Dit najaar publiceert uitgeverij Iceberg Books de eerste drie boeken van mijn Science Fiction serie Ontdekking van de mens: een verhaal over het uiteenvallen van de samenleving juist op het moment dat de mens voor het eerst in contact komt met buitenaardse beschavingen.
Op ThrillZone schrijf ik een reeks columns over de achtergrond van dit verhaal. Als derde komt nu aan bod: waar komt de oorspronkelijke inspiratie om SF te schrijven vandaan?
Zolang als ik mij herinner ben ik al bezig met het bedenken, vertellen en opschrijven van science fiction verhalen. Mijn broer William bood altijd een luisterend oor en bracht zijn creatieve ideeën in om de verhalen nog fantastischer te maken. Toen we als kinderen op onze zolderkamer in bed lagen en het licht uit was, konden we uren stiekem praten over de avonturen van Pussycatto, een sluwe, zwarte kat die in zijn ruimteschip vreemde werelden verkende. Met list en bedrog, en zo nodig met bloedig geweld, versloeg Pussycatto iedere buitenaardse vijand die het waagde hem een strobreed in de weg te leggen.
Ik kan me niet herinneren dat ik me voor het personage van deze ruimtereiziger of de soort avonturen die hij beleefde, heb laten inspireren door bepaalde stripboeken of films. Gewone boeken las ik toen nog niet. Ik denk dat mijn eerste inspiratie uit mijzelf kwam. Een combinatie van een onbegrensde fantasie en het zoeken naar een vluchtweg uit de heftige spanningen die heersten in het huis van mijn moeder. Dat onweerstaanbare verlangen naar het onbekende heb ik altijd gehad.
Nieuwe inspiratiebronnen kwamen in mijn puberteit voorbij. Met name de boeken van A.E. van Vogt en Ridley Scott’s film Alien deden me besluiten om SF-romans te gaan schrijven.
Toen Alien uitkwam in 1979 was ik vijftien jaar oud. Ik was volledig in de ban van de totale vreemdheid van het eerste contact met een buitenaardse intelligente levensvorm die in deze film zo realistisch wordt verbeeld. Het maakte mijn verlangen naar het grote onbekende nog ondraaglijker. Het opende deuren in mijn bewustzijn naar nog veel meer mogelijke manier van ‘zijn’ die zich in het oneindige universum kunnen verschuilen. Dezelfde week ben ik nog vier keer naar de bioscoop in Rotterdam gefietst, twintig kilometer van huis, om me nog vier keer onder te dompelen in de intrigerende magie van deze SF-horror film. Pas dertig jaar later kwam ik te weten dat het script van Alien is gebaseerd op het verhaal Black Destroyer van A.E. van Vogt, mijn favoriete schrijver van toen.
Tijdens en na mijn studie was de evolutiebiologie een grote inspiratiebron, de geschiedenis van het leven op Aarde. Als je de fossielen bestudeerd, of zelfs als je alleen maar naar de huidige levende soorten kijkt, dan is het mind-blowing hoeveel verschillende wegen het leven alleen al op onze planeet is ingeslagen. Iedere levende soort heeft een eigen bouwplan van leven, een unieke combinatie van lichaamsvorm, metabolisme, motoriek, waarnemen, gedrag en bewustzijn. Stel je dan eens voor welke levensvormen er allemaal kunnen bestaan op de ontelbare planeten, manen en andere hemellichamen die binnen de Goldilocks zone liggen van de miljarden sterren in onze Melkweg, en in miljarden andere melkwegstelsels.
Steeds minder mensen lijken zich bezig te houden met het oneindig grote onbekende dat ons aan alle kanten omringt. Men leeft vooral in een online binnenwereld, door de mens zelf gemaakt. Ik heb nooit goed begrepen hoe je het zover kan laten komen om je op die manier te laten leven. Het is een verslaving die iedere vorm van oorspronkelijke levensgeluk, zingeving en inspiratie kapotmaakt, denk ik, zoals iedere verslaving dat doet.
In mijn boekenserie Ontdekking van de mens vindt de hoofdpersoon Jack Newman zijn oorspronkelijke inspiratie voor het echte leven pas weer terug nadat hij zich heeft ontworsteld aan zijn VR-gameverslaving.
Ik hoop dat mijn boeken de lezers ervan inspireren tot het nadenken over de waarom en waartoe vragen van het intelligente leven, het menselijke en het vreemde.
