Domenica de Rosa is een Brits auteur die, na enige jaren te hebben gewerkt als redacteur en uitgeefdirecteur kinderboeken voor HarperCollins, in 1998 besloot haar eigen dromen na te jagen. Onder eigen naam publiceerde ze eerst een aantal romans over Italië, families en identiteit. Maar geïnspireerd door een verhaal verteld door haar echtgenoot, een archeoloog, ontwikkelde zich snel een verhaal in haar hoofd dat in 2009 resulteerde in Dodencirkel. Dat was de start van een misdaadserie met forensisch archeoloog Ruth Galloway in de hoofdrol en meteen de geboorte van het pseudoniem Elly Griffiths als misdaadauteur. De nieuwste en zevende thriller in de reeks heet Geestvelden.

In Geestvelden doet een kraanmachinist een macabere ontdekking wanneer hij grond bouwrijp maakt. Hij legt een oud vliegtuig bloot met daarin een lijk. Wanneer inspecteur Harry Nelson de hulp van Galloway erbij roept, heeft zij al snel in de gaten dat er meer aan de hand is. Het lichaam in het vliegtuig kan nooit de piloot zijn.

Het spoor leidt naar huize Blackstock, een rijke familie in de omgeving. De piloot is namelijk de jarenlang verdwenen gewaande Fred Blackstock, die in de Tweede Wereldoorlog verdween…

Griffiths heeft een aangename manier van vertellen. Evenwel duurt het in Geestvelden even voordat het verhaal echt op gang komt. Dit komt doordat de auteur de tijd neemt om de pionnen op het bord te zetten. Ze introduceert alle karakters uitvoerig, en dat haalt soms de vaart er wat uit. Grote voordeel is dat ze dit ook doet voor de al bekende personages in de serie, zoals Galloway en Nelson. Je krijgt, met name als je nieuw in de serie bent, een goede indruk van deze karakters en hun onderlinge verband. Hierdoor hoef je de eerdere delen in de reeks niet te hebben gelezen, want je krijgt een snelle introductie. 

Na de helft van Geestvelden gooit Griffiths de snelheid erin en is het echt genieten geblazen. De hele aristocratische sfeer rondom de Blackstocks en het personage van Ruth Galloway hebben wel wat van Agatha Christie weg. En dat is een compliment, want die sfeer is erg aangenaam. Je weet dat er niet al teveel bloed vloeit, maar dat de suspense evenwel op een prettige manier aanwezig is. Daar helpt de omgeving ook bij; Geestvelden speelt zich af op het Engelse platteland, waar de versnelling simpelweg altijd iets lager staat dan in de grote stad. Dat maakt de boeken van Griffiths verademend, want ze weet de verhaallijn ook nog verrassend af te ronden. 

Onderwijl speelt er naast de whodunnit ook nog genoeg tussen de personages zelf. Zo zijn er verhoudingen, verwekte kinderen en afgunst. Het is net het echte leven, maar deze afwisseling houdt de frisheid in Geestvelden. 

De Galloway-reeks onderscheidt zich door de aangename Christie-achtige sfeer die de auteur weet op te roepen. Het is allemaal spannend, maar wel op een relaxte manier. Weer eens wat anders!