De Vlaamse thrillerauteur Darline Degheldere kennen we onder andere van Blanco. Nu is ze terug met De biograaf. Hoog tijd voor een vragenvuur!

Wat inspireerde je om De Biograaf te schrijven, en hoe ontstond het idee voor het verhaal?

Ik zag een documentaire over seriemoordenaar Dennis Nilsen. De man werd als bij toeval ontmaskerd en was ‘trots’ op zijn prestaties. Hij was blij dat hij zijn verhaal met iemand kon delen. Daaruit ontstond het idee om een seriemoordenaar tegen de lamp te laten lopen en hem vervolgens te doen overgaan tot enkele bekentenissen. Maar dat was een beetje te simpel. Vandaar zijn ongewoon verzoek om zijn levensverhaal te laten optekenen door een auteur die hij daarvoor zelf aanduidt.

Jouw personages voelen vaak levensecht aan. Heb je een specifieke methode om hen zo geloofwaardig neer te zetten?

Misschien is het belangrijk te weten dat de psychologie van de ‘gewone’ mens, maar zeker die van moordenaars mij al heel lang triggert. Waarom handelen mensen op een bepaalde manier? Heeft dat te maken met hun verleden? Zijn ze zo geboren of gaandeweg zo geworden? En ik probeer me altijd voor te stellen/te achterhalen waarom iemand op een bepaalde manier reageert. 

Voor De Biograaf heb een vijftal boeken over seriemoordenaars gelezen en ook opgezocht hoe narcisten en psychopaten denken en handelen. Tijdens het schrijfproces probeer ik me in hun gedachtegang in te leven om te weten hoe zij bepaalde situaties aanvoelen en hoe wat daarop hun reactie is.

Hoe zit jouw schrijfproces eruit? Werk je met een gedetailleerd plan of laat je je meer leiden door intuïtie?

Elk boek heeft zijn eigen proces. Een gedetailleerd plan heb ik nooit. Vanaf het moment dat ik een idee heb begin ik te schrijven. Soms weet hoe het verhaal begint (maar ken ik nog geen einde) en soms start ik met het einde en moet dan een begin verzinnen. Het schrijfproces evolueert zoals het leggen van een puzzel, alleen weet ik bij het begin niet uit hoeveel stukken de puzzel bestaat of waarover hij gaat, maar gaandeweg krijg ik er meer zicht op tot ik een volledig beeld krijg. 

Welke thema's wilde je met De Biograaf overbrengen en waarom vindt je die belangrijk?

Met De Biograaf breng ik niet echt een thema over. De opzet was een boek te schrijven waarin een aantal moorden een feit zijn, maar de wijze waarop en waarom van minder belang is. De Biograaf is geen boek waarin het gerecht (of een detective) onderzoekt wie of wat er gebeurd is, maar geeft de spanning weer waarin twee personen met een mysterieus kantje elkaar trachten te doorgronden. 

Zijn er auteurs, boeken of gebeurtenissen die een grote invloed hebben gehad op jouw schrijfstijl of verhaallijnen?

Krantenartikelen, nieuwsberichten, films of series: Ze zijn dikwijls de kiem voor een verhaal. Wat schrijfstijl betreft: ik geloof dat elk persoon zijn eigen stijl heeft, wat moeilijk kan veranderd worden. Zo hou ik niet echt van lange omschrijvingen van omgevingen of van te veel personages. Ik neem de lezer graag mee in het denkproces van de hoofdpersonages en leidt hen op een spannende manier en met onverwachte wendingen naar een ontknoping die ze niet zagen aankomen.

Kun je alvast een tipje van de sluier oplichten over wat jouw lezers in de toekomst van je kunnen verwachten?

Goede vraag. Ik ben ondertussen al 10 maanden bezig met mijn volgend boek. Daarvan wist ik heel snel het begin (Een man wordt op de hoogte gebracht dat zijn zoon verongelukt is, maar hij heeft helemaal geen zoon?!) maar tot op vandaag weet ik niet hoe het verhaal zal eindigen…