De bloedrode rivier

• 28 augustus 2024
• Klassieke Fantasy
• Marinus van de Velde

De bloedrode rivier

• Serie

  De Brug der Getijden

• Auteur(s)

  David Hair

• Uitgeverij(en)

  Luitingh-Sijthoff

• Jaar van uitgave

  2016

• Thrillzone score

  4
• Deel deze recensie

De Bloedrode Rivier is het zesde deel in David Hairs fantasy-reeks De Brug der Getijden. Het is tegelijkertijd ook het een-na-laatste deel in deze reeks.

Let wel; het is altijd ingewikkeld om een samenvatting te geven van een boek dat in een reeks valt, en dus opvolgend is qua gebeurtenissen. Laten we het zo stellen; op de planeet Urte zijn de twee werelddelen Yuros en Antiopia met elkaar verbonden via de Maanvloedbrug. Deze brug is eens per twaalf jaar beschikbaar.

Nu hebben de bevelhebbers van Yuros besloten om Antiopia in te nemen. In De bloedrode rivier is deze strijd in volle gang en hebben de legers al met elkaar gestreden. Die strijd is niet bepaald in het voordeel van Yuros. 

Wat echter belangrijker lijkt, is de strijd in de schaduwen. Zo is de verloren gewaande Scytale van Corineus gevonden door Ramita en Alaron Mercer. Deze Scytale herbergt een groot geheim; hoe ‘normale’ mensen magische krachten kunnen ontwikkelen, de zogenaamde gnosis. Met andere woorden; wie deze Scytale in handen krijgt, heeft een groots wapen ter beschikking. Alaron en Ramita zijn er dus mee op de vlucht en ze worden achtervolgd door vele groeperingen die de Scytale in handen willen krijgen.

Eigenlijk merk je aan alles: De bloedrode rivier is fantasy van de bovenste plank, maar is wel een tussendeel dat moet leiden naar de grootse finale in deel zeven. Hair heeft zijn pionnen goed op het schaakbord neergezet en schuift met grote snelheid van links naar rechts. Het is aan de lezer om bij de les te blijven, helemaal wanneer het al even een tijdje geleden is dat je deel vijf las.

Eigenlijk draait De brug der getijden rondom een oude vriendengroep die elkaar uit het oog zijn verloren. Zo zien we Ramon Sensini inmiddels als adviseur van een van de legers van Yuros, die uit de woestijn van Antiopia moet zijn te vluchten. Seth Korion is de zoon van een grote generaal en is nu zelf de generaal van een leger. Alaron is dus op de vlucht met de Scytale en Elena Anborn is ook nog steeds naar die Scytale. Een van de vijanden van Alaron is ook een oude vriend: Malevorn, die elkaar in de haren zaten op school. Het maakt van een grootse epos ook een klein verhaal van onderlinge relaties, iets wat Hair uitstekend beheerst.

De plot is ook werkelijk fantastisch. De gebeurtenissen rondom de Scytale zijn vol snelheid gesproken en zijn erg spannend. Maar ook de poging tot ontsnapping van het leger van Seth Korion is dat. Kortom, van hoog tot laag gebeurt er van alles in De bloedrode rivier. Het blijkt steeds duidelijker: De brug der getijden is echt een van de betere fantasyreeksen van de laatste jaren.