Het is niet alleen aan Nederland voorbehouden dat (ex-)politiebeambten zich op het schrijven van misdaad- of politieromans storten. Ook in België kent men dit en wel in de verpersoonlijking van Christian De Coninck. De aanleiding was niet zo’n prettige, in 2005 kluisterde een ziekte hem aan het ziekbed. Van de nood een deugd makende, lag daar de start voor zijn debuut, De Praagse connectie. Inmiddels is de rest geschiedenis en heeft De Coninck zijn serie rond het speurders-duo Stijn Goris en Stef Pauwels uitgebreid naar dertien. Waarvan als laatste Bloedvlag, onlangs is verschenen.

De 17-jarige Bram Verbruggen is diep weggezakt. Hij is langzaam verslaafd geraakt aan heroïne maar heeft al snel geen geld meer om in zijn behoefte te kunnen voorzien. Zijn dealer heeft een passende oplossing voor hem, Bram gaat opdrachten uitvoeren, in ruil voor heroïne. Omdat hij weinig voelt voor een eerste voorstel, waar hij overigens niet aan ontkomt, ontvangt hij de opdracht om iemand om het leven te brengen. Met een vader die lid is van het Brussels politiekorps, is er altijd wel een wapen voorhanden en Bram gaat op pad voor zijn opdracht want hij smacht naar heroïne. Alleen verloopt de operatie niet als verwacht en is het resultaat een verschrikkelijke moordpartij die voor het duo Stijn Goris en Stef Pauwels nauwelijks aan te zien zijn. Een van de dodelijke slachtoffers is een collega van hen, inspecteur van de drugssectie, Hans Cornelis. Na verwerking van de eerste ontzetting, start het onderzoek en proberen beide speurders een reden te vinden waarom hun collega zo koelbloedig is vermoord. Het antwoord is nog niet voorhanden….

De Coninck is het wederom gelukt een smaakvolle misdaadroman op papier te zetten. In een verhaal dat is opgezet uit meerdere verhaallijnen die lang op zichzelf staan maar zeer goed gelaagd zijn opgezet, neemt hij zijn lezers mee naar de kern van een ingewikkelde politiezaak. Menig keer wordt de suggestie gewekt dat een oplossing nabij is en een kwestie van tijd zal zijn maar even zoveel keer haalt een plotwending alles overhoop en blijven arrestaties uit. De personages worden stevig neergezet en dat is nodig omdat, zeker in het begin, de gedachtegang en het afwegen van mogelijkheden en kansen van belang zijn om het verdere verloop goed te kunnen begrijpen. Zowel Goris, Pauwels als de lezers, moeten regelmatig een stapje terug doen om uiteindelijk het juiste spoor te blijven volgen. Meerdere actuele bedreigende thema’s schuiven langzaam door het verhaal en tonen het kansloze gevecht om financiële verleidingen te kunnen weerstaan. Dat alles kleurt de auteur met een zeer verfijnd taalgebruik dat recht doet aan het Vlaams. Het zijn daarbij de uitdrukkingen en gezegden zoals die alleen in Vlaanderen worden gebezigd. Verder is er niets, maar dan ook helemaal niets aan te merken op zinsopbouw en woordkeus, alles klopt gewoon.

Samengevat kan Bloedvlag als een aanwinst worden gezien in het sub-genre 'misdaadroman' en lijken beide protagonisten Goris en Pauwels tijdloos te zijn. Brussel vaart er wel bij, beide speurders lukt het bijna dat criminelen spijt krijgen van hun gepleegde wandaden. En de lezer legt het boek met een tevreden gevoel neer.