Boek der Doden is het eerste boek in wat een trilogie moet worden en gaat kort gezegd over het einde der dagen. Het tweede en derde deel zijn inmiddels uit en heten respectievelijk Boek der Zielen en Boek der Wachters.
Boekenreeksen doen het goed tegenwoordig, maar het is altijd even afwachten of het eerste deel aanleiding geeft om een reeks helemaal tot aan het einde uit te lezen en natuurlijk of een uitgever er voldoende brood in ziet om een reeks helemaal tot het einde op de markt te brengen. Dat laatste is bij deze reeks dus het geval, maar is de reeks ook boeiend genoeg om hem helemaal te lezen? Het grote publiek meende kennelijk van wel, maar dat biedt natuurlijk geen garanties voor de individuele lezer. Het thema sprak mij in elk geval bij voorbaat aan en ik besloot dus het eerste boek aan te schaffen.
Een stel archeologen doet vlak na de tweede wereldoorlog tijdens een opgraving op het Engelse eiland Wright een zorgwekkende ontdekking. Ze vinden een ondergrondse bibliotheek met daarop de geboortedata en sterftedata van alle mensen die ooit hebben geleefd. De data houden echter op in 2027 hetgeen de theorie doet ontstaan dat het daarna wel eens over en uit zou kunnen zijn met deze wereld. Over het hoe en het waarom worden echter geen mededelingen gedaan. Gaat het om een meteoorinslag of een alles vernietigende oorlog? Daarnaast speelt er een verhaal in de huidige tijd in New York over een seriemoordenaar die in de pers al gauw wordt aangeduid als de Doemsdagmoordenaar. Hij stuurt zijn slachtoffers namelijk voordat hij ze vermoordt een kaartje met de datum waarop ze gaan sterven. Het is aan Will Piper, een al wat oudere inspecteur die dicht tegen zijn pensioen aanzit, die zeer tegen zijn zin met deze laatste zaak wordt belast. Het liefst had hij in alle rust zijn laatste dagen als inspecteur afgeteld, maar dat zit er dus niet voor hem in.
Glenn Cooper is bepaald geen groot stilist (het is allemaal een beetje van dik hout zaagt men planken) en het niveau van zijn dialogen doen af en toe aan die van Robert Ludlum denken die daar ook al geen grootmeester in was. Maar goed, het boek leest verder in elk geval lekker weg. De plot van het verhaal werpt uiteraard allerlei interessante vragen op, zoals wat de intrinsieke waarde van iemands leven en handelingen is als de consequenties van je acties toch al van tevoren vaststaan.
De hoofdpersoon Will Piper is een al wat oudere inspecteur die een drankprobleem heeft (nee, inderdaad niet bijster origineel) en die er helemaal niet op zit te wachten om met de Doemsdagmoordenaar zaak opgescheept te zitten. In zijn kielzog neemt hij een vrouwelijke rookie mee die hem eerst maar een norse oude vent vindt, maar met wie ze later toch onder de lakens kruipt. Een beetje uitgekauwd, gekunsteld en een tikkeltje ongeloofwaardig allemaal.
Dat neemt niet weg dat Boek der Doden best bij vlagen een spannend verhaal is. Ik hoop dat het niveau van de volgende delen wat hoger ligt dan dit eerste, want het uitgangspunt en het idee van deze serie is best aardig gevonden.
Boekenreeksen doen het goed tegenwoordig, maar het is altijd even afwachten of het eerste deel aanleiding geeft om een reeks helemaal tot aan het einde uit te lezen en natuurlijk of een uitgever er voldoende brood in ziet om een reeks helemaal tot het einde op de markt te brengen. Dat laatste is bij deze reeks dus het geval, maar is de reeks ook boeiend genoeg om hem helemaal te lezen? Het grote publiek meende kennelijk van wel, maar dat biedt natuurlijk geen garanties voor de individuele lezer. Het thema sprak mij in elk geval bij voorbaat aan en ik besloot dus het eerste boek aan te schaffen.
Een stel archeologen doet vlak na de tweede wereldoorlog tijdens een opgraving op het Engelse eiland Wright een zorgwekkende ontdekking. Ze vinden een ondergrondse bibliotheek met daarop de geboortedata en sterftedata van alle mensen die ooit hebben geleefd. De data houden echter op in 2027 hetgeen de theorie doet ontstaan dat het daarna wel eens over en uit zou kunnen zijn met deze wereld. Over het hoe en het waarom worden echter geen mededelingen gedaan. Gaat het om een meteoorinslag of een alles vernietigende oorlog? Daarnaast speelt er een verhaal in de huidige tijd in New York over een seriemoordenaar die in de pers al gauw wordt aangeduid als de Doemsdagmoordenaar. Hij stuurt zijn slachtoffers namelijk voordat hij ze vermoordt een kaartje met de datum waarop ze gaan sterven. Het is aan Will Piper, een al wat oudere inspecteur die dicht tegen zijn pensioen aanzit, die zeer tegen zijn zin met deze laatste zaak wordt belast. Het liefst had hij in alle rust zijn laatste dagen als inspecteur afgeteld, maar dat zit er dus niet voor hem in.
Glenn Cooper is bepaald geen groot stilist (het is allemaal een beetje van dik hout zaagt men planken) en het niveau van zijn dialogen doen af en toe aan die van Robert Ludlum denken die daar ook al geen grootmeester in was. Maar goed, het boek leest verder in elk geval lekker weg. De plot van het verhaal werpt uiteraard allerlei interessante vragen op, zoals wat de intrinsieke waarde van iemands leven en handelingen is als de consequenties van je acties toch al van tevoren vaststaan.
De hoofdpersoon Will Piper is een al wat oudere inspecteur die een drankprobleem heeft (nee, inderdaad niet bijster origineel) en die er helemaal niet op zit te wachten om met de Doemsdagmoordenaar zaak opgescheept te zitten. In zijn kielzog neemt hij een vrouwelijke rookie mee die hem eerst maar een norse oude vent vindt, maar met wie ze later toch onder de lakens kruipt. Een beetje uitgekauwd, gekunsteld en een tikkeltje ongeloofwaardig allemaal.
Dat neemt niet weg dat Boek der Doden best bij vlagen een spannend verhaal is. Ik hoop dat het niveau van de volgende delen wat hoger ligt dan dit eerste, want het uitgangspunt en het idee van deze serie is best aardig gevonden.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Boekenreeksen doen het goed tegenwoordig, maar het is altijd even afwachten of het eerste deel aanleiding geeft om een reeks helemaal tot aan het einde uit te lezen en natuurlijk of een uitgever er voldoende brood in ziet om een reeks helemaal tot het einde op de markt te brengen. Dat laatste is bij deze reeks dus het geval, maar is de reeks ook boeiend genoeg om hem helemaal te lezen? Het grote publiek meende kennelijk van wel, maar dat biedt natuurlijk geen garanties voor de individuele lezer. Het thema sprak mij in elk geval bij voorbaat aan en ik besloot dus het eerste boek aan te schaffen.
Een stel archeologen doet vlak na de tweede wereldoorlog tijdens een opgraving op het Engelse eiland Wright een zorgwekkende ontdekking. Ze vinden een ondergrondse bibliotheek met daarop de geboortedata en sterftedata van alle mensen die ooit hebben geleefd. De data houden echter op in 2027 hetgeen de theorie doet ontstaan dat het daarna wel eens over en uit zou kunnen zijn met deze wereld. Over het hoe en het waarom worden echter geen mededelingen gedaan. Gaat het om een meteoorinslag of een alles vernietigende oorlog? Daarnaast speelt er een verhaal in de huidige tijd in New York over een seriemoordenaar die in de pers al gauw wordt aangeduid als de Doemsdagmoordenaar. Hij stuurt zijn slachtoffers namelijk voordat hij ze vermoordt een kaartje met de datum waarop ze gaan sterven. Het is aan Will Piper, een al wat oudere inspecteur die dicht tegen zijn pensioen aanzit, die zeer tegen zijn zin met deze laatste zaak wordt belast. Het liefst had hij in alle rust zijn laatste dagen als inspecteur afgeteld, maar dat zit er dus niet voor hem in.
Glenn Cooper is bepaald geen groot stilist (het is allemaal een beetje van dik hout zaagt men planken) en het niveau van zijn dialogen doen af en toe aan die van Robert Ludlum denken die daar ook al geen grootmeester in was. Maar goed, het boek leest verder in elk geval lekker weg. De plot van het verhaal werpt uiteraard allerlei interessante vragen op, zoals wat de intrinsieke waarde van iemands leven en handelingen is als de consequenties van je acties toch al van tevoren vaststaan.
De hoofdpersoon Will Piper is een al wat oudere inspecteur die een drankprobleem heeft (nee, inderdaad niet bijster origineel) en die er helemaal niet op zit te wachten om met de Doemsdagmoordenaar zaak opgescheept te zitten. In zijn kielzog neemt hij een vrouwelijke rookie mee die hem eerst maar een norse oude vent vindt, maar met wie ze later toch onder de lakens kruipt. Een beetje uitgekauwd, gekunsteld en een tikkeltje ongeloofwaardig allemaal.
Dat neemt niet weg dat Boek der Doden best bij vlagen een spannend verhaal is. Ik hoop dat het niveau van de volgende delen wat hoger ligt dan dit eerste, want het uitgangspunt en het idee van deze serie is best aardig gevonden.