Interview met Karin Slaughter – “Vrouwen zijn verdomd sterk”
Karin Slaughter is een van de succesvolste thrillerauteurs van deze tijd. Met series als Grant County, Will Trent en diverse standalones weet ze miljoenen lezers wereldwijd te grijpen. In juni verschijnt haar nieuwste boek Just a Broken Angel, waarin we kennismaken met een nieuwe protagonist: Emily Clifton. ThrillZone sprak met Slaughter over haar nieuwe boek, het schrijfproces en waarom vrouwen de krachtigste personages zijn.
Als je zelf ooit een moord zou plegen, welke van je eigen personages zou je dan vragen om je te helpen het lichaam te verbergen?
Waarschijnlijk Angie, lacht Slaughter. Zij heeft het eerder gedaan, dus ze weet precies wat te doen. Al is dat misschien niet het beste idee, want ik weet niet zeker of ze me daarna niet zou chanteren.”
Je nieuwe boek introduceert Emily Clifton. Wat inspireerde haar verhaal?
Ik wilde terugkeren naar het schrijven over een kleinere gemeenschap, zoals in mijn eerste boeken. De wereld staat er politiek niet veel beter voor dan toen ik begon. Vooral vrouwenrechten staan onder druk. Ik wilde sterke vrouwenstemmen centraal zetten, en zo ontstonden Emmy en later Jude.
Is gebroken engelen een standalone, of starten we met een nieuwe serie?
Het wordt een serie, ja. Ik ben al bezig met het volgende deel. En voor de Will Trent-fans: er komt ook weer een nieuw boek in die reeks, al zal dat pas over twee jaar zijn.
De setting van North Falls voelt beklemmend en klein. Hoe belangrijk is die sfeer voor het opbouwen van spanning?
North Falls is groter dan Grant County, maar door Emmy’s achternaam Clifton heeft ze banden met veel mensen in het dorp. Die persoonlijke verbondenheid maakt de spanning groter. Hoe gruwelijker het misdrijf, hoe krachtiger de emotionele impact als er een directe band is.
Je onderzoekt vaak hoe trauma mensen vormt. Wat wilde je emotioneel gezien verkennen met Emmy?
Je kunt Emmy niet los zien van Jude. Zij kregen verschillende versies van dezelfde ouders te zien. Jude’s opvoeding was streng en gespannen, terwijl Emmy’s ouders ouder en milder waren. Zelf ben ik de jongste thuis, dus dat verschil herken ik. Ik wilde laten zien hoe mensen – en ouders – veranderen. En hoe dat hun kinderen beïnvloedt.
Was er een scène in gebroken engelen die lastig of juist bevrijdend was om te schrijven?
Zonder te veel te verklappen: wat er met Gerald gebeurt was moeilijk te schrijven. Maar het meest uitdagende vond ik het vinden van een eigen stem voor Emmy en Jude. Ze zijn allebei sterke vrouwen met een achtergrond in law enforcement, maar ik wilde dat ze toch duidelijk van elkaar verschillen.
Na zoveel boeken: hoe houd je het schrijfproces fris en uitdagend voor jezelf?
Het idee voor een boek is nooit het probleem. De uitdaging ligt in hoe ik het verhaal vertel, welke personages het dragen, en welke vragen aan het begin gesteld worden die aan het eind beantwoord moeten zijn. Dat blijft een puzzel, en ik hou van die puzzel. Elke thriller is anders, ook al draait het uiteindelijk altijd om moord.
Je staat bekend om je sterke vrouwelijke personages. Is dat een bewuste keuze?
Vrouwen zijn verdomd sterk. Niemand vraagt Lee Child waarom hij een sterke man schrijft. Bij mannen nemen we kracht voor lief, maar vrouwen moeten zich keer op keer bewijzen. Ze doen alles wat mannen doen – en vaak nog meer. Dat zie ik in de wereld om me heen, en dus ook in mijn boeken.
Denk je bij het schrijven aan je lezers, of schrijf je vooral voor jezelf?
Alleen voor mezelf. Als je begint te schrijven met in gedachten wat lezers willen, dan schrijf je niet meer wat het verhaal nodig heeft. Je kunt nooit iedereen tevredenstellen. Ik richt me op het verhaal dat ik zelf wil vertellen.
Tot slot: wat hoop je dat lezers meenemen uit Just a Broken Angel?
Als er een boodschap in zit, dan is het misschien deze zin van Emmy: ‘It’s so fucking hard growing yourself into a woman.’ We maken ons vaak zorgen om mannen en jongens, en hun eenzaamheid, maar vrouwen worstelen net zo goed – en vaak nog meer. In deze roman staan vrouwen centraal, hun gevoelens, hun perspectief. Dat was een bewuste keuze.
Ik ben Lieselotte Danneels. Ik woon samen met mijn gezin in het West-Vlaamse Brugge. Als job ben ik winkelverantwoordelijke bij een Telecomoperator.
Sinds 2020 recenseer ik voor ThrillZone. Mij zul je nooit zonder boek vinden; waar ik ook naartoe ga, ik neem een boek mee. Mijn favoriete genres zijn thriller en feelgood. Ook al lukt het door de drukte niet altijd om veel meters te maken per dag, iedere avond voor het slapen gaan moet ik een hoofdstuk gelezen hebben. Anders heb ik geen goede nachtrust.
Ik lees heel veel auteurs en ontdek ook graag nieuwe auteurs. Natuurlijk heb ik ook favoriete auteurs. Voor het thrillergenre zijn dit Karin Slaughter en Anja Feliers. Voor het feelgood genre zijn dit Rachel Hore en Lucinda Riley.
Schrijf jouw recensie!