Holly Black kennen we inmiddels van de Faerie-trilogie en de Elfhame-serie, waarvan Hoe de koning van Elfhame verhalen leerde haten een prequel is. Daarnaast schreef Black enkele fantasy boeken voor volwassenen, waaronder Dief van de nacht en Dief van de schaduw.
Cardan was voordat hij een wrede prins en de opperkoning werd, een feeënkind met een hart van steen. Daarnaast had hij een valse tong. Dat laatste heeft hij eigenlijk nog steeds, net zoals zijn melancholische en vaak onbeschofte gedrag. Daarnaast is hij mysterieus en geheimzinnig. Zijn leven zit duidelijk vol drama en kwelling. Zal het de raadselachtige opperkoning lukken zijn slechte eigenschappen te doorbreken?
De auteur neemt haar lezers opnieuw mee naar de wereld van de Fae in deze novelle, welke elementen bevat van voor het eerste en laatste boek in de Elfhame- serie. Het vertelt het verhaal over hoe een jongen met een valse tong een wrede prins en later een mysterieuze opperkoning heeft kunnen worden. De auteur weet haar lezers meteen met haar uitgesproken manier van vertellen te hypnotiseren, en op haar eigen manier te boeien. Ondersteund door de kleurrijke illustraties van Rovina Cai is dit boek een wel heel fascinerend exemplaar gebleken. De tekeningen zijn een fraaie toevoeging.
Het draait al snel om moraal en lering, symboliek en kracht. De woorden komen aan, de daden in de verhaallijn doen meer. Achter elk individueel verhaal dat de prins voorgeschoteld krijgt, schuilt een diepere betekenis, waar een kern van waarheid in zit. Lezers leren Cardan dan ook vooral als een onbeschofte, hatende en pissige persoonlijkheid kennen, en dat levert tevens veel melancholie op. De emoties worden op een ernstige manier uitgebeeld, waarbij men niet vies van een beetje intimidatie is, zo blijkt. Vingerwijzen, handen op de keel, het hoort er allemaal bij voor de boosaardige opperkoning en de bijrollen die het verhaal rijk is. De dynamiek tussen toverkol en opperkoning bijvoorbeeld, doet al veel voor een grimmige sfeer, en de uiteindelijke moraal.
Hoe de koning van Elfhame verhalen leerde haten is een boek waaruit de lezer kan opmaken dat iemand vaak ergens zelf de controle over heeft, en dus zelf verantwoordelijk is voor zijn of haar daden. Daarbij wordt vooral gelet op emoties en het gedrag dat hieruit voortvloeit, en dat is precies datgene waar de opperkoning in het verhaal controle over probeert te krijgen, aangezien hij toch ook iets goeds probeert te doen. Het laat tevens zien dat emoties en gevoelens uiten soms dus een behoorlijke opgave en een flinke uitdaging kan zijn. Dit laat tevens zien dat de draad tussen goed en kwaad flinterdun is.
Het maakt deze prequel hoe dan ook heel interessant, en het heeft een bijzondere twist. Liefhebbers van Elfhame kunnen Hoe de koning van Elfhame verhalen leerde haten dan ook zeker waarderen. Holly Black heeft met dit extraatje de spijker op de kop geslagen.
Ik ben Saskia Boree. Boeken recenseren doe ik sinds 2013. Ik schrijf zelf ook verhalen, een hobby dat ik sinds mijn achtste uitoefen. In 2009 gaf ik zelf een boek uit, en zag SJM Schrijft in datzelfde jaar het levenslicht. Dat is een blog waar ik mijn recensies verzamel. Ik heb veel auteurs geholpen met proeflezen, en lees vrijwel de meeste genres. Enkele favoriete genres: thrillers, horror, suspense, sciencefiction en (urban) fantasy. Favoriete auteur is Stephen King. Sinds kort ben ik ook gastvrouw bij dBieb, en werk ik zo nu en dan als redacteur voor een plaatselijke nieuwssite.
All author reviews
Write your review!