In zijn dankwoord vertelt hij dat het al een flink aantal jaren geen geheim voor hem is om een keer een roman te gaan schrijven. Dan nog moet het maar gebeuren en zijn drukke agenda werkte daar niet altijd aan mee. Een talkshow presenteren en daar internationaal succes mee hebben garandeert niet dat het eerste boek dezelfde lof krijgt toebedeeld. Toch weerhoudt niets Graham Norton en heeft hij uiteindelijk, met de nodige aansporingen van een aantal goede vrienden, de laatste punt gezet.
Zijn spannende debuutroman is een feit en inmiddels ook in Nederland onder de titel Bewaring op de markt verschenen.

In het nietszeggende Ierse dorpje Duneen is het elkaars dagelijkse gangen nagaan wel de activiteit waar de meeste tijd aan wordt besteed en ook het meest besproken onderwerp. Tot brigadier Patrick James Collins (voor de dorpelingen PJ) zijn maaltijd moet laten voor wat het is omdat er menselijke botten zijn gevonden op een bouwplaats.
Tijdens een eerste onderzoek blijken er onder de bevolking nogal wat opties en mogelijkheden aan de orde gesteld te worden. Omdat PJ zich hoofdzakelijk bezighoudt met normale dorpse dingen waar het vinden van stoffelijke resten niet toe behoort, verschijnt hoofdinspecteur Linus Dunne uit het nabijgelegen Cork om hem assistentie te verlenen en de leiding te nemen in het rechercheren. Gesprekken met de plaatselijke bevolking levert veel verborgen informatie op en brengt aan het licht dat het verleden van een aantal mensen niet zonder problemen is geweest en nog steeds basis is voor het heden. Het onderzoek vordert gestaag...

Na het lezen van een tiental pagina’s In Bewaring blijkt al snel dat voor Norton de misdaad niet meer is dan een basis waar andere verhalen tegenaan leunen. Waarbij ontwikkeling van de menselijke relaties zwaarder lijken te wegen dan het vinden van menselijke resten. In een behoorlijk gesloten gemeenschap zoals door de auteur in Duneen is beschreven, weet men veel van elkaar en is het gesproken woord belangrijk maar nog belangrijker is hetgeen niet wordt uitgesproken maar suggestief wordt gemompeld. De auteur heeft wat dat betreft een beeldende en sprekende pen. Tot in detail worden situaties door hem beschreven waarbij het niet uitmaakt of het gaat om verleden of heden. Bewaring speelt in een volledig andere tijd dan waarin de beroemde speurder Sherlock Holmes zijn werk deed maar de schrijfstijl van Norton doet af en toe denken aan sir Arthur Conan Doyle en zijn latere opvolger Anthony Horowitz. Natuurlijk moet er wat nuance worden aangebracht en zal het schrijftalent nog verder moeten ontwikkelen bij hem. Maar als je in een debuut dit talent moeiteloos kunt laten zien, vraag ik me af of Graham Norton binnenkort geen carrière-switch gaat maken. Iets minder talkshow host en iets meer story teller.

En door al deze lovende woorden blijft de oplossing van het raadsel rond de menselijke resten wat onderbelicht maar dat lijkt alleen maar zo. Want met deze veel leesplezier opleverende schrijfstijl weet brigadier PJ en hoofdinspecteur Linus Dunne de lezer goed te begeleiden in de wereld die rechercheren heet. Goed lezen, goed rondkijken en zeker goed luisteren naar wat niet wordt uitgesproken! Het talent is er nu alleen nog wachten op het verder ontwikkelen ervan.