Cis Meijer (1970) studeerde film- en televisiewetenschappen aan de UvA en werkt tegenwoordig als beeldeditor. Haar ervaring als model inspireerde de auteur tot het schrijven van Verdoofd. Ze woont met haar man en dochter in Amsterdam en houdt van kunst, pure chocolade en Parijs. Moordspel, Knock-out, Dark Mind, Black Mail, Jacht en Val zijn ook enkele jeugdthrillers die ze schreef.

Voordat Noor zich samen met haar vrienden voor het spelprogramma Breakout inschrijft, wordt Sky door twee jongens beroofd. Vanaf dat moment gebeuren er meer vreemde dingen. Zo krijgt Eline een dreigbriefje, en verdwijnt er een foto uit Noors kamer. De vrienden moeten voordat het spel begint, ondertussen allemaal bizarre uitdagingen doen, om in aanmerking van dit opmerkelijke spel te komen. Al snel komt Noor tot de conclusie dat er iets niet helemaal in de haak is.

Wanneer Noor, Sky, Eline, Jordi en Daan mee mogen doen aan het uiteindelijke spel, verdwijnt Sky niet lang nadat ze in het landhuis aan zijn gekomen. Het wordt met de minuut eigenaardiger.

Ondertussen ontwikkelt er zich een macabere sfeer, nu ze er alles aan moeten doen om hun vriendin te redden. De opdrachten die ze moeten vervullen om een fors geldbedrag te winnen, zijn ronduit gruwelijk, beseffen ze al snel. Vooral als ze elkaar echt beter leren kennen. Dan realiseren ze zich, dat ze op een gewiekste manier er worden ingeluisd. Wie zit er dan wel achter? Wie speelt een ziek spelletje met ze? Welke boodschap heeft deze persoon voor ze? En hoe ver zullen de vrienden voor Sky kunnen gaan? Het is Game on…

Cis Meijer schrijft Game on vanuit meerdere perspectieven, waar die van Noor en Sky de belangrijksten zijn. De scenes volgen zich vlot op, en al snel wordt Sky hardhandig door twee jongens beroofd, waarbij de vraag naar boven komt, of dit wel een beroving is geweest. Noor, die zich op hetzelfde moment wilde inschrijven met haar vrienden om deel te nemen aan een spelprogramma dat de naam Breakpoint draagt, voelt zich direct schuldig.

Het is meteen duidelijk om welke thema’s het in de verhaallijn gaat. Bodyshaming waarbij onzekerheid de kop op steekt, armoede waardoor niet altijd alles mogelijk is, en vooral spijt dat gepaard gaat met schuldgevoel. Daarnaast worden de gevolgen van eetstoornissen, en een overmatig gebruik van Social Media bij jongeren feilloos onder de loep gelegd, waardoor vooral jonge lezers de harde boodschap van deze onderwerpen zullen voelen.

Zoals het een jeugdboek betaamt is het taalgebruik niet te moeilijk, en is de manier van schrijven herkenbaar. Het leest vlot weg, waardoor met name de jonge lezer niet geneigd is om vroegtijdig af te haken. Meijer weet haar lezers dan ook van genoeg spanning te voorzien, waarbij het, vooral de hele jonge lezer, lichtelijk kan shockeren. Uiteraard hangt dit van de lezer zelf af. Als men niet van thrillers houdt, of buitengewone spanning, dan is Game on waarschijnlijk niet voor de lezer geschikt. Het is aan de andere kant juist wel geschikt voor de doelgroep, omdat er sprake is van herkenning in wat een jongvolwassen tiener van deze tijd bezig kan houden, en wat er in het hoofd van de lezer om kan gaan.

We merken dat alles een plek heeft in de plot en dat niets aan het toeval is overgelaten. Volwassen lezers kunnen het plot misschien iets te eenvoudig vinden, en voor die doelgroep zal het plot makkelijk in te vullen zijn. Voor de jeugd is het echter perfect en goed te begrijpen. De schrijfster houdt haar publiek tot het laatste moment aan het boek gekluisterd omdat de lezer koste wat het kost wil weten hoe het af zal lopen.

Game on is dus spannend, tegelijkertijd luguber, en daardoor misschien niet direct wat je van een jeugdthriller zou verwachten. Toch zit het allemaal ontzettend goed in elkaar. Game on is een verhaal dat vooral de jonge lezer bewuster maakt van de omgeving, de medemens, en wat er om hen heen gebeurt. Misschien iets te snel afgewikkeld, maar dat heeft ook weer voorkomen dat het te langdradig is geworden. Al met al een boek dat punten bij de jeugd zal scoren.