Irene is in een nachtmerrie beland. In een moment van onoplettendheid heeft zij een 3-jarig meisje doodgereden. Samen met haar man en kinderen probeert zij de draad van haar leven weer op te pakken maar haar schuldgevoel heeft de overhand. In haar nieuwe woonplaats voelt Irene zich slecht op haar gemak. Ze is er van overtuigd dat iedereen op de hoogte is van wat ze heeft gedaan en voelt zich buitengesloten. Alleen Freya, de moeder van een schoolvriendje van haar zoontje, sluit vriendschap met haar. Ondertussen wordt er ook via internet een hetze tegen Irene gevoerd door een groepje mensen dat vind dat ze niet genoeg is gestraft. Ook gebeuren er vreemde dingen in haar omgeving. Spullen in huis lijken verplaatst, ze voelt zich bekeken en wantrouwt de mensen in haar omgeving. Maar is dat echt zo of is het slechts verbeelding?

Irene raakt langzaam de grip op de realiteit kwijt. Als zij via e-mail een morbide verjaardagskaart toegestuurd krijgt raakt ze in paniek. Die kaart waarschuwt haar namelijk voor de veiligheid van haar eigen dochter. Ze besluit hiervan aangifte te doen bij de politie, maar wordt helemaal niet serieus genomen. Ook haar man en haar zus denken dat ze alles zelf in scene heeft gezet. Met enige tegenzin laat ze zich overhalen om in behandeling te gaan bij een psychiater. Maar de voorgeschreven medicatie heeft niet het gewenste effect en Irene draait door.

Ilse Ruijters (24 juni 1979) studeerde communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam, met media entertainment als specialisatie. Ze schreef artikelen en columns voor verschillende bladen zoals Cosmopolitan en heeft meerdere prijzen gewonnen. Met ‘De onderkant van sneeuw’ debuteert ze als thrillerschrijfster.

Het boek is op een prettige en begrijpelijke manier geschreven en het verhaal behoud gedurende het hele boek zijn vaart. Als lezer wordt je direct meegenomen in het verhaal en de schrijfstijl zorgt ervoor dat je doorlopend het gevoel hebt dat er iets staat gebeuren. Tussen de hoofdstukken door staan telkens een paar regels uit bekende kinderliedjes. En hoe lieflijk het er ook uitziet, het voegt naar mijn mening juist iets toe aan dat onheilspellende gevoel.

Ik was erg benieuwd naar dit debuut en ben aangenaam verrast. Het was moeilijk het boek even weg te leggen en ik heb het dan ook in 1 ruk uitgelezen. Ik heb normaal gesproken wel eens mijn twijfels over de titel ‘psychologische thriller’ maar ‘De onderkant van sneeuw’ verdient het echt om zo genoemd te worden. Als je denkt te weten hoe het zit krijgt het verhaal een heel andere wending en het plot zet de boel opnieuw op z’n kop.

Dit is pas de eerste thriller van Ilse Ruijters, dat belooft wat voor de volgende. Een echte aanrader dus voor deze donkere dagen en wat mij betreft een dikke 4 sterren waard.