In 2013 was daar opeens een nieuw Scandinavisch schrijversduo dat ons verraste met het zeer spannende en verfrissende Springvloed. In de hoofdrol de piepjonge agente Olivia Rönning en de aan lager wal geraakte ex-politieman Tom Stilton. Ze werkt in het debuut van de Börjlinds aan een beestachtige moord op het strand van Nordkoster. Springvloed werd omschreven als een "aanwinst voor het thrillergenre". Inmiddels zijn we alweer toe aan deel vier in de Rönning & Stilton reeks: Wiegelied.
Olivia is vrijwilligster op het treinstation van Stockholm, waar honderden vluchtelingen tegelijk aankomen. Het thema blijkt zeer belangrijk in Wiegelied. In de bossen van Smäland wordt een lijk van een jongen ontdekt. Hij is gruwelijk toegetakeld en zijn keel blijkt doorgesneden. Het lijkt op een moord door een pedofiel. Bij het lijk wordt een mes met een Roemeense gravering aangetroffen.
In Stockholm treft prostituee Muriel, een bekende van Tom Stilton, de jonge vluchtelinge Folami aan. Ze zit weggedoken in een hoekje en heeft nergens om naartoe te gaan. Muriel besluit haar op te nemen.
Twee verhaallijnen die ogendoenlijk niets met elkaar van doen hebben maar gaandeweg het verhaal bij elkaar komen. Het is een ingrediënt dat Cilla en Rolf Börjlind vaak laten terugkomen in hun boeken. In Wiegelied is Olivia Rönning toegevoegd aan het rechercheursteam van Mette Olsäter. Stilton heeft geprobeerd een andere weg in te slaan, maar wordt iets later ook weer gevraagd door Olsäter om mee te helpen bij het oplossen van de moordzaak in Smäland. En zo is het dream team wederom compleet. De zoektocht naar de moordenaar van het jongetje brengt hen onder andere naar Boekarest, waar de Börjlinds de lezer trakteren op heftige maar blijkbaar al te hedendaagse taferelen. Jeugd dat aan prostitutie doet, complete leefgemeenschappen die creperen in riolen; niets blijft de lezer bespaard en de ervaringen kruipen onder de huid. Het maakt van Wiegelied een soms ongemakkelijke maar wel bijzonder realistische inkijk in de duistere zijde van de 'westerse' samenleving.
Het schrijversduo blinkt uit in de uitwerking van de personages die inmiddels dus al vier delen meegaan. Met name Rönning maakt een karakterontwikkeling door die zich in Wiegelied doorzet. Ook in haar privéleven rommelt het, iets wat wellicht overbodig is, maar een en ander nog menselijk weet te maken. De schrijfstijl blijft daarnaast ook enorm sterk. Vooral het beeldende aspect is vaak nadrukkelijk aanwezig en zorgt voor een mooie leeservaring. Wel nemen de Börjlinds soms wat teveel tijd om zaken toe te lichten, alsof de lezer zelf niet altijd in staat is om na te denken. Less is more, zullen we maar zeggen.
Toch knaagt er iets. Los van het enorm actuele onderwerp van de grote vluchtelingenstroom naar Europa, is 'het nieuwe' er bij dit boek van Cilla en Rolf Börjlind wel een beetje af. Daar waar de eerste delen van de reeks nog verfrissend waren, is Wiegelied dat minder. Wellicht komt dit door het feit dat het schrijversduo heeft besloten gebruik te maken van een buitenlands toneel: Boekarest. Dit geeft minder authenticiteit aan Wiegelied, daar waar de eerdere boeken met name focusten op het verhaal in het Zweedse landschap. En dat is toch wat een lezer zoekt in dit soort thrillers: het Scandinavische natuurelement, wat een extra dimensie aan de Scandi-thriller meegeeft. David Hewson zei ooit in een interview met ThrillZone dat een schrijver vaak uitwijkt naar andere oorden in het verhaal, wanneer de originaliteit afneemt. Dit lijkt het geval in Wiegelied.
Toch doen de Börjlinds hun 'kunstje' nog altijd beter dan de meeste Scandinavische collega's. Dit komt door het gruwelijke maar toch realistisch aandoende scenario maar ook door de vlotte vertelstijl en de snelheid die het verhaal heeft. Vooral richting het einde toe zal de lezer op het puntje van de stoel belanden. En uiteindelijk is dat waarvoor een thriller gelezen worden: spanning!
Wiegelied is dan misschien niet het beste deel in de Rönning & Stilton reeks, toch is het nog steeds een uitstekende thriller die de lezer urenlang zal vermaken!
Olivia is vrijwilligster op het treinstation van Stockholm, waar honderden vluchtelingen tegelijk aankomen. Het thema blijkt zeer belangrijk in Wiegelied. In de bossen van Smäland wordt een lijk van een jongen ontdekt. Hij is gruwelijk toegetakeld en zijn keel blijkt doorgesneden. Het lijkt op een moord door een pedofiel. Bij het lijk wordt een mes met een Roemeense gravering aangetroffen.
In Stockholm treft prostituee Muriel, een bekende van Tom Stilton, de jonge vluchtelinge Folami aan. Ze zit weggedoken in een hoekje en heeft nergens om naartoe te gaan. Muriel besluit haar op te nemen.
Twee verhaallijnen die ogendoenlijk niets met elkaar van doen hebben maar gaandeweg het verhaal bij elkaar komen. Het is een ingrediënt dat Cilla en Rolf Börjlind vaak laten terugkomen in hun boeken. In Wiegelied is Olivia Rönning toegevoegd aan het rechercheursteam van Mette Olsäter. Stilton heeft geprobeerd een andere weg in te slaan, maar wordt iets later ook weer gevraagd door Olsäter om mee te helpen bij het oplossen van de moordzaak in Smäland. En zo is het dream team wederom compleet. De zoektocht naar de moordenaar van het jongetje brengt hen onder andere naar Boekarest, waar de Börjlinds de lezer trakteren op heftige maar blijkbaar al te hedendaagse taferelen. Jeugd dat aan prostitutie doet, complete leefgemeenschappen die creperen in riolen; niets blijft de lezer bespaard en de ervaringen kruipen onder de huid. Het maakt van Wiegelied een soms ongemakkelijke maar wel bijzonder realistische inkijk in de duistere zijde van de 'westerse' samenleving.
Het schrijversduo blinkt uit in de uitwerking van de personages die inmiddels dus al vier delen meegaan. Met name Rönning maakt een karakterontwikkeling door die zich in Wiegelied doorzet. Ook in haar privéleven rommelt het, iets wat wellicht overbodig is, maar een en ander nog menselijk weet te maken. De schrijfstijl blijft daarnaast ook enorm sterk. Vooral het beeldende aspect is vaak nadrukkelijk aanwezig en zorgt voor een mooie leeservaring. Wel nemen de Börjlinds soms wat teveel tijd om zaken toe te lichten, alsof de lezer zelf niet altijd in staat is om na te denken. Less is more, zullen we maar zeggen.
Toch knaagt er iets. Los van het enorm actuele onderwerp van de grote vluchtelingenstroom naar Europa, is 'het nieuwe' er bij dit boek van Cilla en Rolf Börjlind wel een beetje af. Daar waar de eerste delen van de reeks nog verfrissend waren, is Wiegelied dat minder. Wellicht komt dit door het feit dat het schrijversduo heeft besloten gebruik te maken van een buitenlands toneel: Boekarest. Dit geeft minder authenticiteit aan Wiegelied, daar waar de eerdere boeken met name focusten op het verhaal in het Zweedse landschap. En dat is toch wat een lezer zoekt in dit soort thrillers: het Scandinavische natuurelement, wat een extra dimensie aan de Scandi-thriller meegeeft. David Hewson zei ooit in een interview met ThrillZone dat een schrijver vaak uitwijkt naar andere oorden in het verhaal, wanneer de originaliteit afneemt. Dit lijkt het geval in Wiegelied.
Toch doen de Börjlinds hun 'kunstje' nog altijd beter dan de meeste Scandinavische collega's. Dit komt door het gruwelijke maar toch realistisch aandoende scenario maar ook door de vlotte vertelstijl en de snelheid die het verhaal heeft. Vooral richting het einde toe zal de lezer op het puntje van de stoel belanden. En uiteindelijk is dat waarvoor een thriller gelezen worden: spanning!
Wiegelied is dan misschien niet het beste deel in de Rönning & Stilton reeks, toch is het nog steeds een uitstekende thriller die de lezer urenlang zal vermaken!