De Scandi-thriller blijft onverminderd populair. De trend die jaren geleden is ingezet met de Milennium-trilogie van Stieg Larsson, is nog steeds gaande. Elke Nederlandse uitgever heeft wel één of meerdere schrijvers uit het hoge noorden in hun fonds. Zo ook Uitgeverij Volt, die vorig jaar de markt aanboorde met Björn Paqualin. De Zweed schreef een trilogie met de eigenzinnige agente Stella Robertsson in de hoofdrol. Waar rook is is deel één en werd goed ontvangen, ook door ons. Lees hier onze recensie nog eens terug. Wij zeiden het volgende:

"Al met al is Waar rook is een interessant Scandinavisch thrillerdebuut, waarbij met name de setting en het hoofdpersonage ervoor zorgen dat de auteursnaam Björn Paqualin blijft hangen." 

Dan kan deel twee natuurlijk niet uitblijven. En die is deze week verschenen. De man op de brug brengt voor de tweede keer Stella Robertsson ten tonele. Waarover gaat deze thriller met de intrigerende naam?

In een Zweeds natuurreservaat worden twee vrouwen aangevallen tijdens het kamperen. Sporen lijken te duiden op een verband met een dubbele moord vijf jaar eerder: toen werden in datzelfde gebied twee dertienjarige meisjes vermoord door een man die ze daar tegenkwamen. De man is nooit gevonden, ondanks het feit dat een van de meisjes grote delen van het incident had opgenomen met haar telefoon.

Inspecteur Stella Robertsson heeft een moeilijke periode achter de rug, en die is nog niet voorbij. Ze is geschorst hangende het onderzoek naar de gebeurtenissen van een jaar geleden, toen haar ex-man in haar bijzijn om het leven kwam. Helaas heeft een journalist lucht gekregen van wat er destijds is gebeurd, en hij dreigt openbaar te maken wat hij heeft ontdekt. In een wanhopige poging om haar dochter te beschermen tegen de waarheid besluit Stella een deal met hem te sluiten: ze zal samen met hem in de twee zaken uit het reservaat duiken en hem inzicht geven in haar bevindingen, als hij toezegt zijn mond te houden…

‘Paqualin is ook scenarioschrijver en dat merk je. Hij beschrijft de omgeving beeldend en je kunt de dialogen bijna horen.’ – Smålandsposten