Dan Brown behoeft geen enkele introductie. Elke zichzelf respecterende thrillerlezer heeft een of meerdere van zijn boeken gelezen. De beste man verkocht al tientallen miljoenen exemplaren van zijn thrillers, met nagenoeg in elk boek Robert Langdon in de hoofdrol. Maar voor wie het nog niet wist: Brown schreef ook boeken zonder de aansprekende professor. Een daarvan is De Delta Deceptie uit 2006, verschenen ná de Da Vinci Code.
De Amerikaanse president Zack Herney zit in zak en as. Zonder een wonder gaat hij een volgende ambtstermijn niet halen. Er moet iets gebeuren, en zijn smeekbedes lijken te zijn verhoord: de NASA ontdekt via satellieten iets op de Noordpool. Dit kan de redding van Herney zijn en van NASA: die organisatie krijgt al jarenlang kritiek dat ze geld weggooien en er niets voor terugdoen. Deze wereldveranderende ontdekking kan dit alles voor eens en voor altijd veranderen. Maar het zekere voor het onzekere, dus er wordt een expeditieteam naar de Noordpool gestuurd om de ontdekking verder te onderzoeken. Onder hen is ook de dochter van Herney’s grootste concurrent. Maar al snel blijkt er iets aan de hand te zijn met het bewijsmateriaal. En dan begint het avontuur voor het team pas echt…
De Delta Deceptie is een typische Brown-thriller. Alles wat we van hem kennen zit er in: een wereldveranderend plot, een ultieme bad guy, een climax die verrast. Maar ook de knappe dame die samen met een pragmatische geleerde op onderzoek moet en die uiteindelijk voor elkaar vallen. Knippen plakken met Langdon en je hebt…tja, jullie snappen het. Het boek is erg op de moderne wetenschap gestoeld en dat is gaaf, want het is erg interessante materie. Hoe een organisatie als NASA werkt heb je als lezer misschien altijd al willen weten. Toch is het niet een van Brown’s beste. Het is daarvoor simpelweg meer van hetzelfde, de Brown-formule op herhaling zullen we maar zeggen. Maar dit mag geenszins worden opgevat alsof De Delta Deceptie een slecht boek is. Helemaal niet, menig thrillerauteur zou trots zijn op dit resultaat. We weten echter waartoe Brown nog meer in staat is. De Delta Deceptie: een onderhoudende thriller van een auteur die meer in zijn mars heeft.
De Amerikaanse president Zack Herney zit in zak en as. Zonder een wonder gaat hij een volgende ambtstermijn niet halen. Er moet iets gebeuren, en zijn smeekbedes lijken te zijn verhoord: de NASA ontdekt via satellieten iets op de Noordpool. Dit kan de redding van Herney zijn en van NASA: die organisatie krijgt al jarenlang kritiek dat ze geld weggooien en er niets voor terugdoen. Deze wereldveranderende ontdekking kan dit alles voor eens en voor altijd veranderen. Maar het zekere voor het onzekere, dus er wordt een expeditieteam naar de Noordpool gestuurd om de ontdekking verder te onderzoeken. Onder hen is ook de dochter van Herney’s grootste concurrent. Maar al snel blijkt er iets aan de hand te zijn met het bewijsmateriaal. En dan begint het avontuur voor het team pas echt…
De Delta Deceptie is een typische Brown-thriller. Alles wat we van hem kennen zit er in: een wereldveranderend plot, een ultieme bad guy, een climax die verrast. Maar ook de knappe dame die samen met een pragmatische geleerde op onderzoek moet en die uiteindelijk voor elkaar vallen. Knippen plakken met Langdon en je hebt…tja, jullie snappen het. Het boek is erg op de moderne wetenschap gestoeld en dat is gaaf, want het is erg interessante materie. Hoe een organisatie als NASA werkt heb je als lezer misschien altijd al willen weten. Toch is het niet een van Brown’s beste. Het is daarvoor simpelweg meer van hetzelfde, de Brown-formule op herhaling zullen we maar zeggen. Maar dit mag geenszins worden opgevat alsof De Delta Deceptie een slecht boek is. Helemaal niet, menig thrillerauteur zou trots zijn op dit resultaat. We weten echter waartoe Brown nog meer in staat is. De Delta Deceptie: een onderhoudende thriller van een auteur die meer in zijn mars heeft.