Verziekt is de nieuwe thriller van ThrillZone Award-winnares Eveline Karman. Hoog tijd om haar wat vragen te stellen!

Wat inspireerde je om Verziekt te schrijven, en zijn er persoonlijke of actuele thema’s die je in het verhaal hebt verwerkt?

Ik woonde nog in Nederland (Red: Eveline is inmiddels verhuisd naar Frankrijk waar ze een B&B heeft) toen dit idee kwam ‘opploppen’.
Zo’n drie jaar geleden passeerde ik een partycentrum. Op het parkeerterrein stonden rijen vol auto’s met bloemen aan de antenne geknoopt. Op het grind paradeerden dames en heren met dezelfde bloem als corsage op hun beste pak en jurk gespeld. Het was duidelijk wat ze deden. Ze wachtten zenuwachtig op een bruidspaar. Ik stond stil voor een verkeerslicht en bekeek dat allemaal en dacht: wat als de bruid nu nooit komt opdagen? Wat als ze is gevlucht naar Timboektoe? Of als ze is ontvoerd? Wat kan er gebeurd zijn? Hoe gaan al deze mensen reageren? Ik vond die gedachte heel intrigerend en ben erop gaan broeden. 

Persoonlijke thema’s zitten altijd in een boek, denk ik zelf. Actueel zijn natuurlijk de hype rond influencers en het idee dat veel mensen denken dat hun leven maakbaar is. De titel is natuurlijk altijd een puzzel. Bij mijn eerdere twee thrillers waren de titels tweeledig. Ik ben blij om te zeggen dat dit bij Verziekt weer is gelukt!

Je boeken worden vaak geprezen om hun spanning en psychologische diepgang. Hoe zorg je ervoor dat je lezers voortdurend op het puntje van hun stoel zitten?

Nu kan ik wel een heel mutsverhaal ophangen dat dit het geheim van de smid is en dat het ook veel ervaring en talent vergt en nog meer blabla, maar een boek schrijven is gewoon pittig. Diepgang heeft te maken met een goede voorbereiding. Wie is jouw personage? Wat doet die persoon als hij of zij onverwacht een vrije dag krijgt? Wat is zijn lievelingsgerecht? Wat is haar kledingstijl? En waar zit het verdriet of trauma van deze persoon? Houdt hij van schuine moppen of juist meer van bungeejumpen? 

Ook in Verziekt ligt het tempo hoog en zijn er wendingen toegevoegd die het verloop onvoorspelbaar laat zijn. Dat is een kwestie van puzzelen. Zelf helpt het mij om regelmatig de tekst hardop voor te lezen aan iemand. Dan doe ik mijn best om er al proclamerend lekker veel drama in te leggen. Als ik halverwege denk: dit is saai, ben ik op de verkeerde weg en herschrijf ik dat stuk. 

De ThrillZone Award winnen is een grote prestatie! Hoe heeft deze erkenning je carrière als auteur beïnvloed?

Tussen Verknipt en Verstrikt ben ik erg ziek geweest. Daardoor zat er helaas een ‘time-gap’ tussen deze twee boeken. Ik dacht dat lezers mij alweer vergeten waren, dat Verstrikt vergaan was. Toen ik gebeld werd dat ik de Thrillzone Award 2023 had gewonnen, heb ik gehuild, zo bijzonder vond ik dat. 

Het gaf me de kracht om te bedenken dat mensen misschien wel meer wilden lezen en dat ik het schrijven niet verleerd was. Daardoor kreeg ik vleugels en ook schrijfhaast: Verziekt wachtte op me!

In Verziekt draait het om geheimen en intriges. Wat fascineert je aan het verkennen van zulke donkere en complexe thema’s?

Heel eerlijk? Ik denk dat iedereen geheimen heeft. Misschien heb je nooit tegen je man verteld dat je als tiener in een winkel een lippenstift hebt gestolen. Misschien weet jouw vrouw niet dat jij ooit een ander hebt verleid terwijl je geen seconde serieus met haar was. Veel mensen hebben een dubbele agenda. De echte ‘what you see is what you get’ is zeldzaam. Rijke mensen die hard roepen dat geld niet belangrijk is. Of mensen die diëten, maar stiekem koekjes verstoppen. Heel veel mensen hebben ergens in hun hoofd een geheim kamertje met informatie die ze niet willen delen. Dat intrigeert me mateloos. 

Afgelopen zomer schreef je het zomerverhaal voor de tijdschriften Grazia, Vrouw Glossy en B&B Vol Liefde. Deze kerst lezen we jouw kerstverhaal in Linda, Margriet en Vriendin. Alle verhalen staan gratis op jouw website. Maar wat schrijf je liever, korte verhalen of complete boeken?

Ik ben een broodschrijver. Dat betekent dat als een blad mij benadert met een schrijfopdracht, dat ik produceer. Mijn passie is fictie, dus of ik nu een kortverhaal of boek schrijf: ik geniet en creëer en type. Ik heb afgelopen maand een nieuwe laptop moeten kopen omdat in de plastic toetsen van twee letters een gat zat. Het verschil is dat ik me bij een opdracht moet houden aan een briefing. Je krijgt woordaantallen en thema’s. Dat beperkt me enigszins. In eigen werk kan ik me uitleven. Als ik mijn hoofdpersoon vier pagina’s lang voor zijn leven wil laten rennen, kan dat. Die vrijheid is fantastisch. Ik kan de ergste dingen verzinnen. Diepe trauma’s opdiepen. Aan de andere kant: een kort verhaal schrijf ik in drie dagen. Over een boek doe ik bijna een jaar als alles meezit. De afwisseling is voor mij juist wat het schrijversvak zo fantastisch maakt. En natuurlijk het stilletjes fantaseren over de perfecte moord!