoemde oude huis op een afgelegen locatie, een sneeuwstorm, politieagenten die niet erg hun best doen om te helpen en een vrouw met een traumatisch verleden die alleen thuis is met haar twee jonge kinderen en niet zeker weet of ze zich dingen inbeeldt of dat die dingen echt zijn.

    Wanneer ze midden in de nacht haar wakker geworden zoontje weer terug in bed legt, ziet ze een insluiper. In paniek haalt ze ook haar dochter uit bed en vlucht ze met hen naar de geheime ruimte van hun huis. Daarbinnen, donker, krap en koud, probeert ze haar doodsbange kinderen te kalmeren, te luisteren waar de insluiper is en een plan te bedenken om hulp te halen. De insluiper weet dat ze thuis zijn en doet geen moeite om zijn kwaadwillende bedoelingen onder stoelen of banken te steken.

    Het moet gezegd: in de beperkte setting van het verhaal, namelijk in en rond het huis, slaagt Sierra er heel goed in om spanning toe te voegen door details: krakende traptreden, de schaduw van de insluiper, geluidjes van de kinderen die zich eigenlijk stil moeten houden. Dankzij de beeldende schrijfstijl zie je het hele tafereel voor je, en daardoor voelt het als lezer bijna alsof je met de hoofdpersoon en haar kinderen in de geheime ruimte zit en ben je net zo bang om ontdekt te worden als zij.

    Opvallend aan Nachtkijker is dat geen enkel personage een naam heeft. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van het vrouwelijke hoofdpersonage (‘zij’). Andere personages zijn bijvoorbeeld ‘de buurman’, ‘haar schoonvader’, ‘de psychiater’ en ‘de jongensachtige politieagent’. Gek genoeg werkt dit wel goed, want het creëert een soort afstand tussen het hoofdpersonage en de buitenwereld. Het is ook precies deze afstand waardoor ze het gevoel heeft dat ze er alleen voor staat en waardoor ze denkt dat ze misschien toch gek aan het worden is. Als lezer krijg je al haar gedachten mee, dus weet je precies wat het hoofdpersonage doormaakt en hoe frustrerend dat voor haar moet zijn.

    Enkele spannende actiescènes mogen natuurlijk niet ontbreken in een thriller, maar ook deze zitten vol psychologische elementen, want het hoofdpersonage is doodsbang en zit vol zelftwijfel. Allerlei gedachten spoken door haar hoofd. Moeders die een auto optillen om hun kind eronderuit te krijgen of het opnemen tegen een tijger of krokodil om hun kind te redden? Zo’n supermoeder is dit hoofdpersonage niet. Als ze hulp probeert te halen, weet ze niet of dat gaat lukken, of ze haar kinderen nog wel terugziet en of het überhaupt overleeft. Maar blijven zitten is geen optie, dus moet ze wel.

    Nachtkijker is een psychologische thriller pur sang. Adembenemend spannend en bijna niet weg te leggen. Liefhebbers van bijvoorbeeld Karin Slaughter, Ruth Ware en Frieda McFadden zullen dit boek dan ook zeker waarderen.

Write your review!
Reactie